In een vingerknip

Dichterbij dan de naam Florida Food Bar laat vermoeden, zitten we hier aan de Vaartkom in Leuven, op een blauwe maandag die de week in onze 'thuisstad' mooi inluidt. Het adresje is nieuw voor ons, de stad blijft een trip down memory lane: mijn middelbare school en studententijd, de geboorte van onze kinderen, ons rijhuisje achter het station... Straten die 'stukken van jezelf worden', plekken die je voor altijd onveranderd wil zien.

Op dinsdag spurten we na Jans werk meteen naar de 'Supercity' waar we van "The Wale" genieten: geen film waar je vrolijk van wordt, maar het acteerwerk is subliem en Brendan Fraser won recent terecht een Oscar voor beste acteur. Op de terugweg lopen we langs de 'Toewip' in de Diestsestraat. Het volkscafé bestaat niet meer, de gevel ligt er verlaten en onveranderd bij. Vroeger kende ik er het donkere feestzaaltje achterin, met zijn studentenfuiven voor weinig geld.

Maar dertig jaar later spreken we met onze vrienden nu af op nieuwe, hippe plekken als 'Bar Florida'. De plakkerige dansvloer uit de 'Toewip' lijkt dan eeuwen geleden. Wanneer ik er 's anderendaags met Jan langsloop, komt het echter wél allemaal in een vingerknip terug... En dat doet Leuven dus altijd opnieuw met mij: door haar straten en langs haar pleinen loop ik iedere keer ook op en neer in de tijd.

Voyage à Bath

Op zondagavond naar school:

voor de afreis naar Engeland om 19u,

en zijn gsm is Kobe alvast niet vergeten ;-)

Aanschuiven dus voor de bus naar Calais,

en voor een eerste paspoortcontrole!

Nog eens een echte schoolreis sinds corona,

en wat voor een schoolreis!

Na aankomst morgenvroeg in Dover

bezoeken deze leerlingen met hun bus 

gedurende een week de volgende plaatsen:

Oxford, Bath, Gloucester,

St. Fagans, Blaenavon,

Bristol én London.

Podiumplaats

26 jaar samen vandaag,

waarvan 22 jaar gehuwd voor de wet,

en dat laatste betekent 'brons'!

Een podiumplaats dus

op onze oude fietsen :-)

Dankjewel, lief!

X

Omar

Een stevige handdruk en geen gladde praatjes. Voor een autoverkoper valt Omar best mee. Onze behoeften kent hij: 'Graag een gezinswagen - of minibusje? - met een grote koffer waar zeker een fiets in past.' Ons budget ook. Al ligt dat laatste moeilijk. Zelfs zonder extra opties (die ons sowieso niet interesseren), blijft een nieuwe wagen duur. Te duur eigenlijk. Weinig enthousiast zit ik dus voor hem. Tot hij een wagen van de concurrentie aanraadt en ik in de lach schiet.

Geen typische autoverkoper dus, 'onze Omar'. In 2012 hielp hij me ook al enthousiast met de inschrijving en aanvraag voor subsidies van mijn kleine Peugeot iOn. Dat witte autootje maakte toen deel uit van de eerste reeks elektrische wagens waar de Franse staat én ook onze regio graag in wilden investeren. Maar daar paste dus zelfs geen kinderfietsje in, dit nog even geheel ter zijde.

De nieuwe offertes bij Omar vanochtend, die blijven intussen helaas ongelooflijk duur.

Gemis

Hoelang zit je hier al?

vroeg ik aan Gemis.

Dat weet je wel, zei Gemis.

Gemis gaf nooit het juiste antwoord.

Gemis liet je raden en gissen.

Gemis was wreed.

Ja, natuurlijk wist ik het.

Het was toen jij...

Gemis trok toen bij me in.

Voor even, dacht ik,

Gemis komt even logeren.

Ze gaat wel snel weer weg.

En ga je ooit weg?

vroeg ik aan Gemis.

Even bleef het stil.

Had ik koffers bij me? vroeg Gemis.

Gemis stelde wel de juiste vragen.

Geert De Kockere

Voor Ster, die er altijd wel ergens is.

De witte roos komt van haar grote broers

die samen naar het kerkhof trokken

toen ik met hun vader op weekend was.

Het is voor ons nu de mooiste roos ooit.

X

127 km

Eerste wegkoers van het seizoen:

163 coureurs klaar aan de start in Wittenheim,

voor een koers van meteen 127 km

(in tien rondes, aan een gemiddelde van 44km/u)

En ik was voor een keer niet de enige 

die tussen de rondes in een boek las! 

(We waren dus welgeteld met twee,

en de rest scrolde trouwens op zijn smartphone.)

Jan zat dan weer het grootste stuk in de volgwagen,

maar stapte een kleine 3 uren later uit aan de arrivée,

waar Kobe als 107de coureur finishte,

vlak na een valpartij in de laatste toer,

waarbij hij gelukkig wel overeind bleef,

en hij dus best tevreden was dat hij als junior

zijn eerste grote koers helemaal had uitgereden.

Uitzonderlijk vervoer

Op terugreis van Cortona, hield Annelies - 'mama Kaat' in mijn Nokia - hier dit weekend halt, met weer wat lekkere Italiaanse specialiteiten voor ons én ook een bokaaltje 'bonen in tomatensaus' om uit te testen! Op haar achterbank lagen bovendien twee fruitboompjes, maar die waren voor de zoon. Uitzonderlijk vervoer richting België waar ikzelf ook meteen vrolijk van werd.

Meteen opnieuw

Naar '48° Nord' in de Vogezen,

een landschapshotel dat bestaat uit 14 'hytte'

die ontworpen werden door een Noorse architect,

en waar we genoten van dit mooie uitzicht,

vanuit ons grote slaapkamerraam op het gelijkvloers.

De Scandinavische stijl was er alomtegenwoordig,

dus zeker ook in de gezellige living

op de eerste verdieping.

We wandelden de 'sentier Maurice'

die voor knappe vergezichten zorgde,

en die helemaal rond het dorp Breitenbach liep,

met een totaalzicht op '48° Nord' tegen de bergflank,

en met enkele nieuwsgierige lammetjes

naast het goed bewegwijzerde wandelpad.

Tijd dan voor onze (heerlijk warme!) jacuzzi buiten,

en de privé-sauna binnen,

gevolgd door een aperitiefke in onze living,

en een excellent verjaardagsdiner

in het restaurant van '48° Nord',

waar we 's ochtends ook genoten

van een lekker bio-ontbijt.

Een laatste selfie nog voor ons slaapkamerraam,

om dan de deur van 'hut 14'

met tegenzin af te sluiten,

maar toch ook al te fantaseren

over het grote zomerterras in augustus...

Want dit verjaardagsweekend was zo geslaagd

dat we meteen opnieuw geboekt hebben,

nu voor Jans 'semi-ronde' getal in de zomer!

Il y a 10 ans...

Mijn veertigste verjaardag bij de Franse vriendin:

En nu mijn vijftigste verjaardag:

iedereen terug op dezelfde plek,

alleen Estelle vervangt hier even Britt.

Hopla, on y va!

Zo dadelijk op weekend naar de Vogezen,

want morgen is het echt "erop en erover",

dan starten mijn vijftiger jaren ;-)

Het Hoge Noorden

Vorige week trok Britt vanuit Lund

naar 'Het Hoge Noorden':

meer bepaald naar Kiruna

in Zweeds Lapland,

waar ze deze typerende foto's trok,

die allemaal tot de verbeelding spreken,

en die ons hier thuis nu veel goesting geven,

zeker wanneer de hemel daar warm oranje kleurt,

en dochterlief aan het stuur van een sneeuwscooter zit!

Maar Britt ging ook op stap 'met de hondjes',

ja zelfs te voet op sneeuwschoenen,

wat leidde tot bijzondere ontmoetingen,

én ook het mooie Noorderlicht,

dat haar driedaagse trip volledig deed slagen.