In de verte het witte topje van de Grand Ballon (met zelfs nog wat sneeuw ernaast), op de voorgrond een prachtig koolzaadveld in volle bloei! Op minder dan 1 km van ons huis (en dus helemaal conform de Franse lockdown-maatregelen), hebben wij tijdens onze dagelijkse wandeling best nog een mooi vergezicht.
De Vlaamse reportage 'Virusbom in Mulhouse' (Terzake, vrijdag 17 april) liet echter weinig aan de verbeelding over en gaf zeer goed weer hoe de man/vrouw in de straat hier de strenge confinement ervaart. Als zondebok voor de megabesmetting zocht én vond men al vlug de grote samenkomst van de Evangelische Kerk in februari. (Even voordien wees men nog in de richting van China en werd het Chinese Nieuwjaar in de expohallen van Mulhouse wel tijdig geannuleerd. Alleen al het woord 'Chinees' was toen voldoende om maatregelen te nemen.) Maar de Elzas werd dus alsnog het 'corona-epicentrum' voor de Franse uitbraak en samen met Parijs haalden we gemakkelijk de nationale en internationale berichtgeving.
Jammer wel dat de reportage niet stilstond bij alle inspanningen die het veldhospitaal op de Moenchsberg intussen leverde en ook een genuanceerde reactie van de burgemeester van Mulhouse was welkom geweest. Begrafenisondernemer Lantz maakte de reportage nu alleen nog meer neerslachtig en moedeloos, en bracht voor ons plots ook die andere mooie lente uit 2011 weer erg dichtbij, toen we zelf in dat kantoortje in Dornach zaten na de doodgeboorte van ons dochtertje Ster.
En ja, dan voelt Mulhouse dus echt wel een beetje als 'onze' stad die we nu graag vlug terug lentegeel willen kleuren. Omdat ieder licht in de duisternis welkom is. En zelfs die avondklok dan minder 'zwart' aanvoelt.
'Want wie niet tijdig weg is, is gezien...'
'En betaalt 153 euro boete,' zeiden de twee laatsten op straat nog gauw tegen de camera alvorens zich in het donker naar huis te haasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten