Ik kom er graag, in het containerpark. Vanochtend weer. Heeft zo'n oud mannetje een grote emmer vol vergeelde kranten mee, biedt een ruige gast - met een zelfgerold, vuil sigaretje in de mond - onmiddellijk zijn hulp aan. Aldus kieperen twee jonge armen de inhoud van de metalen emmer behendig in de papiercontainer, de oude rug hoeft zich niet in te spannen. Ik word er zelf meteen warm en blij van.
'Encombrants' blijft mijn grote favoriet. Daarin kan je alles kwijt, ook wanneer je twijfelt om de juiste sorteerplek te vinden. In dit Franse containerpark is trouwens alles gratis. Je hebt geen toegangskaart nodig, niets wordt er gewogen, er bestaan geen aparte slagbomen. Er is zelfs geen vaste sluitingsdag: het grote hek gaat dagelijks open (uitgezonderd zon- en feestdagen natuurlijk), voor ieder die wat kwijt wil.
Misschien trekt dat me juist zo aan, dat in deze déchetterie alles mogelijk is. Zonder wetten van vraag en aanbod, zonder misleidende verkooptrucs, en de klant blijft evengoed koning. De parkwachters zijn trouwens altijd bijzonder goedgezind:
'Bonjour, vous allez bien?'
Ik kom er haast wekelijks, word er als vaste klant gezien.
'Oui, merci. Et vous?'
Opgelucht dat ik weer heel wat zaken kwijt ben, doe ik de lege kofferbak snel terug toe.
Of nog:
'Bonjour. C'est la folie dans votre voiture!'
Wanneer ik na schooltijd soms mijn ruziënde kids meebreng.
'Ah, oui, toujours!'
Want de eigen kroost kan ik daar dus niet sorteren, noch recycleren.
'Maar allez, mama, dat zegt ge toch zo nie?!'
Ik kom er dus graag. Zeker ook wanneer de wereld weer eens vierkant draait en mijn hoofd weer helemaal volloopt... Want zelfs dat weegt daarna soms wat lichter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten