Dichterbij dan de naam Florida Food Bar laat vermoeden, zitten we hier aan de Vaartkom in Leuven, op een blauwe maandag die de week in onze 'thuisstad' mooi inluidt. Het adresje is nieuw voor ons, de stad blijft een trip down memory lane: mijn middelbare school en studententijd, de geboorte van onze kinderen, ons rijhuisje achter het station... Straten die 'stukken van jezelf worden', plekken die je voor altijd onveranderd wil zien.
Op dinsdag spurten we na Jans werk meteen naar de 'Supercity' waar we van "The Wale" genieten: geen film waar je vrolijk van wordt, maar het acteerwerk is subliem en Brendan Fraser won recent terecht een Oscar voor beste acteur. Op de terugweg lopen we langs de 'Toewip' in de Diestsestraat. Het volkscafé bestaat niet meer, de gevel ligt er verlaten en onveranderd bij. Vroeger kende ik er het donkere feestzaaltje achterin, met zijn studentenfuiven voor weinig geld.
Maar dertig jaar later spreken we met onze vrienden nu af op nieuwe, hippe plekken als 'Bar Florida'. De plakkerige dansvloer uit de 'Toewip' lijkt dan eeuwen geleden. Wanneer ik er 's anderendaags met Jan langsloop, komt het echter wél allemaal in een vingerknip terug... En dat doet Leuven dus altijd opnieuw met mij: door haar straten en langs haar pleinen loop ik iedere keer ook op en neer in de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten