De printerinkt die we op 25 maart(!) online bestelden, is vandaag alsnog toegekomen. Het 'zwarte goud' dat we toen bestelden en waar we een hele lockdown naar uitkeken, kon hier vanmiddag echter op weinig enthousiasme rekenen: er is intussen ook weer voldoende inkt in onze Super U.
Op zoek naar een nieuwe printer voor Thomas zijn kot (de printers 'an sich' zijn nu volledig uitgeput!!), wachtte ik deze week ook geduldig mijn beurt af bij Conforama, toen ik plots twee mannen elkaar de hand zag schudden. Een oprechte begroeting onder vrienden waar ik verbouwereerd, ja zelfs wat gechoqueerd, naar stond te kijken.
Dit kon toch niet?!
De handdruk die ik zelf al maanden niet meer geef, werd vlak voor mijn ogen uitgewisseld alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En ooh, wat mis ik ze dus, die persoonlijke handdruk!! (Nog meer dan die twee Franse zoenen eigenlijk.) Ze maakt meteen zoveel duidelijk wanneer je elkaar ontmoet: de stevige handdruk, de snelle handdruk, de iets te lange handdruk, het slappe handje...
Maar geen enkele handdruk kunnen we nu onbezorgd uitwisselen... (Zelfs niet dat slappe handje dat ik eigenlijk verschrikkelijk vind!) Tenzij je alle Corona-regels gewoon aan je laars lapt... Zoals die twee mannen bij Conforama waar ik nu kwaad én ook wel wat jaloers op werd.
Het kleine kind in mij kreeg zin om te stampvoeten, maar de volwassene hield braaf afstand (uiteraard) en droeg toch zeer tevreden de nieuwe printer naar de wagen: het laatste toonzaalmodel waarvoor ik de verkoper graag met een stevige handdruk had willen bedanken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten