Kleine gelukskes

Afgelopen maandag een uurtje vroeger naar Mulhouse,

om met Britt eerst nog een ijsje te eten in het park

vooraleer ze de trein terug nam naar Parijs,

en vandaag zelf op de trein naar BXL Midi

helemaal opgegaan in Sally Rooney's nieuwe boek.

De eerste drie zinnen lezen en meteen weten "dit wordt een goed boek". Het gebeurt me niet zo vaak, maar met 'Intermezzo' was het vanmiddag wel direct raak! 

Op maandag maakten Britt en ik eerlijk gezegd wel van de nood een deugd. We vertrokken immers vroeger naar Mulhouse om bij een eventuele panne toch nog tijdig in het station te geraken, want sinds enkele dagen verschijnt er op het dashboard van onze Peugeot 208 weer de melding "défaut moteur, laissez réparer votre véhicule" (en sinds gisteren is hij dus ook weer voor reparatie naar de garage).

Kleine gelukskes - ook wanneer de auto dus gewoon al blijft rijden - zitten overal. Je hoeft niet ver te zoeken.

8 weken

Met een kleine rugzak vooraan, grote rugzak achteraan, nog een extra sporttas en ook zijn stretchmatje vertrok Kobe vanochtend vroeg voor zijn immersion linguistique naar Berlijn.

Vanuit Straatsburg over Karlsruhe naar de Duitse hoofdstad voor een taalbad van 8 weken, jawohl.

We zijn al benieuwd naar de verhalen bij thuiskomst op 21 juni! Beetje wennen nu wel dat onze 'petit dernier' zo lang van huis zal zijn...

Viel Spaß, Kobe!

X 

Puro

We namen de 'Puro Sharing Menu',

en de gerechtjes waren niet alleen

prachtig om te zien,

ze smaakten ook echt overheerlijk!

De 'Puro Signature Sushi' werd tevens vers bereid,

en alles verscheen op mooi gedresseerde borden,

waarbij het dessert zeker niet onder moest doen voor de rest.

Zaak is wel om bij zo'n sharing menu

de gerechtjes steeds eerlijk te verdelen ;-)

Fijne avond in een bijzonder restaurant in Basel

met dochterlief die nog een weekje vakantie had.

Treinboete

'Voor de betaling van een boete moet je hier niet zijn,' zegt de loketbediende ons.

Kobe en ik staan in station Mulhouse tegenover een ietwat ruige bediende met tattoos, gespierde bovenarmen en een klein diamanten knopje in het linkeroor. We vrezen om meteen weggestuurd te worden.

'Ik kom eigenlijk voor de terugbetaling van mijn boete,' antwoordt Kobe vlug en hij toont zijn bewijs van betaling.

'Wat is er dan juist gebeurd?' vraagt de man nu iets toegankelijker.

Kort legt de jongste zoon het uit...

'Vorige donderdag op de TGV van Straatsburg naar Parijs vroeg de conducteur niet alleen mijn vervoersbewijs en kortingskaart, maar ook mijn paspoort en dat laatste had ik dus niet bij - wel een foto ervan op mijn telefoon, maar dat vond de conducteur onvoldoende. Ik moest meteen een boete van 121 € betalen, die ik nu kan terugvorderen in een Frans station als ik mijn paspoort toon.'

En zodoende staat Kobe hier nu, met zijn paspoort én ook zijn moeder (voor het geval dat zijn paspoort toch onvoldoende is, want in Frankrijk weet je nooit).

 

'Mijn collega's deden dus weer moeilijk,' klinkt het echter laconiek aan de andere kant van het loket.

En dan...

'C'était un Strasbourgeois?' vraagt de gespierde bediende plots terug ernstig. Want de mensen van de Haut-Rhin (=Mulhouse) hebben het dus duidelijk niet voor de mensen van de Bas-Rhin (=Straatsburg) en vice versa.

'C'est hallucinant,' rondt hij het gesprek vervolgens hoofdschuddend af - beetje jammer wel, want wij begonnen de conversatie juist amusant te vinden - en zonder problemen wordt de 121 € terug op de eigen bankkaart gezet.

Best wel een verrassende en grappige uitwisseling aan het loket in Mulhouse deze week!

Paasmaandag

Zoals de traditie het wil,

volgt er na de brunch op paasmaandag,

nog de grote paasraap in Erps,

waar de jongste intussen ook al 18 jaar is,

maar nog zo blij is als een kind met zijn buit,

net als de twee oudsten enthousiast blijven,

en ook de "schoonkleinkinderen" nu meedoen,

die het even leuk lijken te vinden :-)

Er wordt ook flink geposeerd voor de tussenstand,

om dan weer verder op zoek te gaan,

naar dat ene ontbrekende figuurtje,

waarna alles op tafel verzameld wordt,

om eerlijk verdeeld (en meteen onthoofd) te worden.

't Was weer genieten om de jeugd te zien zoeken,

want niemand die zich dus te oud voelde,

en dat mag nog wel even zo blijven.

Paaszondag

Een vrolijke paaszondag in Buggenhout,

met zelfgemaakte paasdecoratie van Ils,

en veel 'vogelnesten' aan tafel voor iedereen. 

Onder de neefjes werd er ook veel gesjot,

en de tuin werd sowieso goed gebruikt,

tot het tijd was voor het dessert,

en Sil zijn twaalf kaarsjes nog mocht uitblazen.

Een (grotendeels) droge paaszondag, en daar was iedereen blij om! Zeker oompie en tante Tine waren erg opgelucht, want die stelden hun huis - en tuin - weer open voor de hele bende. Bedankt voor de gastvrijheid, beste familie.

Meerderjarige Martijn

Pakjestijd in Erps-Kwerps voor mijn petekind Martijn,

die deze week 18 lentes jong werd!

Met mijn fotoalbums gingen we meteen...

een stuk terug in het leven van de jarige,

maar een knuffelaar is hij gelukkig wel gebleven,

en hij wil ook nog steeds met zijn meter op de foto ;-)

Extra warmte kwam er intussen van het kacheltje,

en van die twee kaarsjes op zijn cookie dough ice,

al zorgde de hevige basketbalmatch

voor de grootste opwarming (en discussies ook).

Tijd dan om de festiviteiten af te ronden,

en nog een laatste selfie te maken voor het fotoalbum.

Voltallig waren we vanavond jammergenoeg niet, want de mama en zus van het feestvarken zijn nog op vakantie in Spanje. Maar het was wel leuk om de vriendin van mijn petekind te leren kennen... Of hoe het leven in een stroomversnelling komt wanneer die kleintjes van vroeger nu allemaal "plots" (zo voelt het toch) meerderjarig zijn.

La vie parisienne

Ook Kobe wilde wel eens naar zijn zus,

om van het leven in Parijs te proeven,

en zijn vriendin Justine zag dat zeker ook zitten ;-)

Zodoende krijgen we nu weer prachtige foto's

uit onze Franse hoofdstad,

en natuurlijk ook een selfie uit Britts cuisine.

'La vie parisienne' en hoe het te leiden...

Onze kids leren het vlot :-)

Tante Julia

Geboren op 15 april 1925 zou tante Julia vandaag 100 geworden zijn... En wat zou ze dat graag gevierd hebben! Maar ze stierf in de winter van 2018, terwijl haar oudste zus - mijn grootmoeder - het hier al lang welletjes vond en stiekem misschien wel jaloers was toen "ons Julia" voorgoed vertrok.

De jonge Julia moet beslist een vrouw met pit geweest zijn. Zelf heb ik haar enkel gekend als één van de vele tantes van mijn vader. En ik had het wel voor haar. Ze zat altijd vol energie en levenslust, kon geweldige biscuits bakken en belde steevast alle jarigen in de familie op: ook mijn jarige kinderen belde ze nog ieder jaar na onze verhuis naar de Elzas.

Vandaag had ik dus zeker graag even naar Peutie gebeld om haar te feliciteren. 

Want alles goed hier, tante Julia. De 'Weight Watchers' bestaan nog, en 'Blind Getrouwd' ook - wat gaan ze nog allemaal uitvinden, hé. De ramen in uw rijhuis worden nu wel minder vaak gewassen en uw koertje minder gekuist, maar da's geen drama.

O ja, ik denk dat het internaat van vroeger in Berlaar er langs de buitenkant nog altijd hetzelfde uitziet. Ik wil er gerust nog eens samen met jou en je oudste zus langsgaan. Breng dan zeker terug je regenkapje mee. Het zijn de kleine dingen die het hem doen. X 

Halve marathon Leuven

Kortenberg station vanochtend om 8u30,

klaar voor vertrek naar Leuven,

onze twee sjarels,

samen met hun zusje :-)

De start van hun halve marathon om 10u44,

en neef Jan stond al klaar in Wilsele voor zijn Margo,

die met een grote glimlach voorbij haar ouderlijk huis liep,

waar ook wij klaarstonden voor ons trio,

die er na hun eerste 5 km even vrolijk passeerden.

Tijd dan voor de supporters om zelf wat te drinken,

want niet alleen de lopers hadden dorst.

Op dan naar de vaart voor een tweede aanmoediging,

waar Margo na 15 km vlot passeerde,

en waar ook TBK vrolijk bleven zwaaien,

tot de finish echt in zicht kwam,  

en ze trots met hun medaille op de foto konden.

Vanavond nog de beloofde (en welverdiende!) frietjes,

voor onze vier halve marathon lopers,

en voor hun spandoekzwaaiers, 

om deze sportieve dag samen mooi af te sluiten.

Een warme editie van het EK halve marathon in Leuven vandaag. Met ruim 10 000 lopers aan de start was het een groot succes! (Het was ook indrukwekkend om als toeschouwer al die deelnemers in één lange, constante stroom te zien passeren: best wel een speciale ervaring.) Hoedje af dus voor de goede organisatie van het hele gebeuren... En natuurlijk chapeau voor TBKM en iedereen die heeft deelgenomen. Van harte proficiat! X