Afspraak om 4u 's morgens aan ons Franse gemeentehuis,
voor een daguitstap naar het concentratiekamp Dachau,
waar een deskundige gids ons opwachtte,
om ons langs de officiële toegangspoort mee te nemen.
De originele toegangsdeur wordt nu
achter glas tentoongesteld,
en ook de originele barakken staan er niet meer,
wel maakt de grote Appellplatz meteen veel indruk,
en benadrukt onze gids hoe goed dat plein
altijd verlicht werd.
Lijfstraffen met een stierenzweep
waren tot ver hoorbaar,
en onze zonnige wandeling nu stond in schril contrast
met het bezoek aan het originele crematorium,
en de gaskamer die in Dachau weinig werd gebruikt
(waarover verschillende theorieën bestaan).
Immens blijft de oppervlakte waar alle barakken stonden,
en de Appellplatz stond 's morgens en 's avonds
dus vol gevangenen voor de telling,
wat wij als bezoekers slechts moeilijk kunnen bevatten.
De terugreis zorgde voor tijd om het allemaal
verder te laten bezinken,
.jpg)
In maart 1933 was Dachau het eerste concentratiekamp dat in Duitsland werd gebouwd, op het terrein van een voormalige munitiefabriek in de buurt van München. Het zou de blauwdruk worden voor alle andere concentratie- en vernietigingskampen die de Nazi's in Europa later uit de grond stampten. Vanaf 1944 werd er ook een vrouwenkamp aan het complex toegevoegd. Dachau is het enige kamp dat 12 jaar lang onafgebroken in gebruik bleef, tot de bevrijding in 1945.
Hoe mensen deze gruwel konden overleven, én hoe mensen ook tot al die gruwel in staat zijn... Beide kanten van het verhaal blijven moeilijk te bevatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten