Ik heb ze allemaal aandachtig gelezen, de namen op het stembiljet uit ons vaderland! Zijnde 'Belg die in het buitenland verblijft', konden we hier deze week reeds onze stem uitbrengen... Lekker rustig, vanuit de zetel! En nog op de klassieke manier ook: met een rood potlood op een groot, ietwat geel blad vol kolommen, alle politieke partijen broederlijk naast elkaar.
Daags nadien zaten onze ingevulde stembiljetten al terug op de post naar België. Omdat we onze stem niet verloren willen laten gaan... Want stemrecht heb ik altijd een voorrecht gevonden, stemplicht nooit een echte 'verplichting'. (Daarvoor hebben vroegere generaties te hard gevochten om dit voor ons mogelijk te maken.)
Open Vld stuurde ondertussen ook aangepast verkiezingsdrukwerk 'want de band met uw thuisland verliest u nooit' en 'u bent zelf het voorbeeld dat de wereld ons dorp is en onze economie globaler dan ooit tevoren'. Mooie woorden en ronkende slogans die ondertekend werden door Maggie De Block en Guy Verhofstadt.
Maar vanavond kwam op de Vlaamse televisie vooral Jean-Luc Dehaene in beeld die met zijn plotse overlijden het politieke gekrakeel in de aanloop naar de verkiezingen even volledig deed stilvallen. Samen met Wilfried Martens vormde de man in mijn kinderjaren een vertrouwd gezicht tijdens de nieuwsuitzendingen die mijn grootvader aandachtig volgde en vervolgens van eigen commentaar voorzag... Toch ook weer een stukje uit mijn eigen jeugd dat verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten