Het pruimenfeest in Pfastatt.
Na twee coronajaren helemaal terug van weggeweest.
Vanochtend kwam ik er meteen ook onze oude buurman tegen. Twaalf jaar later koop ik er nog altijd graag mijn jaarlijkse pruimentaartje. (Een grote taart deze keer, we hebben twee jaar in te halen!)
In al zijn oubolligheid blijft de braderie fantastisch: een messenslijper, een tafeldoek in plastic (een echte toile cirée), goedkope sjakossen en kledij... Je vindt het er allemaal. Voor de droguerie staan ook lange tafels met kousen, pantoffels en kitscherige prullaria. Daar mag nu alles weg, eind dit jaar sluit de drogisterij voorgoed. Niet alles blijft bestaan.
Mijn copies voor de Franse bureaucratie zal ik vanaf januari dus elders moeten maken. Alle formalités administratives blijven hier tot nader order helaas wel bestaan. Zonder onderbreking tijdens corona. Dat papierwerk hoef je nooit te missen.
Onze XL pruimentaart smaakte vandaag wél bijzonder lekker!
Lokale traditie mooi in beeld en woord gebracht. Doet me een beetje denken aan de jaarmarkt in Leuven waar ik ook van de traditie hou om jaarlijks een rondje te maken
BeantwoordenVerwijderen