Teveel

De dag was goed begonnen. Echt. De afspraak in Straatsburg voor onze nieuwe paspoorten verliep vlot - de Ambassade in Parijs had zelfs verrassend vlug "groen licht" gegeven nadat ik alle nodige documenten had opgestuurd - en we waren op tijd terug voor de koerswedstrijd in Colmar.

Maar toen vergat ik in mijn winkelkar in Illzach de schoollijst van de jongste zoon en wist ik vervolgens niet meer wat hij nog nodig had. (Ben meteen teruggereden in mijn elektrische voiture, op zoek naar die belangrijke A4-lijst van de juf, maar ik was eraan voor de moeite.)

Intussen reed manlief met onze beide zonen naar Colmar en zag hij een andere auto niet komen, wat voor de nodige blikschade zorgde en een verzekering die we morgen moeten contacteren.

Bij de bank vergiste hij zich vervolgens in zijn uur van afspraak (hij stond er veel te vroeg, het was écht zijn dag niet) en kon ik nadien in zijn plaats gaan. Als pedagoge weet ik nu dus ook alles over de "vente à terme" van de Zwitserse frank in euro.

Tot slot weigerde de oplader van mijn elektrisch bakske even alle dienst. Na enkele pogingen lukte het toch. (Het had de spreekwoordelijke druppel kunnen worden om helemaal niet meer te bewegen, noch rond te rijden ;-))

Dochterlief genoot intussen bij een vriendin-met-zwembad van haar laatste vakantiedag. En ook de beide zonen hadden veel plezier op de piste in Colmar. Maar voor ons, de ouders, was die laatste dag van augustus er duidelijk teveel aan.

Laat september morgen dus maar starten, de boze blikken van ons trio zullen we graag negeren.