Zomer 1997. Een optreden in Herent - weet niet meer van wie of wat - maar die jongen rechtsachter is het helemaal voor mij. Nonchalant in alles, maar zeker van zijn zaak. Onze zaak dus. Hij is mijn (veel) jonger lief dat nog een aantal jaren zal studeren, terwijl ik als pedagoge mijn eerste loon verdien. Waar beginnen we eigenlijk aan?
Soms heb ik heimwee naar dat allereerste begin. Hoe we afspraken (zonder gsm), wat we deden (zeker geen koffie drinken in een hippe koffiebar) en de plannen die we maakten (liefst tot laat in de nacht): ergens is dat allemaal onbereikbaar geworden. Een verleden waar we nog moeilijk vat op krijgen. Tijd die alles doet vervagen. Tot we oude foto's terugzien. Ja, dit was het! Gewoon uitkijken naar elkaar, met vrienden op stap gaan, dromen van alles wat zou komen... Altijd de mogelijkheden zien, nooit de praktische bezwaren. (Of toch veel minder dan nu.)
23 maart 1997. Dat blijft onze officiële 'startdatum'. Een verjaardag die we in het begin zelfs maandelijks vierden, stel het je voor. (We hadden niet alleen rode ogen, maar ook veel tijd op al die analoge foto's!) Een kwarteeuw later vieren we deze verjaardag straks met een romantisch etentje in L'Orchidée. Op dus naar dat chique restaurant in Altkirch, voor een fijne tête-à-tête midden in de week.
Laten we vooral de mogelijkheden blijven zien, lief. Of het nu op een weide in Herent is of elders. Maakt niet uit. Als die 23ste voor ons maar bijzonder blijft. Niet meer iedere maand, maar dan toch zeker 1 keer per jaar ;-)
X
Prachtig die herinneringen, met veel heimwee, koesteren zou ik zeggen; herken dat gevoel, zalig en toch met veel weemoed naar vervlogen tijden, oprapen en beleven.
BeantwoordenVerwijderenHug
Mooie herinneringen, ik herken het gevoel. Je wilt er nog eens naar terugkeren 😉
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke foto en bijhorende herinneringen! Op naar de volgende 25 jaar aan eindeloze mogelijkheden samen, An en Jan!
BeantwoordenVerwijderen