Hij gaat naar Nancy - niet de vrouw, wel de stad - en zal er jonge kandidaat-priesters opleiden...
Met zijn vijfenveertig jaar was priester Daniël zelf nog "dynamisch jong" toen wij naar Frankrijk verhuisden. Hij was bovendien sportief en had zijn looks mee (en die heeft hij trouwens nog steeds). Noem hem gerust een goddelijke revelatie en unicum binnen het benauwde priesterambt.
Dat hij deze zomer naar Nancy vertrekt, vindt onze parochie dus maar niks. Wie hem hier gaat opvolgen, is zelfs niet duidelijk. Ook Frankrijk heeft een nijpend tekort aan geestelijken en ziet haar kerken leeglopen...
Zijn nieuwe opdracht vindt Daniël intussen wel veelbelovend en boeiend. Een hele uitdaging ook! Want hoe krijg je jonge mensen nog gemotiveerd voor het priesterambt?? (En wie kiest er "in godsnaam" nog vol overtuiging voor het celibaat?!)
Laat "Nancy" hem dus maar bijstaan. Ja, geef iedere priester de kans op een partner en persoonlijk geluk! Het celibaat en haar façade heb ik zelf werkelijk nooit goed begrepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten