Een kwestie van tijd

File aan de rode lichten na schooltijd, een onoplettende chauffeur achter mij... Bij sommige zaken weet je dat ze vroeg of laat zullen gebeuren. Vlak na de aanrijding had ik zelfs even geen zin om uit te stappen en aan de hele reutemeteut te beginnen. (Hoe zeg je reutemeteut eigenlijk in het Frans tegen die andere 'betrokken partij' die zich intussen wel uitvoerig staat te excuseren terwijl je zelf alleen maar blijft zuchten?)

Een zonnige vrijdagavond die het weekend dus met veel gedoe liet starten... En de garagist in Pfastatt kreeg ons zieltogende fietsenrek er gelukkig nog juist voor sluitingstijd af. (Hoef ik nu dus niet het hele weekend met de restanten van een geblokkeerde porte-vélos rond te rijden!)

Een kwestie van tijd is het nu ook vooraleer ik mijn nieuwe leeftijd weer wat aanvaard heb.
 

'Op een paar dagen is dat verteerd hoor, die 46,' schreef een vriendin me nog bemoedigend, maar die 'paar dagen' zijn intussen om en ik zit er dus nog altijd mee ;-)

'Ik word ouder zonder er iets voor te doen,' zingt ook Pieter Embrechts in onze CD-speler en zijn 'dansen in het donker' brul ik deze dagen in de auto weer schaamteloos mee.

 

Ach ja. Bij 'de jeugd' hoor ik natuurlijk al lang niet meer.

Laat me dus maar hopen dat ik nu stilaan de wijsheid bezit die mijn leeftijd begint te vereisen... Of is dat misschien toch een kwestie van nog (veel) meer tijd ;-)