In februari 2005 stierf mijn grootvader na een kort ziekbed. Het leven had voor hem lang genoeg geduurd toen hij 86 werd. Volgende week zou hij dus wellicht zuchtend, ja zelfs licht vloekend, 100 geworden zijn: hij had nooit de ambitie om een eeuweling te worden.
Veel ambitie had hij intussen wel voor de (onderwijs)toekomst van zijn kleinkinderen. Want "goed studeren is belangrijk". Het is zelfs "de mooiste tijd van jullie leven," zei hij nog, maar dat konden wij, zeker als pubers, moeilijk geloven. Hijzelf bleef evengoed die overtuigde schoolmeester die hij altijd al was, met zijn prachtige handschrift en de blijvende achting die hij als leraar in de dorpsschool kreeg. ('Levenslang leren' bestond toen nog niet, maar hij zou het geweldig gevonden hebben!)
"Heb moed want het moet," was ook zijn (flauwe) mopje toen ik aan de KULeuven ging studeren en me 'in den blok' volledig opsloot met al mijn cursussen. En hoe opgetogen was hij reeds toen ik als twaalfjarige een grote opstelwedstrijd won: in zijn grijze Nissan reden we samen naar Brussel om mijn eerste prijs in ontvangst te nemen. Een wonderlijke woensdagnamiddag in 1985.
En misschien had hij dus toch even 100 jaar moeten worden... Dan kon ik hem volgende week uitnodigen op mijn allereerste, eigen boekvoorstelling en zat hij weer net zo hard te glunderen als toen! Nu misschien wel zuchtend en licht vloekend om zijn hoge leeftijd, dat valt niet uit te sluiten.
Maar kijk, peter, het is me gelukt. Mijn eerste boek ligt er! X
Hij zou inderdaad gisteren 100 zijn geworden, en ben er zeker van dat hij dit hierboven wel gevierd heeft, onzen opa, peter Berg ! En vandaag kan hij nog eens het glas heffen op jouw 1ste boek. Net thuis van jouw boekvoorstelling en toegegeven heb de eerste pagina's al gelezen... En ik ben er zeker van dat peter zeer trots is op jou An, en terecht ook ! Hij zucht misschien inderdaad dat hij 100 is geworden hierboven, en zijn vrouwtje zucht hier beneden bij ons dat ze reeds 95 geworden is, ze zijn elkaar dus waard !
BeantwoordenVerwijderenHeb met Bieke daarnet afgesproken dat we moeten zorgen dat er zo een geweldig exemplaar van je boek bij oma moet liggen en dat iedereen die er komt, er een half uurtje uit voorleest... Je papa zei, dat een kwartiertje misschien al wel genoeg zou zijn :-).
Ook even zeggen dat je een leuke foto van jullie samen gepost hebt... Konden we dit nog maar eens overdoen...
Gelukkig zijn er de mooie herinneringen die we steeds zullen koesteren...
Veel liefs van je nichtje xxx
Hij was er vast en zeker op een of andere manier bij op je boekvoorstellingen. Schitterende foto!
BeantwoordenVerwijderen