Ons lievelingsfamilielid

'Ons lievelingsfamilielid,'

zo noemden Kobe en ik haar vaak,

en dan moest ze altijd lachen...

En we hebben nog geen zin om over haar

in de imparfait te spreken;

dus ze blijft gewoon ons perfecte familielid.

 

Maar meter Berg is vanochtend wel voorgoed vertrokken

en ooh, wat hopen we dat ze het goed heeft,

waar ze nu ook is...

 

Rust zacht, lieve meter.

Bedankt voor alles.

X

 

(Foto's Pinksteren 2019)

Jarige Fee!

Vandaag werd ons konijntje Fee 1 jaar

en we vierden het met wortelcake voor onszelf :-)

Lou Pitchoun

Week 7 is over de helft! En hoe meer de weken thuis vorderen, hoe meer we er eigenlijk 'genoeg van krijgen': we volgen het nieuws op tv met minder aandacht (en als we kijken geven we vooral veel kritiek) en die 1km-straal rond ons huis mag dringend wat groter worden. We zien het ook rondom ons gebeuren, hoe de 'corona-moeheid' mentaal toeslaat en men de regels minder streng opvolgt dan in het begin. De laatste loodjes zullen altijd het zwaarst wegen. Altijd.

 

Maar we doen dit voor een 'hoger doel' en we moeten dus nog even volhouden, zij het met een lager energieniveau en met een focus die we steeds minder scherp krijgen: onze aandacht verglijdt vaak naar berichtjes en filmpjes op het internet. Yep, er wordt hier veel gelummeld en erg traag geleefd. (Mijn motivatie om een goed boek te lezen verdween trouwens al in week 1, alsof de eigen boekenkast direct om 'social distancing' vroeg en zo voor mij fysiek onbereikbaar werd?!)

 

Nu de wereld één groot klooster is geworden, blijft het zaak om nieuwe rituelen in te bouwen die richting geven aan onze dagen. En 'sushi op vrijdag' kan nog altijd niet, maar 'pizza op donderdag' vormt nu wel een waardig alternatief ;-)

 

Volgende week komen we ook weer in een 'strakker ritme' met de online-lessen van ons trio en het schoolwerk van de jongste zoon zorgt dan beslist ook weer voor een spagaat bij zijn moeder. (Voor wie het interesseert: het gebruik van de cosinus kan ik nu zeer goed in het Frans uitleggen!)

 

Met mijn lentegele wandelingen en online apero's met vrienden ga ik - in het kader van  de zelfzorg - graag nog even door...

En vanaf heden kan een stapeltje kartonnen dozen mijn 'kookplezier' af en toe dus ook weer wat lichter maken... 

 

Lang leve Lou Pitchoun!!

Lentegeel

In de verte het witte topje van de Grand Ballon (met zelfs nog wat sneeuw ernaast), op de voorgrond een prachtig koolzaadveld in volle bloei! Op minder dan 1 km van ons huis (en dus helemaal conform de Franse lockdown-maatregelen), hebben wij tijdens onze dagelijkse wandeling best nog een mooi vergezicht.

 

De Vlaamse reportage 'Virusbom in Mulhouse' (Terzake, vrijdag 17 april) liet echter weinig aan de verbeelding over en gaf zeer goed weer hoe de man/vrouw in de straat hier de strenge confinement ervaart. Als zondebok voor de megabesmetting zocht én vond men al vlug de grote samenkomst van de Evangelische Kerk in februari. (Even voordien wees men nog in de richting van China en werd het Chinese Nieuwjaar in de expohallen van Mulhouse wel tijdig geannuleerd. Alleen al het woord 'Chinees' was toen voldoende om maatregelen te nemen.) Maar de Elzas werd dus alsnog het 'corona-epicentrum' voor de Franse uitbraak en samen met Parijs haalden we gemakkelijk de nationale en internationale berichtgeving.

 

Jammer wel dat de reportage niet stilstond bij alle inspanningen die het veldhospitaal op de Moenchsberg intussen leverde en ook een genuanceerde reactie van de burgemeester van Mulhouse was welkom geweest. Begrafenisondernemer Lantz maakte de reportage nu alleen nog meer neerslachtig en moedeloos, en bracht voor ons plots ook die andere mooie lente uit 2011 weer erg dichtbij, toen we zelf in dat kantoortje in Dornach zaten na de doodgeboorte van ons dochtertje Ster.

 

En ja, dan voelt Mulhouse dus echt wel een beetje als 'onze' stad die we nu graag vlug terug lentegeel willen kleuren. Omdat ieder licht in de duisternis welkom is. En zelfs die avondklok dan minder 'zwart' aanvoelt.

 

'Want wie niet tijdig weg is, is gezien...'

 

'En betaalt 153 euro boete,' zeiden de twee laatsten op straat nog gauw tegen de camera alvorens zich in het donker naar huis te haasten.

Week 6

Dat president Macron de Franse lockdown nu meteen met een maand verlengde, werd hier bij ons thuis best wel goed onthaald. (Iedere twee weken een nieuwe verlenging zou ons meer onnozel maken! Ja, nóg meer onnozel ;-))

 

Aangekomen in week 6 met de kids samen thuis, blijft de uitdaging wel groot om er 'het beste van te maken'.

 

En zit er eigenlijk enige evolutie in al die dagen waarop we nu vooral toertjes rond onszelf lijken te draaien??

 

Een tussentijdse stand van zaken:

 

1. Manlief lijkt nog altijd voor een 'callcenter' te werken en blijft telefonisch non-stop in contact met zijn collega's vanuit onze logeerkamer, keuken én tuin.

 

2. Britt heeft eindelijk terug inkt voor haar nieuwe printer (nog altijd niet via de post, maar wel via de werfleider van onze bijbouw: merci beaucoup, monsieur Bitonti!) en ze blijft lekkere desserten maken. Samen met Thomas jogt ze ook regelmatig in een straal van 1 km rond ons huis. Knap!!

 

3. De mannen in huis fietsen afwisselend op de rollen in de garage, maar een (norse) buurman belde ook al om onze garagepoort te sluiten wegens te veel geluidshinder op zijn terras: het blijft dus fietsen tussen vier muren, zonder enig uitzicht op wat blauwe buitenlucht...

4. Het zonnige lenteweer houdt aan en staat in schril contrast  met de vele slachtoffers die Covid-19 al maakte. Macrons 'oorlogstaal' heeft gelukkig wel plaatsgemaakt voor toekomsttaal met meer perspectief en we kijken graag uit naar de minder strenge maatregelen vanaf 11 mei.

 

5. De online-lessen van ons trio zullen na de paasvakantie worden voortgezet en 'iedere gewone lesdag op school' heeft écht nog nooit zo aanlokkelijk geleken, dat zegt zelfs de jongste zoon al geruime tijd!

 

6. De meestgestelde vraag in huis luidt nog steeds 'wat eten we straks?' en ik kijk uit naar de eerste avond ZONDER potten en pannen waarop we weer eens sushi kunnen afhalen, graag een hele week lang dan ;-)

 

7. De bestelde Nespresso-capsules lieten 2 weken op zich wachten en we bestelden bij de thuislevering meteen een nieuwe lading 'zwart goud' om ook de komende weken zeker niet zonder te vallen. ('What else?' zou ook Clooney zeggen.)

 

8. Netflix hebben we nog altijd niet en het laatste seizoen van 'This is Us' steekt intussen in de dvd-speler: misschien kunnen we daarna zelf het Vlaamse/Franse script schrijven voor 'Dit zijn wij/C'est nous!'

 

9. Met z'n allen samen thuis, blijft iedere lees- en schrijftijd echter beperkt. De vertaling van mijn boek is wel gestart en ik vind het doodeng om mijn gedachten nu ook in het Frans te lezen ;-)

 

10. Hij wilde geen fuif en de achttiende verjaardag van Thomas zullen we nu sowieso thuis zo origineel mogelijk proberen in te vullen. Op de meestgestelde vraag weet ik wel het antwoord al: die zelfgemaakte lasagne komt helemaal in orde!

Maar eerst dus netjes week 7, 8 en 9 afwerken...

Met weinig tot geen evolutie thuis ;-)

Maar hopelijk wel veel goede evolutie in iedere berichtgeving omtrent de Corona-crisis!

En tot nader order?

'Restez chez vous et prenez soin de vous.'

X

Paasworp

De twee oudsten doen al jaren niet meer mee,

 en ook de jongste had er dit jaar niet veel zin in,

tot hij zelf de 'paasworp' mocht organiseren, 

en er ook wat gesprongen kon worden!

Vuurdoop

Start van de Franse paasvakantie vanavond,

rond de nieuwe vuurschaal in onze tuin.

(Geen idee of de avondklok het toestond,

maar het was best gezellig!)

Het zwarte goud

Op de parking van de Super U of in het weggetje naast het kerkhof, daar spreek ik nu soms af met mijn Franse vriendin. Allebei gewapend met een 'attestation de déplacement', houden we ook de nodige afstand wanneer ze me de kopies met het huiswerk van mijn trio overhandigt. Het voelt evengoed als een clandestiene bezigheid.

 

Twee weken zitten we hier thuis nu zonder inkt voor onze printer en de levering zal nog wel een tijdje op zich laten wachten. (Het standaardantwoord 'Ne vous inquiétez pas, nous ne vous oublions pas!' klinkt deze dagen juist allesbehalve geruststellend.)

 

De levering van dat andere 'zwarte goud' (onze nieuwe voorraad Nespresso-capsules!) gebeurde ook met veel vertraging: we dronken al een tijdje erg zuinig koffie en zaten nét niet zonder.

 

Duimen maar dat die inkt nu toch ook vlug arriveert. Het zijn geen 'achats de première nécessité', maar als je ze niet hebt, mis je ze toch hard in deze lockdown-weken.

Terrasjesweer

Vanachter het livingraam keken we graag toe,

 hoe de tuinwerken op 1 april hervat werden,

en de 'dalle béton' voor ons terras gegoten werd!

Kobe specialiseerde zich intussen in zelfgemaakt speelgoed

en testte 's avonds ook alle 'speeltuigen' uit :-)

Vanmiddag hielden we onze eerste BBQ van het seizoen,

met warm terrasjesweer en enkele graafmachines...

en een lekkere gâteau Napolitain van dochterlief!