De handdruk

De printerinkt die we op 25 maart(!) online bestelden, is vandaag alsnog toegekomen. Het 'zwarte goud' dat we toen bestelden en waar we een hele lockdown naar uitkeken, kon hier vanmiddag echter op weinig enthousiasme rekenen: er is intussen ook weer voldoende inkt in onze Super U.

 

Op zoek naar een nieuwe printer voor Thomas zijn kot (de printers 'an sich' zijn nu volledig uitgeput!!), wachtte ik deze week ook geduldig mijn beurt af bij Conforama, toen ik plots twee mannen elkaar de hand zag schudden. Een oprechte begroeting onder vrienden waar ik verbouwereerd, ja zelfs wat gechoqueerd, naar stond te kijken.

 

Dit kon toch niet?!

 

De handdruk die ik zelf al maanden niet meer geef, werd vlak voor mijn ogen uitgewisseld alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En ooh, wat mis ik ze dus, die persoonlijke handdruk!! (Nog meer dan die twee Franse zoenen eigenlijk.) Ze maakt meteen zoveel duidelijk wanneer je elkaar ontmoet: de stevige handdruk, de snelle handdruk, de iets te lange handdruk, het slappe handje... 

 

Maar geen enkele handdruk kunnen we nu onbezorgd uitwisselen... (Zelfs niet dat slappe handje dat ik eigenlijk verschrikkelijk vind!) Tenzij je alle Corona-regels gewoon aan je laars lapt... Zoals die twee mannen bij Conforama waar ik nu kwaad én ook wel wat jaloers op werd.

 

Het kleine kind in mij kreeg zin om te stampvoeten, maar de volwassene hield braaf afstand (uiteraard) en droeg toch zeer tevreden de nieuwe printer naar de wagen: het laatste toonzaalmodel waarvoor ik de verkoper graag met een stevige handdruk had willen bedanken.

Tafelbezoek

Het doet deugd vrienden 'van hier' even terug te zien,

 rond een lekkere maaltijd van Els, 

 tot de zaterdagavond valt,

 en we ook bij de buren nog veel gegiechel horen!

 Samen toasten op zondagmiddag is ook erg fijn,

in de beperkte bubbel die er hier misschien ook komt...

(En de drie dochters van mijn Beste Franse Vriendin zijn trop cool!)

Bubbelbezoek uit België

In huis werd er spontaan afstand gehouden...

en buiten in de tuin bleef het ook fijn bijbabbelen,

in helder laatavondlicht rond kaarsjes op tafel,

en met speelgoedsoldaatjes rond het zwembad.

Thuisvakantie

Als we nog wat vrienden thuis mogen uitnodigen,

vind ik zo'n 'thuisvakantie' best oké. 

En dus kwam onze huiswerkjuf gistermiddag op de koffie,

voor 'appel crumble' en verse wafeltjes van Els! 

 's Avonds rook Delphine gelukzalig aan haar lekkere bord pasta,

en zuchtte ikzelf meermaals hoe fijn die lange zomeravonden toch zijn

(totdat dochterlief verzuchtte dat ik genoeg gezucht had ;-))

À vos masques

Vanaf vandaag is het dragen van een mondmasker hier officieel verplicht voor iedereen ouder dan 11 jaar en dat in alle afgesloten plaatsen die publiek ontvangen. Daar bestaat nu geen twijfel/discussie meer over en iedere inbreuk kan beboet worden met 135 euro.

 

Maar ook in Frankrijk heeft het al dan niet dragen van een mondmasker de voorbije maanden een hele weg afgelegd...

 

Om je een idee te geven hoe de communicatie daaromtrent verliep:

- maart: 'Pas utile. Un masque c'est une technique, c'est réservé à des soignants.'

- april: 'Recommandé. Nous encourageons le grand public s'il le souhaite à porter des masques.'

- 11 mei: 'Le port du masque devient obligatoire dans les transports.'

- 20 juli: 'Le masque est obligatoire dans tous les lieux publics clos.'

 

En dus maakte Els vanmiddag niet alleen

een leuke tote bag voor dochterlief:

maar ook meteen een bijpassend mondmasker...

 

In drie exemplaren zelfs,

zodat we nu 'assorti' de straat op kunnen!!

La Table de Fred

Lekker uit eten in Issenheim,

om de 'copine cuisine' alvast te bedanken

voor al het lekkers dat zij de komende dagen

in onze keuken zal klaarmaken!

Westvlaams op ons terras

Oud-collega Marc uit Roeselare op bezoek,

 met zijn hele familie,

inclusief 14-jaar oude Miel onder de tafel, 

 tot een vliegende baby in het zwembad :-) 

Een kleurrijk gezelschap waarmee ik ook

graag even naar Mulhouse trok!

Zomergasten

Vrijdagavond komt mijn 'copine cuisine' uit Willebroek hier toe, want zo is Els dus ook al gekend bij onze Franse vrienden. Dan mogen we weer iedereen uitnodigen om te komen eten en schakelen we graag nog een versnelling hoger... 

 

Onze eerste zomergasten zijn intussen de grootouders. En na al die Corona-weken is het bijzonder fijn om ons trio hier even herenigd te zien met hun uitverkoren kwartet: twee generaties die elkaar nog het meest gemist hebben tijdens de strenge lockdownweken.

Le Nid

Afspraak met de Italiaanse vriendin bij 'Le Nid' in Mulhouse,

voor een cappuccino en wat bijbabbeltijd in onze bubbel!

 Maar let vooral op de dame op de achtergrond,

want zo willen wij daar 'later' ook zitten:

 Ooh, zalige zomerleestijd!!

Dubbel

Ze wilde graag meer kinderen. En zeker ook nog een dochter. Maar het bleef dus bij twee zonen voor mijn grootmoeder. 'En het zijn wel twee écht goeie jongens,' zei ze er dan vlug altijd bij.

In mijn ogen tellen ze ook dubbel, die twee broers. Want ze zorgden niet uit plichtsgevoel voor hun ouder wordende moeder. Nee, het werd iets dat ze absoluut wilden. Met de jaren steeds bewuster... Omdat je weet dat al die jaren samen niet eindeloos blijven duren, hoeveel je er ook krijgt.

 

De 'uitgestelde koffietafel' kwam er gisteren. Nog steeds in beperkte kring, want met Corona blijf je best rekening houden. In november hopen we haar verjaardag alsnog uitgebreider te mogen gedenken. Waar leven en liefde samenvallen, wil je ook het afscheid warm en persoonlijk houden, en delen met de mensen die haar gekend hebben.

 

Binnen de muren van het kerkhof in Berg rust ze nu, op een grasveldje waar haar assen nog steeds zichtbaar aanwezig liggen. 'Onze moeder blijft een taaie,' knikken beide broers er goedkeurend. In mijn hoofd vallen intussen al mijn jaren als kleindochter met haar samen. Dat ze dat ongelooflijk goed gedaan heeft, is het enige wat ik denken kan. Met die twee zonen in de eerste plaats. Maar ook met de twee schoondochters en de kleinkinderen die volgden. Tot alle achterkleinkinderen toe.

 

'Wat je geeft, krijg je altijd terug,' en we hopen dat ze onze liefde ook gevoeld heeft toen we de voorbije maanden in het rusthuis niet meer op bezoek mochten komen. Aan de rand van dat grasveldje gisteren stond er alvast heel wat warmte samen... Om te beginnen die twee zonen die in mijn ogen dubbel blijven tellen.

Le Petit Paris

'Zou je het nog doen?'

'Ja! Zot, hé.'

 

19 jaar huwelijk cryptisch samengevat,

op het terras van 'Le Petit Paris'
in Mulhouse gisteravond.