Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

dinsdag 12 mei 2020

Wafels in een ijscrème-doos

Er werden geen handen geschud, laat staan knuffels gegeven. Er was wel ontsmettingsgel bij aankomst... En anderhalve meter afstand tussen de stoelen in de (veel te grote) aula, dat was er zeker ook. Maar verder was er dus 'veel niet' en bleef de uitvaart beperkt tot dat kleine groepje dichte familie dat nu slechts is toegelaten. 
 
Mijn grootmoeder stierf niet aan Covid-19, maar de spelregels van deze corona-crisis bepaalden evengoed ons afscheid van haar. 
 
Na het kerkhof volgden er dus ook geen koffietafel en geen 'samenzijn' waarin je met z'n allen nog even verbonden blijft. Mijn tante zorgde gelukkig wel voor wafels volgens meters recept, mét de bijhorende oude ijscrème-doos waarin zij ze ook altijd bewaarde... En zo stond ieder naast zijn wagen aan het kerkhof, met een wafel in de hand de opgelegde social distancing te respecteren (en die koude noordenwind ook).
 
'Afscheid nemen onder moeilijke omstandigheden, maar met evenveel liefde,' heet dat dan. Ieder van ons dacht er wellicht het zijne van. En vergeten zullen we deze dag zeker niet gauw.
 
Op de terugweg naar Frankrijk kleurde de avondhemel in mijn achteruitkijkspiegel rood. 'All we have will disappear,' zong Geike Arnaert intussen vol overtuiging in de CD-speler en op de passagierszetel naast me moest een onschuldige ijscrème-doos vol wafels het stellen met mijn mee brullende verdriet.

1 opmerking:

  1. An, heel mooi omschreven hoe we deze dag samen, maar inderdaad ook apart door Covid-19, hebben doorstaan... We hebben op een zeer mooie manier afscheid van oma, meter genomen en zoals je zegt zullen we deze dag niet snel vergeten. We hadden dan wel geen koffietafel om samen veel herinneringen op te halen, maar we hebben wel allemaal gesmuld van een lekkere wafel, volgens meter's recept in de gekende doos...
    Een rare tijd om afscheid van iemand te moeten nemen die wij ook spijtig genoeg hebben moeten ondergaan. Dit neemt echter niet weg dat we ons zullen blijven optrekken aan de mooie momenten die we steeds met haar mochten beleven !
    We zullen haar missen... xxx

    BeantwoordenVerwijderen