All Inclusive

'Jij mag alles weten,' zegt ze, 'jij krijgt de formule All Inclusive.'

We zitten aan haar livingtafel, met koffie en mooi versierde cupcakes tussen ons in. Ik ben de eerste die op bezoek mag komen. Dat laatste alleen al, ontroert me mateloos: hoe tijd en afstand onze vriendschap niet veranderd heeft, hoe die vertrouwdheid er altijd meteen weer is, al horen en zien we elkaar soms lange tijd niet.

'Jij weet altijd de juiste woorden te vinden en te schrijven,' stuurde ze me begin oktober.

Ik zeg haar niet dat ik over ieder bericht nu lang nadenk. Zeer lang. Echt. Want op zoek naar de juiste woorden, verlies ik me in clichés die iedere kracht missen. Zo voelt het toch voor mij. Hopelijk leest ze dus tussen de regels wat ik bedoel.

Borstkanker zal onze vriendschap niet klein krijgen. 

En terwijl ze tegenover mij aan tafel haar verhaal doet, weet ik weer exact waarom we lang geleden op kamp bevriend werden: er is terug die warme, instant verbondenheid die niets uit de weg gaat. All Inclusive. Toen én nu. Ja, nu zelfs nog meer dan vroeger. Rijker kan onze vriendschap echt niet worden.

Op de terugweg naar huis kan ik wel 'ontploffen van dankbaarheid'. Ken je dat gevoel?

Ben zo blij dat ik haar ken!

X