Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

zaterdag 16 oktober 2010

In het diepe

Vorig weekend een familie-jaarabonnement genomen voor het overdekte zwembad in Bourtzwiller, 5 minuten fietsen van ons huis. Ik was tijdens een weekdag al eens alleen "op verkenning" geweest waarbij ik de toegangsbadge te laag voor de scanner hield, de locker niet toe kreeg en in de mannenwc's verzeild geraakte... Maar voorts ben ik zonder aarzelen in het diepe gesprongen en heb ik flink baantjes getrokken, hé! Toen ik afgelopen zondag met de kids terugging, kon ik me dus al min of meer als een habituée gedragen ;-)

De grootste sprong in het diepe namen we ondertussen 2 maanden geleden door naar hier te verhuizen. (Ik sta soms zelf nog te kijken van onze beslissing!) Maar kijk: de straten, winkels en buurt krijgen nu stilaan iets "bekends" over zich. Op school geraken de kids goed geïntegreerd en zeggen ze hun eerste woorden en korte zinnen. Kobe past daarbij spontaan het ervaringsgericht kleuteronderwijs toe en heeft het over voiture, feutre, caillou, bonjour, bon appétit, rouge/jaune (KV Mechelen!) en... "non!".

We zwemmen dus met z'n allen goed door de dagen. De bodem is nog lang niet overal even zichtbaar, maar we kennen al wat plaatsen waar we goed kunnen blijven "staan". En van daaruit wordt het zeker gemakkelijker om verder op verkenning te gaan.

Zo hebben we met nonkel L. vorige zondag la Forêt de Nonnenbruch, aan de rand van Pfastatt, met de fiets wat verder verkend. Wat een schitterend stukje natuur! Zeker nu, wanneer de herfst voor de prachtigste kleurschakeringen in het gebladerte zorgt!

En toch... je bent en blijft ook "in den vreemde", hoor. Absoluut! Ik kan bvb. om het minste zeer blij zijn (dezelfde Elmex-kindertandpasta hier bij de apotheker als in België, joehoe!) of om het minste zeer humeurig zijn (wasmachine en afwasmachine zijn hier ook al eens in staking gegaan, grrr!). En het is en blijft ook zeer vermoeiend om in alle nieuwe zaken die nog steeds op je afkomen telkens goed je weg te vinden...

Ondertussen valt er hier dit weekend in de sporthal geen pluimvee te bewonderen, maar wel kunst onder de titel "Pfastatt Art". Ben benieuwd of onze kids daar ook zo warm voor lopen ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten