Teveel

De dag was goed begonnen. Echt. De afspraak in Straatsburg voor onze nieuwe paspoorten verliep vlot - de Ambassade in Parijs had zelfs verrassend vlug "groen licht" gegeven nadat ik alle nodige documenten had opgestuurd - en we waren op tijd terug voor de koerswedstrijd in Colmar.

Maar toen vergat ik in mijn winkelkar in Illzach de schoollijst van de jongste zoon en wist ik vervolgens niet meer wat hij nog nodig had. (Ben meteen teruggereden in mijn elektrische voiture, op zoek naar die belangrijke A4-lijst van de juf, maar ik was eraan voor de moeite.)

Intussen reed manlief met onze beide zonen naar Colmar en zag hij een andere auto niet komen, wat voor de nodige blikschade zorgde en een verzekering die we morgen moeten contacteren.

Bij de bank vergiste hij zich vervolgens in zijn uur van afspraak (hij stond er veel te vroeg, het was écht zijn dag niet) en kon ik nadien in zijn plaats gaan. Als pedagoge weet ik nu dus ook alles over de "vente à terme" van de Zwitserse frank in euro.

Tot slot weigerde de oplader van mijn elektrisch bakske even alle dienst. Na enkele pogingen lukte het toch. (Het had de spreekwoordelijke druppel kunnen worden om helemaal niet meer te bewegen, noch rond te rijden ;-))

Dochterlief genoot intussen bij een vriendin-met-zwembad van haar laatste vakantiedag. En ook de beide zonen hadden veel plezier op de piste in Colmar. Maar voor ons, de ouders, was die laatste dag van augustus er duidelijk teveel aan.

Laat september morgen dus maar starten, de boze blikken van ons trio zullen we graag negeren.

Bewustwording

De politieke discussie over de burkini laat ik liever aan mijn aandacht voorbijgaan en de vrouw op de achtergrond van mijn foto genoot gisteren ook zorgeloos van haar zonnige namiddag op het kiezelstrandje vlakbij huis.

Enige opluchting voelde ik evenwel bij de aanblik van de eigen kids (en die van mijn Franse vriendin) in hun bikini en zwemshort, en de warmte van de zon tussen de dunne bandjes van het eigen zomerkleedje had ik eerlijk gezegd ook niet willen missen. (Alsof ik diezelfde zon nu zelfs harder op mijn blote huid voelde schijnen!)

Ze zorgde dus toch voor een zekere bewustwording in mijn hoofd, de vrouw met haar verschillende laagjes donkere kleding op de achtergrond.

Tegen de zon

Kobe en zijn paraplu. Niet zozeer tegen de regen, maar wel tegen de zon. Vanmiddag haalden we op de koers in Uhrwiller (boven Straatsburg) 35°C en meer! De canicule deed deelnemers én toeschouwers dus goed zweten. En dat hij regelmatig moest drinken, mocht de jongste zoon ook tot vervelends toe van ons aanhoren. Maar vasthouden toch, nog even, die zalig warme zomerzon!

Een gat in de lucht

Voor het springkasteel en de grimeuse was ze te oud, voor de hypnotiseur nog te jong (godzijdank!). Maar de trampolines waren wél een kolfje naar haar hand... En dus sprong dochterlief vanmiddag een gat in de lucht in Monthey, Zwitserland.

Een geslaagde (en zeer warme) editie van de Family day op Jans werk. Met ook een lekkere BBQ en grote ijstaart voor alle 200 aanwezigen!

Weekend-tijd die de werkgever voor iedereen beslist zeer aangenaam invulde.

Bataille d'eau

Eind augustus en bloedhete dagen in de Elzas...

Met een watergevecht houden we de schoolbanken nog even op afstand!

Natzweiler-Struthof

Afgelopen zaterdag lag Natzweiler-Struthof in de mist... En de hemel valt er sowieso steeds ver te zoeken.

Even buiten Straatsburg, op 800 meter hoogte, toont het concentratiekamp ons zijn gruwel in alle kille eenvoud. Terreur en lijden dat je als bezoeker nooit echt helemaal kan vatten, Nacht und Nebel dat ieder voorstellingsvermogen overstijgt.

Nee, dit was geen vanzelfsprekende "toeristische uitstap" met onze vrienden uit België.

En toch...

We willen dit zeker nog doen. Met onze volwassen kinderen later ook.

Wir haben es nicht gewusst, is al lang geen optie meer.

Belfort

Gelegen in de regio Franche-Comté, valt Belfort juist buiten de Elzas. De leeuw van Bartholdi, de citadel en de oude stad waren dit weekend voor mij dus even nieuw als voor ons bezoek. Fijn om weer wat mooie zaken te ontdekken én om met Vlaamse vrienden te kunnen bijpraten.

Gestolen tijd

Zonsondergang op de Grand Ballon vanavond...

 

Mooie uren waarin we thuis even vakantie houden

en buiten de tijd lijken te staan.

 

Dat we dit vaker moeten doen,
denk ik meteen.

 

Stilvallen.

Nieuw bezoek

Nooit eerder kwam vriendin M hier in volle zomer langs...

En dus zetten we het voorbije weekend meteen al onze troeven in: een lekkere BBQ met veel verse vis, een warme wandeling langs de Rijn en - om te bekomen van iedere dorstgevende inspanning - een heerlijke Aperol Spritz aan de Elisabethkirche in Basel.

Fijn was ook dat ze voor het eerst met z'n tweeën kwamen!

'Dat het goed was meegevallen,' zei de kersverse vriend me nog bij het afscheid. Het klonk zelfs opgelucht. (Ze had hem wel degelijk gewaarschuwd voor alle mogelijke vragen!)

Volgende keer kan ik me dus nog wat méér betrokken tonen...

Ik werk alvast aan een nieuw vragenlijstje ;-)

Moliets

Zeven dagen vakantie in zuidwest Frankrijk, dat is...

1. spelen in een onstuimige Atlantische Oceaan
2. accrobranche, quad en motorijden in Adrenaline Parc Moliets
3. lekker eten op het gezellige pleintje van Léon
4. de mooie en rijke stad Bordeaux bezoeken
5. genieten van het zwembad en de avondshows bij Pierre & Vacances

Maar dat is ook...

6. vroeg opstaan voor mijn drie mannen die met hun koersfiets gaan trainen
7. op restaurant toch die café gourmand bestellen die de nutritionniste sterk afraadt
8. het woord étendoir leren voor het droogrek dat in onze bungalow ontbrak
9. in Vieux Boucau denken dat we op de markt in Blankenberge lopen
10. veel stofzuigen (manlief!) tegen alle-zand-tussen-de-tenen

Op de terugreis ook andermaal beseffen hoe groot en hoe mooi Frankrijk wel is!!

Want je blijft in vakantiestemming wanneer je over het knappe viaduct van Millau rijdt, richting de weidse horizon en het prachtige vulkanische landschap rond Clermont-Ferrand...

Al hadden we de actieve flitspaal ter hoogte van Vichy dus liever niet gezien.

Alleen in de tent

Tegen middernacht had ik hem eerlijk gezegd terug binnen verwacht...
Omdat "alleen buiten slapen" best eng kan zijn...
Maar hij stond 's ochtends pas om 8u aan onze voordeur!
(Hij had goed geslapen, slechts even een "raar geluid" gehoord.)

Dat Kobe enthousiast uitkeek naar zijn volgende nacht buiten, liet zich dus raden.
Al was dat toch buiten zijn moeder gerekend die zélf ook weer goed wilde slapen...
En dus kroop vaderlief de volgende nacht met zijn jongste zoon in de tent.

Want kamperen is beslist leuk. Ook voor ondergetekende. Om bewonderend naar te staan kijken dan.