Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

woensdag 22 januari 2025

Projets précis


Richwiller telt circa 4200 inwoners, onder wie dus ook burgemeester Vincent Hagenbach (°1966) die de gemeenteraad deskundig én enthousiast leidt met 5 verplichte vergaderingen op jaarbasis. Daarnaast komen de 27 gemeenteraadsleden iedere(!) maandagavond samen (zij het niet verplicht) en komen de verschillende commissies (6 in totaal) jaarlijks ook (minstens) 3 keer samen. (En ja, ik zag het aantal vergaderingen dus met de minuut stijgen!)

Voor de volgende legislatuur (2026-2033) is onze burgemeester nu op zoek naar 'positieve mensen om zijn ploeg te versterken'. Na zijn twee uur durende huisbezoek met twee andere gemeenteraadsleden kreeg ik een weekend de tijd om mijn beslissing te nemen.

Toegegeven, ik voelde me best gevleid. Ik was ook onder de indruk van de structuur en organisatie van onze gemeenteraad. Maar mijn 'buikgevoel' volgend, wist ik het meteen: dit is niets voor mij. Technische of financiële commissies zeggen me namelijk niets, en ik wil ook geen servetten vouwen, 'Richwiller Ensemble' in de brievenbussen verspreiden of bonnetjes verkopen tijdens een evenement van de 'commission en charge du social'. (Ik zag mezelf trouwens die servetten al helemaal verkeerd vouwen tijdens het jaarlijkse kerstfeest voor 'les personnes âgées'.)

Ik ga me dus niet engageren in onze Franse gemeenteraad, maar ik blijf zeker beschikbaar voor 'des projets précis'. Het is niet meteen het antwoord dat onze burgemeester wilde horen, maar wel het meest eerlijke. (En het verlicht ook een beetje mijn schuldgevoel, want 'nee zeggen', is nooit makkelijk.) Mijn opluchting is trouwens groot: de komende 7 jaren hoef ik op maandagavond niet te vergaderen... En kan ik dus alsnog naar de sportclub wat - godzijdank - ook weer niet echt verplicht is.

1 opmerking:

  1. Wijs besluit An! Dicht bij jezelf blijven en durven neen zeggen is moeilijk...maar toch ook zo belangrijk! Knap van jou!

    BeantwoordenVerwijderen