Ruzie in de auto. Voor de tube Pringles chips, godbetert. 'En dat ze daar nu toch echt te oud voor worden,' zeggen we nog tegen onze luidruchtige achterbank. Even later staan we met z'n vijven op het kerkhof van Mulhouse-Nord.
Het is er rustig. Bij valavond zijn de meeste bezoekers al lang terug thuis en de kaarsjes voor de strooiweide lichten nu mooi op. We wachten tot het helemaal donker wordt, haasten ons dan terug naar de wagen en de pannenkoeken thuis.
'Maar dat het fantastisch zou zijn,' denk ik nog, 'om op Allerheiligen die kleine dochter ook gewoon op de achterbank te hebben.' Misschien had zij wel het hardst gegild voor de kartonnen bus Pringles chips. Wie weet. Stel het je voor.
Een vijfjarige die er toch zou zijn.
Die lege plaats in jullie gezin zal in deze dagen extra voelbaar zijn ... Ik wens jullie veel warmte bij de herinnering aan jullie sterretje.
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi geschreven, An. Het gemis kan soms heel gewoon je gedachte insluipen. Stel het je voor, stel het je gewoon even voor. x
BeantwoordenVerwijderenZo mooi hoe je haar ook voor ons een beetje mee in gedachten laat opgroeien.
BeantwoordenVerwijderen