De zomer van 2001

Trouwen in de kerk op de allerlaatste dag van juni. Drie dagen later proclamatie Jan in Brussel, nog wat later de gouden bruiloft van zijn grootouders. Daarna in een oude Citroën AX naar Noorwegen, mijn kersverse echtgenoot dubbel geplooid achter het stuur. (Zonder gsm en gps, we zouden het nu niet meer durven.) Juist op tijd terug thuis voor Marktrock Leuven. 'Save Tonight,' zingt Eagle-Eye Cherry op de Oude Markt en wij willen het liefst deze hele zomer redden van alles wat tijdelijk en vluchtig is, van iedere vergankelijkheid.

Twintig jaar later rijden we straks naar Straatsburg. In onze Peugeot 5008, met Thomas, Britt en Kobe op de achterbank, voor de aanvraag van hun nieuwe paspoorten. Over enkele dagen krijgen ze hun rapport en dan kan ook deze zomervakantie echt beginnen. Even vluchtig en tijdelijk als die zomer van 2001.

Maar we redden vanavond. Met een tafeltje voor vijf op restaurant. (En, wie weet, ook nog met een selfie.) Ons porseleinen bruiloftsfeestje in de Elzas.

Zomerweekend

Ze zijn weer begonnen,

die avonden dat het licht zo mooi is,

dat je zo lang mogelijk buiten blijft,

samen rond een BBQ,

en zelfs ons 'binnenkonijn' Fee is buiten ;-)

Met hoog bezoek ook voor FC Richwiller,

voor Kobes laatste match van het seizoen.

En dan weer samen genieten van de nacht die valt...

Emma en Astrid

Afspraak vrijdagavond op een terrasje naast de kathedraal, voor het stadhuis van Bordeaux. Emma en Astrid zitten er nog, al komen dochterlief en ik veel te laat toe. Oef.

Emma en Britt leerden elkaar kennen via TikTok en Instagram, de moeders ontmoeten elkaar nu ook voor het eerst. Astrid heeft halflang zwart haar en is stijlvol gekleed. Ik schat haar mijn leeftijd en we hebben alvast dochters van dezelfde leeftijd: Emma wordt 18 in augustus en zal ook naar de Kedge Business School gaan.

Geboren en getogen in Bordeaux, hoeft Emma echter geen logement te zoeken en kent zij al lang haar weg in de stad. 'Maar we willen jullie graag helpen waar we kunnen,' zegt Astrid bemoedigend, alsof we elkaar al jaren kennen en niet slechts een halfuur.

En dan gebeurt het. We beslissen om samen iets te eten en Astrid neemt haar telefoon. Een oude Nokia. Met de toetsjes er zelfs nog iets dikker bovenop dan bij de mijne.

'Oh, kijk mama,' zegt dochterlief spontaan, 'die is zoals jij.'

'C'est un bon signe,' zeg ik lacherig.

De ober kijkt ons echter meewarig aan en vraagt zich af hoe wij dat doen: alles zonder smartphone??

'Heel mijn leven zit daarin,' verkondigt hij nog vol overtuiging.

'Hopelijk verlies je dat leven dan niet,' antwoordt Astrid fijntjes.

's Avonds laat in onze hotelkamer overlopen Britt en ik de voorbije dag: het snelle en lange tramnetwerk in Bordeaux vinden we een duidelijk pluspunt, al liggen de grote studentenresidenties toch echt ver buiten de stad... En van de zes studio's die we bezochten, maken er nu twee de grootste kans. Hebben we dus eigenlijk nog steeds de keuze :-)

'Maar het allerleukste vond ik de ontmoeting met Emma en Astrid,' besluit ik.

'Ja,' zucht Britt uit het bed naast me, 'ik ook.'

En tevreden draaien we elkaar de rug toe.

Deze laatste dagen van de Franse avondklok duren in Bordeaux nog lang genoeg.

Bordeaux

De aankomst kon (veel) zonniger...

En eens ter plekke hadden we gelukkig mooie dagen,

bezochten we met de tram verschillende studio's,

waarbij de kleine residentie in Saint-Genès

ons het meest beviel.

We kregen ook een rondleiding op school,

waar de coronamaatregelen nog zichtbaar waren.

Vanop de Place de la Victoire

liepen we rue Saint-Catherine in:

de langste winkelstraat van Europa

(met 1175 meter shop-plezier!)

Het Grand Théâtre op de Place de la Comédie 

herkenden we nog van onze zomervakantie in 2016,

evenals de Place de la Bourse.

Tot slot namen we de tram tot aan de Cité du Vin,

voor een fijne wandeling langs de kades,

met mooi avondlicht op de Garonne,

en coole randanimatie op kleine wieltjes!

Vijf jaar later na ons vorige bezoek aan Bordeaux, blijft mijn conclusie dezelfde: prachtige stad, maar wat een flinke afstand we er vanuit de Elzas voor moeten afleggen... Helemaal langs Clermont-Ferrand, dwars door het Centraal-Massief! Mooie natuur dus, maar als chauffeur lijkt de rit vooral toch eindeloos te duren.

Deze keer ben ik wel ontzettend opgelucht dat Britt er een geschikte studio heeft gevonden, daar had ik vijf jaar geleden nog geen flauw benul van ;-) Op dat vlak was het dus zeker een geslaagde roadtrip met dochterlief... (En met haar sticker van "conduite accompagnée" heeft ze op de terugweg zelf ook 2 uren gereden! Terug in de regen trouwens, die viel weer met bakken uit de lucht.)

Er was eens...

Hoe ons kleine kastje,

en alle binnendeuren beneden,

plaats maakten

voor de schrijnwerkers

die een extra wand plaatsten

voor een strakke constructie

met een grote ingebouwde kast

en hoge deur die logeerkamer/WC/berging

meer afscheidt van de living.

Woon- en verbouwprogramma's zijn leuk om naar te kijken,

maar als de verandering gewoon thuis plaatsvindt,

 is het pas helemaal tof om mee te maken :-)

Uitkijken nu naar het vervolg...

Première Manche Coupe de France

De équipe cadets van ons departement Haut-Rhin:

Afgelopen weekend had Kobe het helemaal naar zijn 

sportieve zin in het middeleeuwse Semur-en-Auxois.

Stoelendans

'Merci de bien vouloir m'informer de votre position,' mailde monsieur Jaudel me donderdagochtend. De huisbaas van Thomas wilde duidelijkheid en ikzelf voelde de paniek meteen opkomen: schoolkameraad Armand is al een tijdje gestopt met geschiedenis en een nieuwe colocataire voor het appartementje in Straatsburg had Thomas niet gevonden.

Dringende telefoon dus naar de eigenaar van de studio die ik onlangs met Britt en de huiswerkjuf bezocht... En nu staat onze vertrouwde Poäng daar, in afwachting van alle andere IKEA-meubels voor Thomas. Een stoelendans die gisteren succesvol werd ingezet.

En zoonlief zelf? Die heeft zijn examens al achter de rug en geniet reeds van zijn zomervakantie bij de grootouders in België. Duidelijk zonder stoelendans-stress ;-)

Zomerpoëzie

Zelf nooit een vakantielief gehad, 

maar ik denk dat het zo moet voelen :-) 

Jaloersmakende zomerpoëzie!

"Het verst"

'Ben je nu blij?' vraagt dochterlief.

Tja, ik spring geen gat in de lucht, maar de kogel is door de kerk: Britt gaat naar de Kedge Business School in Talence/Bordeaux. (In Lyon en Lille stond ze op de liste d'attente, van Grenoble en Straatsburg kreeg ze wel ook een proposition d'admission.) Dochterlief gaat dus voor "het verst": 841 km om exact te zijn!

En dus zullen we Frankrijk van noordoost naar zuidwest doorkruisen. Binnenkort al. Om de school te bezoeken en om een studio te vinden... Ruim 8 uur rijden om alles in 72 uren geregeld te krijgen. Moeilijk gaat ook.

Alleen al bij de gedachte zucht ik nu echter reeds een week lang. En nee, ik ben geen mère poule die haar kroost nog ieder weekend thuis verwacht. Maar de idee dat ik dochterlief binnenkort niet 'vlug' even kan helpen wanneer dat nodig mocht zijn, staat me tegen. Toch wanneer ze straks voor het eerst echt vertrekt.

'Waar wil jij later gaan studeren?' heb ik al voorzichtig aan de jongste zoon gevraagd.

'Ik vind Leuven wel leuk,' is zijn spontane antwoord.

'Ok,' zeg ik en check meteen even de afstand "Richwiller - Oude Markt Leuven": 519 km. Ruim 5 uur rijden. De reisweg is me sowieso bekend en vertrouwd: ik ken de péages en de aires waar ik het liefst stop.

Want dat heb je als je naar een groot land verhuist, dat afstand relatief wordt. Al blijf ik 841 km toch echt véél vinden: een verre verplaatsing die me nu al een week doet zuchten. We hebben gelukkig geen neustest nodig. En Britt is supergemotiveerd, heeft ook geen "foute vrienden" en zit niet aan de drugs. Count your blessings, nietwaar? Begin september zullen we haar 18de verjaardag samen in Bordeaux vieren.