Championnat d'Alsace

Ook in Frankrijk waren het gisteren verkiezingen... En het was zelfs moederdag...
Maar bovenal stond hier le Championnat d'Alsace des Ecoles de Cyclisme in Buhl in onze agenda, de eerste koerswedstrijd waaraan onze jongens deelnamen!

'Une épreuve qui dure toute la journée,' had de trainer ons gewaarschuwd.

Voor Kobe stond bij de poussins een koers, een sprint en een behendigheidsparcours op het programma, bij de benjamins nam Thomas deel aan een koers, een sprint en een cyclo-cross.

En het heeft inderdaad een hele dag geduurd... Met lange wachttijden tussen de verschillende onderdelen... En met vooral veel doorzettingsvermogen van onze twee flandriens!!

Want de oudste gaf niet op in de cyclo-cross, al ging zijn ketting er meermaals af...
En de jongste focuste zich volledig voor zijn behendigheidsparcours, al stonden sommige kegels écht te dicht bij elkaar en lukte het zo goed als niemand om het parcours foutloos af te leggen.

En moederdag? Dat gaan we gewoon op een andere zondag overdoen! Net zoals de verkiezingen, stel ik voor. Want dat Marine Le Pen het hier zo goed doet... Ja, dat roept toch ook veel vragen op.

Wattwiller

Heb je plannen om tijdens een volgende vakantie langs de Route des Vins te rijden? Bezoek dan niet alleen de klassiekers Obernai, Ribeauvillé, Riquewihr, Kaysersberg en Eguisheim, maar zeker ook het kleine dorp Wattwiller onderaan op de kaart!

Na alle wijndegustaties, is het frisse bronwater uit de Vogezen misschien ook een verademing ;-)

Maar wat dit dorp pas echt bijzonder maakt, is de Fondation François Schneider. Een modern, klein kunstencentrum met wisselende exposities... Dit verwacht je niet in het oude, afgelegen Wattwiller!

Britt ging er gisternamiddag op ontdekking toen de beide broers naar hun voetbalmatch waren...

Ik had een fijne tijd samen met mijn artistieke dochter :-)

Kapstertje spelen

De vaste job in een kapperszaak in Freiburg werd opgezegd om in Uffholtz, een pittoresk dorpje langs de Route des Vins, een eigen zaak op te starten... Met een grote orchidee trokken we vanmiddag naar de officiële opening van Muriels eigen kapsalon!

Blij verrast en trots ben ik dat het mijn leeftijdsgenote lukt om haar droom waar te maken, vol bewondering ook omdat ze het lef heeft ervoor te gaan...

En dochterlief voelde zich meteen thuis in de nieuwe zaak. Want ja, nu kon ze met haar vriendinnetje in een echt kapsalon "kapstertje spelen"!

Lou Pitchoun

Donderdag was zijn sluitingsdag en dat vergaten we wel eens. Dan wilden we een verse pizza afhalen en moesten we iets anders bedenken voor het avondmaal... Maar een goed alternatief voor de lekkere Quatre Saisons van Lou Pitchoun vonden we toch niet gauw.

Dat onze pizzaman gisteren op een terrasje zat, vond ik eerst dus niet zo vreemd. (Donderdag, weet je wel.) En de laatste weken was de kleine afhaalpizzeria aan het ronde punt sowieso gesloten wegens grote renovatiewerken. Dan verdiende Lou wel eens een frisse pint in de zon!

Tot hij me gisteren op dat zelfde terrasje vertelde dat hij zijn zaak verkocht heeft. En de re-ouverture zal dus ook andere uitbaters met zich meebrengen...

Erg jammer toch! We zullen de leuke babbels met onze pizzaman uit Nice echt missen. Want we verstonden elkaar prima, ieder met zijn eigen accent :-)

Plus d'olives dus bij kleine Lou.

Voorlopig toch.

Want hij wil nu op zoek gaan naar zijn eigen restaurant! Hopen maar dat het hem lukt...

Zomerzon!

Aangekomen sinds enkele dagen, de zomerzon! En haar warmte laat zich meteen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat goed voelen!!

Het zwembad werd vandaag dus goed gebruikt... Voor en na de tekenles, de voetbaltraining en de koerstraining... Ieder moment was goed om er even in te springen :-)

'Ik hou van deze dag,' riep de jongste zoon vanavond spontaan uit.

En terwijl ik dit blogbericht schrijf, hoor ik hem op de achtergrond nog maar eens in het zwembad springen...

Welkom, zalige zomerzon!

Soirée 'medailles'

Vrijdagavond vond in de Foyer Saint-Maurice de uitreiking van de skimedailles plaats voor de 55 kinderen die tijdens het skiseizoen 2013-2014 deelnamen aan de Mercredis de Neige de Pfastatt.

En het lukte dit jaar op het nippertje, na een hiver capricieux waarin er heel wat skiwoensdagen werden afgelast wegens te weinig (of geen) sneeuw! Want officieel heb je zes sorties nodig om de passage des étoiles te mogen organiseren... En met zeven sorties had Pfastatt dit jaar dus niet veel reserves opgebouwd.

Maar goed, na zijn flocon vorig jaar, behaalde Kobe dit jaar zijn première étoile. En zus Britt liet zich ook trots haar troisième étoile opspelden! De troisième étoile van Thomas kreeg ik zelf mee naar huis want hij was gaan kijken naar een voetbalmatch in Colmar. En tja, voetbal... daar moet hier veel voor wijken ;-)

Ik blijf het ondertussen geweldig vinden om al die kinderen glunderend op het podium te zien staan! Dat maakt die medailles voor mij toch echt onbetaalbaar.

Verkiezingen

Ik heb ze allemaal aandachtig gelezen, de namen op het stembiljet uit ons vaderland! Zijnde 'Belg die in het buitenland verblijft', konden we hier deze week reeds onze stem uitbrengen... Lekker rustig, vanuit de zetel! En nog op de klassieke manier ook: met een rood potlood op een groot, ietwat geel blad vol kolommen, alle politieke partijen broederlijk naast elkaar.

Daags nadien zaten onze ingevulde stembiljetten al terug op de post naar België. Omdat we onze stem niet verloren willen laten gaan... Want stemrecht heb ik altijd een voorrecht gevonden, stemplicht nooit een echte 'verplichting'. (Daarvoor hebben vroegere generaties te hard gevochten om dit voor ons mogelijk te maken.)

Open Vld stuurde ondertussen ook aangepast verkiezingsdrukwerk 'want de band met uw thuisland verliest u nooit' en 'u bent zelf het voorbeeld dat de wereld ons dorp is en onze economie globaler dan ooit tevoren'. Mooie woorden en ronkende slogans die ondertekend werden door Maggie De Block en Guy Verhofstadt.

Maar vanavond kwam op de Vlaamse televisie vooral Jean-Luc Dehaene in beeld die met zijn plotse overlijden het politieke gekrakeel in de aanloop naar de verkiezingen even volledig deed stilvallen. Samen met Wilfried Martens vormde de man in mijn kinderjaren een vertrouwd gezicht tijdens de nieuwsuitzendingen die mijn grootvader aandachtig volgde en vervolgens van eigen commentaar voorzag... Toch ook weer een stukje uit mijn eigen jeugd dat verdwijnt.

Mokka-taartjes

Toen hij twaalf jaar geleden geboren werd, kocht ik elke 13de van de volgende maand taartjes om zijn 'ver-maandag' te vieren. Twee mokka-taartjes om precies te zijn: eentje voor de vader, eentje voor de moeder. De boreling moest het stellen met mijn moedermelk (waar onrechtstreeks dat mokka-taartje ook wel in terechtkwam).

Dat ritueel heb ik het volledige eerste levensjaar van onze eerstgeborene volgehouden. Daarna bleef het bij grote taarten en cakes tijdens zijn verjaardagsfeestjes... Al glipte er af en toe toch nog eens een mokka-taartje voor zijn ouders tussen ;-)

Maar deze morgen kocht ik dus nog eens heel bewust twee mokka-taartjes... Om vanavond met manlief de verjaardag van onze oudste zoon 'lekker' onder ons tweetjes te vieren...

En de jarige zelf? Die wordt straks aan de schoolpoort afgehaald met verse chocoladecake!

Want mokka-taartjes lust hij niet.

Coquelicots

Vanmorgen trakteerde ik mijn jarige BFV op een brunch bij ons thuis! Ik zette haar leeftijd op een kleine kouglof en ik gaf haar een oude postkaart van het Atomium als waardebon voor een weekendje België. Met een chocoladereep Dessert 58 legde ik ook de link naar de expo in Brussel in 1958. Ze vond het allemaal even geweldig! En lekker bovendien :-)

Met de drie coquelicots in keramiek wilde ik haar ook een blijvend cadeautje geven: mooie, tere klaprozen als symbool voor haar drie dochters. Ik kocht de roosjes in België en de opbrengst is bestemd voor de opruiming van landmijnen en voor de Palestijnse Circusschool. Een fijn initiatief! (Meer info vind je op www.klaprozen.be)

En binnenkort gaan we onder ons tweetjes ook nog stijlvol lunchen in La table de Louise.

Want veertig worden... Ja, dat verdient toch speciale aandacht!

En omdat ons konijn Principal vandaag ook jarig is, mocht hij dus ook op de foto :-)

D26

De D26. Het is slechts één van de mooie banen waarop we eind april reden, op weg naar de opendeurdag van de famille Riche, een imker in Traubach-le-Bas, voor verse peperkoek en confituur met honing... Slechts een kwartier rijden van Mulhouse, sta je midden in de uitgestrekte natuur! Hier is nog "plaats met hopen", wat je meteen ook veel rust en ademruimte geeft... Tenminste, zo ervaren wij het toch.

Midden onze (late) paasvakantie zaten de kids al een week in België en genoten wij dus met z'n tweeën volop van de D26.

Dat weekend gingen we trouwens ook naar de film ("La rencontre", minder goed dan verwacht) en reserveerden we een tafeltje bij Ristorante I Fratelli (erg lekker en helaas ook zo duur als verwacht) in Rheinfelden, aan de Duitse kant van de Rijn.

Op zondagavond nodigde de Italiaanse vriendin ons uit voor een etentje in haar nieuwe huis dat ze werkelijk zeer knap had ingericht, met een spiksplinternieuwe keuken en een supermoderne badkamer die niet zouden misstaan in een "voor en na" woonreportage op televisie. (Dat laatste had haar echtgenoot zich trouwens ook nieuw aangeschaft: een gigantische breedbeeldtelevisie om de verhuizing te vieren! Wij lopen dus werkelijk op alle vlakken achter...)

Thuis lagen het bureau en de livingtafel ondertussen vol met onze Franse administratie. Dat de kids het huis uit waren, gaf ons immers ook de gelegenheid om eens grondig "orde op zaken" te stellen in de eigen papierwinkel.

Nog een week verder, zijn we met z'n allen terug samen thuis. Na het lange en feestelijke 1 mei-weekend in België waarmee we onze Franse paasvakantie definitief afsloten, dringt het gewone school- en werkritme zich weer op...

Maar niet voor lang. Want donderdag 8 mei herdenkt Frankrijk het einde van WOII en zijn de kids terug een dagje thuis...

Dan heb ik dus alle tijd om ook met hen een stukje op de D26 te gaan rijden :-)