'Of hij misschien één minuutje kon zwijgen?' Ik vroeg het hem toen hij een jaar of vijf was en hij antwoordde verrassend grappig en bijdehand: 'Ja, maar dan moet jij wel iets vertellen.'
Hij zal zelf dus nooit de stilte opzoeken, onze jongste zoon. Ook nu hij negen is, blijft hij nog steeds de hele tijd volpraten wanneer we samen onderweg zijn en ik mag me dan ook aan de meest originele vragen verwachten.
Vandaag was weer zo'n hoogdag. (De fiets- en voetbaltrainingen voor de kerstvakantie zijn afgelopen, dus hij zat werkelijk de hele dag bij mij in de auto.)
'Hoe zeg je IKEA in het Zweeds?'
Vanmiddag samen met hem onderweg naar IKEA, toen zijn zus in de tekenles zat en zijn broer naar een jarige vriend was.
'Want "chien-pensé " is dus chimpansee in het Frans. Allez, zo spreek je het toch uit.'
En niet veel later...
'Mag ik hier de volgende keer mijn step meebrengen?'
De brede gangpaden in de winkel spraken ook tot zijn verbeelding.
'Waarom slapen pinguïns rechtop?'
Dat had hij onlangs op Karrewiet gehoord en vroeg hij me nu onderweg naar Decathlon.
'Mag ik iets eten?'
Op de terugweg, om zus/broer op te halen, maar een minder originele vraag want die stelt hij de laatste tijd haast ieder uur.
'Waarom geven koeien melk?'
Hij had ook dorst.
En dan, zijn droge conclusie...
'Ik zou graag een mama hebben die alles weet.'
Mijn antwoorden voldeden duidelijk niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten