Als kind had ik schrik van Michail Gorbatsjov en de Koude Oorlog. Die "gewapende vrede" leek me immers niet eindeloos houdbaar. Ik wist ook niet goed wat ik van "president regen" (mijn Engelse accent is nog erger dan mijn Franse!) moest denken. Want een acteur die in de politiek ging, die speelde dan toch de hele tijd toneel?!
Gelukkig had ik geen flauw benul van wie er nog allemaal zou volgen.
"Ik heb gisteravond met Poetin getelefoneerd," zei Macron vanochtend op de Franse radio, "maar zoals u kan merken, heeft dat niet veel veranderd." De beelden over de Russische inval in Oekraïne laten niets aan de verbeelding over. "La guerre est là," was de grote krantenkop van L'Alsace vandaag.
Wereldleiders en hun drang naar macht. Een gevaarlijke combinatie die zich altijd lijkt te herhalen. Alsof het éne echt niet zonder het andere kan. En mijn kinderlijke angst, ja, die zit me ook nog steeds in de weg.
Had men al die dictators op tijd uitgeschakeld, zou er enorm veel ellende bespaard geweest zijn bij de mensen, maar ze lopen erachter en knikken maar. Dat zal niet veranderen, dat zit in het mens-Dom en in de genen. Jammer zijn er veel dictators, in alle kringen, hopelijk herhaalt de geschiedenis zich niet, de Duitsers zijn ook het een land na het andere binnengevallen! We zullen maar van het Krokus verlof genieten en hopen op VREDE, Hug
BeantwoordenVerwijderen