Rare dagen

Vorige nacht kenden we een lichte aardbeving in de Elzas. Alsof de Franse grond onder onze voeten het even ook niet meer wist. Want het zijn rare dagen. Met een gelaagdheid in mijn gemoed die zich moeilijk laat uitdrukken.

 

Het begon in Leuven (niet de aardbeving van gisternacht - die klonk gewoon 'kort en donker', alsof iemand vlug een zware kast in huis verschoof). Eind april echter, tijdens het alumnifeest voor het 50-jarige bestaan van de Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen, ging ik naar een lezing van emeritus professor Hellinckx. Gezeten in een aula in de Dekenstraat vroeg ik het me af: 'Wie ik als studente was geweest?' Tevergeefs zocht ik naar aansluiting bij een tijd die geen inmenging meer verdroeg. 'Levenservaring,' zuchtte een oud-studente in de Alma 's middags nog, 'die hebben we nu allemaal wel voldoende' en iedereen aan tafel knikte zonder verdere toelichting te willen geven.

Want dat hij 'een kans op nieuw geluk wilde'. Ja, werkelijk. Dat kreeg een vriendin dus onlangs nog te horen na 20 jaar huwelijk. En met een zakje chocolaatjes onderweg naar haar, belde een oude huisvriend ons intussen wel met goed nieuws. 'Groot nieuws' zelfs: in oktober zal hij voor het eerst vader worden...

En dan was er gisteren het zware verkeersongeval in Kortenberg. Op die Leuvensesteenweg die we aartslelijk blijven vinden, maar waar we iedere keer toch ook weer een beetje thuiskomen wanneer we in België zijn. Omdat onze roots daar altijd zullen liggen en heel veel mensen errond ons ook dierbaar zijn... Dat de ouders van mijn 'oudste' vriendin (Marleen ken ik sinds de lagere school) gewond raakten door dit ongeluk, bracht het allemaal nog veel dichterbij.

Rare dagen dus. Met veel dat blijft schuiven in mijn hoofd. Ja, enige 'vaste grond' is hier wenselijk nu. Zeker ook voor Jans jongere collega die deze week haar eerste chemokuur in een ziekenhuis in Mulhouse startte... Onze Haribo support ging alvast de post op. Maar verder blijf je toch een buitenstaander die nauwelijks kan vatten waar zij nu door moet.