Op de parking van de Super U of in het weggetje naast het kerkhof, daar spreek ik nu soms af met mijn Franse vriendin. Allebei gewapend met een 'attestation de déplacement', houden we ook de nodige afstand wanneer ze me de kopies met het huiswerk van mijn trio overhandigt. Het voelt evengoed als een clandestiene bezigheid.
Twee weken zitten we hier thuis nu zonder inkt voor onze printer en de levering zal nog wel een tijdje op zich laten wachten. (Het standaardantwoord 'Ne vous inquiétez pas, nous ne vous oublions pas!' klinkt deze dagen juist allesbehalve geruststellend.)
De levering van dat andere 'zwarte goud' (onze nieuwe voorraad Nespresso-capsules!) gebeurde ook met veel vertraging: we dronken al een tijdje erg zuinig koffie en zaten nét niet zonder.
Duimen maar dat die inkt nu toch ook vlug arriveert. Het zijn geen 'achats de première nécessité', maar als je ze niet hebt, mis je ze toch hard in deze lockdown-weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten