S'il m'arrive quelquefois
D'avoir un rêve qui me fait peur,
Maman chérie, c'est dans tes bras
Que je retrouve la douceur
S'il fait trop gris ou nuageux,
Que je m'ennuie un peu,
Tu m'inventes vite un nouveau jeu
Qui sèche la pluie dedans mes yeux
Si mes leçons sont bien trop dures,
Le calcul ou la lecture,
Tu viens souvent m'aider le soir
A terminer tous mes devoirs
Et si mon coeur bondit de joie,
Que c'est la fête dans ma tête,
Maman chérie, c'est dans tes bras
Que je partage mon bonheur
Et si je t'aime tendrement
C'est parce que quand je serai grand
Tu seras encore ma Maman,
Je serai toujours ton enfant.
Arnaud Dupin de Beyssat
Kobe oefende een hele week op deze poëzie, een verrassing was het dus vandaag niet meer... En de zelfgemaakte theezakjes kreeg ik vrijdag ook meteen. Maar zonet kwam hij trots thuis met een échte roos voor mij: hij eindigde vanmiddag eerste(!) op de koers in La Walck (boven Straatsburg). Britt maakte intussen een roos die eeuwig blijft. Zoals ook de liefde is voor mijn kids. Voor altijd. En voor alle vier. Met een warme knipoog aan Ster. X
