Stoer bezoek

Dit weekend kwam mijn petekind op bezoek, voor het eerst in ons nieuwe huis!

We aten verse soep met balletjes en veel chocoladetaart, oefenden alle maaltafels en deden stoer in het skatepark...

Oudjaar vierden we ook al een beetje, met een wandeling naar de kerstmarkt in Pfastatt en een uitgebreid buffet op restaurant. (En dat hij vanmiddag met een stevige knuffel afscheid nam, zal de nieuwjaarsbrief per telefoon later ook volledig maken.)

Het blijft toch een stoer én schattig ventje, dat petekind van mij :-)

Over banaliteit en radiostilte

Sinds vorig weekend heeft Radio France Bleu Alsace haar hele programmatie omgegooid. De luisteraars krijgen nu regelmatig de kans om hun hart te luchten en de presentatoren worden bijgestaan door een team van psychologen en psychiaters om goed te kunnen antwoorden op alle mogelijke vragen.

In Straatsburg wordt ondertussen druk overlegd of de jaarlijkse kerstmarkt al dan niet zal doorgaan (waarschijnlijk wel) en men benadrukte de voorbije dagen ook sterk dat het ongeluk met de TGV afgelopen zaterdag wel degelijk een ongeluk was (en geen aanslag).

Daarnaast berichtte het regionale nieuws regelmatig over de twaalfjarige jongen die maandagavond op een schoolbus in Hégenheim door een kogel werd getroffen en ter plekke aan zijn verwondingen overleed. (Een dertienjarige jongen met een vuurwapen werd onmiddellijk aangehouden, het zou om een ongeluk gaan en geen kwaad opzet zijn.)

Hoe je "goed" met al dat nieuws moet omgaan, blijft moeilijk. (Soms zet ik gewoon even de autoradio uit en doet de stilte me deugd.)

Vanmorgen hoorde ik een radiopresentator ook zeggen dat we allemaal dringend nood hebben aan wat meer "banaliteit". Niet om alles te vergeten, maar wel om gewoon weer voort te kunnen.

Dat we nu in een land leven waar de état d'urgence van kracht is en waar politie en andere veiligheidsmensen ook buiten de eigenlijke werkuren hun dienstwapens mogen dragen, maakt ook niet dat ik me meteen beschermd en veilig weet.

Lang leve de banaliteit dus. Of wat radiostilte af en toe. Dat kan ook al helpen.

Parijs

Na de aanslag op Charlie Hebdo werden er ook op de school van onze kinderen maatregelen genomen. Een zijpoort wordt nu niet meer gebruikt, aan de twee andere poorten staan studiebegeleiders die in het begin zelfs de ouders niet meer toelieten op het schoolterrein.

De aanslagen gisteravond in Parijs, zullen de komende dagen opnieuw voor extra waakzaamheid zorgen. Ook in Mulhouse.

Want dat zal Frankrijk doen. Alles willen controleren, grip proberen krijgen op de situatie. Houvast zoeken ook, voor dat wat niet te vatten is... De waanzin, de wanhoop.

Straks ga ik met mijn Franse vriendin naar Sélestat, naar het 'festival de l'humour'. Maar als de organisatie het festival wil annuleren, zal ik daar niet rouwig om zijn.

Betrokken zijn we allemaal, of we nu willen of niet.

In deze gang

'Hier word ik altijd zo gelukkig,' zegt hij.
'Hoe bedoel je?' vraag ik om zeker te zijn.
'Awel, in deze gang, bij de snoep,' preciseert hij ernstig.

We lopen richting kassa's en ik vraag het me nu ook af,
welke gang in de Super U mij gelukkig maakt.

Dat moet de gang zijn waar zelfs de vloer groen geschilderd is,
de bio-gang dus, waar je bewust (en prijzig) kan kiezen.

Maar de hoek met de verse kazen ligt me ook wel
(hebben we toch een paar Franse eetgewoontes overgenomen).

En er is een gang waar ik niet graag meer kom,
maar dat zeg ik hem niet.

Buiten is het nu donker,
we lopen hand in hand naar de wagen
(dat kan nog net als je negen bent)
en ik knijp even in zijn hand.

We begrijpen elkaar volledig.

Schrijven...

...tot het 'cooling system' van mijn computer het opgeeft!

Alsof de laptop last heeft van het uitzonderlijk warme herfstweer!!

Straks dus naar Darty. Eerst alles 'saven'...

En daarna hopelijk vlug toch weer kunnen schrijven.

Over warme wijn en kerstbier

Vanmiddag gingen we naar de cyclo-cross in Hohrod, in de Munstervallei (van de Munsterkaas, weet je wel).

Na de wedstrijd wilde de organisatie eerst 60 liter warme wijn schenken, maar ze had gelukkig nog tijdig kunnen overschakelen naar kerstbier... Want bij 25°C(!!) smaakt dat toch net iets frisser dan een glas glühwein :-)

Bizar wel, zo'n zomers warm novemberweekend!

Alsof de vier seizoenen nu écht niet meer bestaan.

Avondlicht

School, hobbies, afspraken bij de podoloog en de kinesist... we zitten weer helemaal in het gewone ritme! En daarstraks, bij valavond, heb ik dus ook de laatste foto genomen voor de nieuwe voetbalkalender van FC Pfastatt.

'Allez, dépêchez-vous!'

Want zonder haast kwamen ze het veld op, Thomas en de andere leden van de U15.  Dat het mooie avondlicht deze tijd van het jaar écht niet lang blijft duren, hadden ze duidelijk niet in de gaten.

De twee trainers en hun stoelen stonden er ondertussen wel mooi bij.

Halloween

"Farce ou friandise!"

 

Een fotograaf-buur was zo enthousiast

dat hij meteen een professionele foto trok

van het jonge volkje voor zijn deur...

 

Vijf Belgen en een Italiaans vriendinnetje

hebben hier zaterdagavond goed hun best gedaan

om de Franse buren warm te maken

voor een Amerikaanse traditie!

"De wereld, ons dorp,"
op kindermaat en ludiek.