Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

donderdag 29 november 2018

Kursk v.o.

Het gebeurt hier niet vaak dat je een film 'en version originale' kan zien. De Franse vriendin moest er  met andere woorden aan geloven: we gingen niet naar een komedie, maar wel historisch drama kijken.
 
En dus hoorden we Matthias Schoenaerts vorig weekend voortreffelijk Engels spreken terwijl we de Franse ondertiteling lazen over de ramp met de onderzeeër waarbij 118 Russische zeelieden in 2000 het leven lieten.
 
Een goed glas wijn konden we nadien wel gebruiken. We togen naar 'La Quille', een kleine wijnbar in Mulhouse, en ik vertelde mijn Franse vriendin over die andere film die ik recent had gezien en die ook onder mijn huid was blijven zitten...

'Jij kiest er wel de zware films uit,' zuchtte ze spontaan. Maar 'Niet schieten' had ik tijdens de herfstvakantie in België gezien en deze aangrijpende film over de Bende van Nijvel draaien ze hier trouwens niet, dus daar kon ik haar al niet mee naartoe nemen.

'Beautiful Boy' is nu de volgende film die ik graag wil zien. Een biografisch drama over een vader en zijn drugsverslaafde tienerzoon. Weer geen 'happy Disney prent'. Voorlopig staat hij in Mulhouse niet geprogrammeerd en wellicht zie ik hem dus tijdens de kerstvakantie in België.

Ben ik ook meteen zeker dat ik hem 'en version originale' kan zien.

maandag 26 november 2018

Hectische/frustrerende start

Wat doe je bij stilstaand verkeer op de A35 richting Basel wanneer manlief dringend op de luchthaven moet zijn, wil hij zijn vluchten naar München/Houston niet missen? (En ik bedoel dus écht dringend.)
 
Dan rijd je achter een Zwitserse nummerplaat traag langs de pechstrook (en hoop je zo niet gezien te worden door enig blauw uniform), neem je vlug de eerstvolgende afrit,  rijd je jezelf vervolgens vast in een andere opstopping (ah ja, wij zijn niet de enigen die een alternatief zoeken!!), maak je vloekend (Jan) en sussend (ik) rechtsomkeer en rijd je terug de autostrade op...
 
Om daar gelukkig toch al wat beter te kunnen doorrijden (want de helft van de automobilisten zit nu op de binnenwegen te sukkelen). Uiteindelijk beland je 'hijgend en wel' voor de incheckbalie waar Jans valies nog net op tijd op de band gezet wordt en zijn vlucht een halfuur later vertrekt... Mét manlief dus ook uitgeput aan boord ;-)
 
Een hectische maandagochtend die we hier godzijdank niet elke week beleven!!
 
Maar collega Nicolas zit wellicht nog altijd te vloeken... Want hij strandde op de luchthaven van München waar er op de tarmac(!) geen bus was die hem tijdig van de ene vlucht naar zijn (nipt aansluitende) vlucht richting Houston kon brengen. Hij zag dus werkelijk het gemiste vliegtuig voor zijn eigen ogen opstijgen...
 
Meer frustrerend kan een nieuwe werkweek niet starten, toch?

zondag 25 november 2018

Zolang


Zolang er hier in huis iemand zijn schoen klaarzet, blijft de Sint ook in de Elzas langskomen...

En ik heb het gevoel dat onze jongste zoon dat wel eens zéér lang zou kunnen volhouden ;-)

donderdag 22 november 2018

Cabinet d'architecture

 
In een aftands gebouwtje in het centrum van ons dorp bevindt zich een architectenbureau. Zo staat het toch in gele letters op de ruit geschreven. (En wanneer je er even binnen gluurt, zie je zelfs een bureau verzuipen onder het vele papierwerk!) Je m'en foutisme dat me vrolijk stemt. Ook dit is Frankrijk.

maandag 19 november 2018

Gilets jaunes


Terwijl president Macron op staatsbezoek is in België, gaan de blokkades in Frankrijk op verschillende plaatsen gewoon door. Het is dus zeker niet gedaan. Vanmiddag reed ik mezelf ook vast op een druk rond punt vlak bij huis. Het werd m.a.w. traag aanschuiven, kalm blijven en hopen dat ik zonder problemen doorgelaten werd.  Want alle verkeer mocht slechts in kleine groepjes en stapvoets verder rijden... Langs brandende paletten en stinkende rookpluimen, langs een tiental fluohesjes met dikke sjaals voor hun mond en neus gebonden, met daarnaast ook een politiecombi in staat van paraatheid. Het krijgt allemaal vlug iets dreigends en grimmigs.
 
L'Alsace bericht intussen over 1 dode in de Savoie en 409 andere gewonden in heel Frankrijk, waarvan 14 ernstig. Het is alvast een te hoge menselijke tol voor de duurdere brandstofprijzen... De harde taal van de Eerste minister lijkt het vuur van de demonstranten intussen niet te doven. Integendeel. En Macron (gisteren nog in Berlijn) zou men kunnen verwijten zich meer te interesseren in de Europese aangelegenheden dan in het Franse dagelijkse leven.
 
Nee, het is zeker nog niet gedaan. Maar terwijl ik deze blogpost schrijf, dwarrelen in onze tuin de eerste sneeuwvlokken naar beneden... En misschien kunnen zij de gemoederen wat bedaren? Want de lont is aangestoken. Zoveel is duidelijk.

zaterdag 17 november 2018

Kleine meisjes worden groot

 
Eerst zaten ze in Pfastatt in dezelfde klas, daarna gingen ze samen naar de privéschool in Mulhouse en dit schooljaar zijn ze samen gestart in het 'Lycée Général Privé' in Zillisheim. In dezelfde klas zitten Estelle en Britt al lang niet meer (de klassen worden hier voortdurend gemixt), maar de mama's hebben intussen tijdens heel wat info-vergaderingen op school naast elkaar gezeten. (En zo werd Nathalie dus meteen ook mijn Beste Franse Vriendin :-))
   

Vanmiddag mochten beide meisjes nog eens terug naar hun oude school in Mulhouse voor de diploma-uitreiking waarmee ze hun college-jaren (11-15 jaar) definitief afsluiten. Na de 'brevet' volgt straks op 18 jaar de 'baccalauréat', de nationale examens die zeer ernstig genomen worden en die belangrijk zijn voor iedere verdere opleiding... En ik kijk nu al uit naar die nieuwe foto van hen samen :-) Want zullen ze nog veel veranderen, onze puberdochters? Kleine meisjes worden groot...

woensdag 14 november 2018

Grand sportif

 
Vanmiddag eindigde Kobe derde op de cross inter-districts in Wittenheim!
Op dus naar de cross départemental in Neuf-Brisach op 28 november.
'Notre grand sportif,' noemen zijn klasgenootjes hem al.

dinsdag 13 november 2018

A fond

 
De eigen fietsclub organiseerde een cyclo-cross wedstrijd
en onze voorzitter vroeg me om veel foto's te trekken...
 
Ik mocht zelfs 'à fond' gaan
en dat hoefde hij geen twee keer te zeggen:
's avonds stuurde ik hem 374 foto's door!
 
Hieronder dus een fractie van mijn beeldmateriaal:
 
 
Start miniemen,
met onze Belgische driekleur op de tweede rij

Junioren, espoirs en masters:
allemaal even knap om naar te kijken...




Dit ouder koppel genoot zichtbaar ook,
op een bankje in de warme novemberzon! 

En deze enthousiaste vader werd intussen ingeschakeld
voor de 'opbouw en afbraak' van het parcours :-)

vrijdag 9 november 2018

Tot Kerstmis


Met blote benen naar school;
de jongste zoon wil het volhouden tot Kerstmis
(en met dit zachte weer lukt het zelfs nog gemakkelijk!)
 
Voorlopig draagt Kobe dus enkel een lange broek op de keeperstraining...
 
Maar ik ben wel benieuwd of die short in december ook nog zo goed lukt ;-)

donderdag 8 november 2018

95

 
'Als ik 50 word, word jij 100!'
'Oeioei, moet ik daarop wachten?'
'Ah ja, je bent er nu bijna!'
 
Ik hoor mijn grootmoeder lachen en zuchten aan de telefoon.
In de cafetaria van het rusthuis zit ze met goed volk samen,
eet ze vandaag veel zoetigheid voor haar verjaardag...
 
'Ik ben zo blij dat je er nog bent,' zeg ik nog.
En dan lacht ze weer.
 
Gelukkige 95ste verjaardag, meter.
X

maandag 5 november 2018

A nos tout-petits

 
'Aan onze allerkleinsten.'
 
'Onze.'
 
Dat vind ik het mooiste woord op de nieuwe gedenksteen;
dat de stad Mulhouse er een gedeeld verlies van maakt.
  
X