Ze kibbelen weer veel de laatste tijd, liefst nog om het minste. Alles is meteen ook een grote discussie waard en enig fysiek geweld wordt daarbij niet geschuwd: aan elkaar trekken en duwen hoort er hier regelmatig bij...
Dat je elkaars 'cirkel' niet zomaar kan binnendringen, heb ik tegenwoordig dus al vaak proberen uit te leggen. Ze hebben het ondertussen ook wel begrepen, denk ik. Maar het verandert helaas niet veel aan de zaak: onze kids ruziën onverminderd verder.
'Hij komt weer in mijn cirkel,' gilt dochterlief nu bovendien wanneer de 20cm afstand door haar broers niet wordt gerespecteerd. (Mijn plastische armbewegingen rondom het eigen lichaam hebben ze wel degelijk onthouden.)
Stressvol wordt het pas helemaal wanneer we bezoek hebben...
Want een rustige zondagmorgen samen onder het nieuwe dekentje in de zetel, zit er niet onmiddellijk in...
Al mijn eigen armbewegingen ten spijt ;-)
Hoe mooi omschreven, dit kinderfenomeen en je poging als ouder. Hier zal ik nog vaak aan terug denken als mijn koters de kibbelleeftijd bereikt hebben. En de cirkel theorie zie ik mezelf ook al met handen en voeten uitleggen. ;-)
BeantwoordenVerwijderen