Pedagogen onder elkaar

Of hij mijn nota's mocht kopiëren. Dat moet zowat het eerste geweest zijn dat hij me vroeg bij de start van het academiejaar in 1991. Later kreeg ik examenvragen in ruil. En nachtelijke filosofische gesprekken. Ja, dat kreeg ik ook met hem. Over 'het echte leven' dat buiten zijn kleine studentenkamer op ons wachtte, en alle verwachtingen die we daaromtrent hadden.

Vijf jaar later studeerden we beiden af aan de KULeuven: de plichtsbewuste orthopedagoge en de maatschappelijk bewogen sociaal pedagoog. Op een gekke manier waren we met elkaar bevriend geraakt (de verschillen bleven groot), en we zouden ook na onze studies verder contact houden.

Het voorbije weekend kwam hij nu, samen met zijn gezin, voor het eerst in ons Franse leven langs... Om boven op de Grand Ballon van het uitzicht te genieten en om met dezelfde filosofische benadering als vroeger een gesprek te voeren. Schitterend!

En onze kids? Die genoten samen van de 'allerallereerste' sneeuw!! Voor even dan toch. Want het kleine sneeuwmannetje zal ondertussen wel verdwenen zijn...

Maar de gesprekken van de voorbije dagen probeer ik voor mezelf nog wat langer vast te houden. Ze overstegen ook gemakkelijk ieder weerkundig praatje. Is deze vriendschap toch niet zo toevallig :-)