Wie wij waren

Afgelopen zondag 28 jaar samen

(waarvan 24 jaar getrouwd),

dus 's avonds graag een tête-à-tête

in La Winstub À Côté in Sierentz.

En soms heb ik er wel heimwee naar,

naar die beginjaren en wie wij waren toen,

met zeeën van tijd voor alles wat zou komen.

X

Tarragona & Tortosa

Zalige foto's van Thomas en oma uit Catalonië,

uit het mooie Tarragona met het amfitheater aan de kust,

en de kathedraal op het kleine plein in de oude stad.

Verder zuidwaarts dan naar (de kathedraal van) Tortosa,

waar ze logeerden in een historische Parador

(= het kasteel rechts boven op de foto).

Op de terugweg nog een selfie met oma in Montblanc,

en dit kerkje in Gaudi-stijl in Montferri

doet ons vanop afstand nu hard mee genieten!

Deze week trekt onze oudste zoon er met oma op uit in Catalonië... En al dat moois onder de Spaanse zon doet ons hier thuis zeker ook al uitkijken naar de zomervakantie.

Erstein

Wegkoers in Erstein afgelopen zondag,

en Kobe heeft er echt zijn tanden in gezet!

"Il garde le moral," zei René van de nieuwe fietsclub uit Altkirch ook goedkeurend.

"C'est un belge," antwoordde ploegmaat Mathieu die had opgegeven en naast René aan de kant stond.

Een criterium van 110 km (30 toeren) tegen een gemiddelde van 48 km/u. Kobe moest na anderhalf uur het peloton lossen, maar reed zijn koers toch uit en finishte uiteindelijk als 86ste op 130 deelnemers. Meteen de allerlaatste plaats ook, want de overige 44 coureurs reden hun koers niet uit.

"Blijven gaan en niet opgeven dus."

Als het leven een koers is, heeft Kobe afgelopen zondag voor ons alles bewezen. X

Meerderjarige Margot

Ballonnen voor mijn metekind Margot,

die vandaag 18 lentes jong werd!

We startten de dag feestelijk bij de jarige thuis,

waarna we gezellig lunchten bij Nosh in Leuven,

samen met haar beste vriendin Finne.

Na nog een rustig momentje thuis,

gingen we 's avonds alweer op stap,

sloten we deze mooie dag lekker af in

Brasserie Saint-Jean te Oud-Heverlee.

Meerderjarig word je echt maar 1 keer in je leven, dus voor dit speciale getal van mijn metekind kwam ik graag naar België. En wat werd het een fijne verjaardag met veel tijd om ongedwongen bij te babbelen. Niet alleen de jarige zelf, maar zeker ook haar mama en ik genoten hard van deze warme lentedag waarop "meerderjarige Margot" alles mocht kiezen en beslissen... Voor één dag dan toch ;-) 

Kaarsjes

Kaarsjes branden. Voor iedereen die het nodig heeft. Mijn grootmoeder deed het vaak in "den Troost" in Vilvoorde, en zelf doe ik het nu ook in ons Franse kerkje. Terwijl buiten de lente roept, staar ik naar dat kleine vlammetje. Hoe het licht altijd zijn weg vindt - zelfs uit het diepste donker - daarop wil ik blijven vertrouwen. Met warmte en kracht die ik zelf ook hoop te kunnen bieden, al blijft het steeds zoeken naar de juiste woorden. X

Weekendspits

Gisteren wegkoers in Dossenheim Kochersberg,

en Kobe was tijdens de week vanop zijn kot

reeds het parcours gaan verkennen.

Aan de start was de moraal nog goed,

maar het vertrek was (te) snel en na 1 ronde

kon onze coureur het peloton niet meer volgen.

Vanmiddag dan apéro bij de kotbaas in Straatsburg,

en daarna samen naar restaurant Léon,

voor een lekkere Belgische maaltijd:

een tafel vol heerlijke moules-frites.

Tijdens het eten werd het ook echt muisstil,

was iedereen druk in de weer met zijn/haar schelpen.

Afsluiten deden we nog bij de kotbaas thuis,

met een lekkere vacherin glacé

die ons zondagsmenu compleet maakte!

Het is hier weer allemaal gelukt: Jan kwam goed thuis uit India, Kobe zag zijn koers als een goede training, de was werd intussen ook gedaan en de versgemaakte soep aan de eigen keukentafel werd gesmaakt... 

Maar dit weekend werd er dus 2x op en neer gereden naar Straatsburg (480 km in totaal): eerst voor die koers op zaterdag en vervolgens voor het etentje met de kotbaas op zondag. En vanavond bracht ik manlief om 17u15 al terug naar de luchthaven van Basel voor zijn vlucht naar Londen, want komende week maakt hij het mooie weer (of niet) in Duxford.

Een ochtendspits zoals vroeger met onze drie kids samen thuis kennen we niet meer, maar een "weekendspits" kennen we nu des te beter!

Morgen ga ik zelf toch weer even stilvallen... Zeker na dat telefoontje zojuist van een vriendin uit België die slecht nieuws te verwerken kreeg. Verdorie toch. Onze weekendspits is er niks tegen.

Veertien

'Liefde is groot.'

En hoe klein je ook was,

je blijft ons leven vullen.

14 jaar later

voelt 14 maart

nog altijd groot

aan liefde

voor jou.

X

Indiase ceremonie

Een Indiase ceremonie voor Jans collega Harald,

met bloemen die naargelang hun kleur

staan voor geluk, wijsheid, respect...

en ook een tulband om eer te betuigen.

De vrouwelijke collega's waren tevens op hun paasbest,

en van deze foto's werd ik echt instant vrolijk,

want als ze manlief over 20 jaar ook zo vieren,

wil ik daar zeker bij zijn :-)

Vorige week was er een pensioenfeest in Basel, deze week een afscheidsceremonie in de kantine van de Rupa Building in Navi Mumbai. Na 37 jaar voor de firma gewerkt te hebben, is ieder afscheidsritueel voor Harald zeker gepast... En intussen probeer ik me Jan dus ook met zo'n tulband voor te stellen in het jaar 2045. (Dat jaartal vraagt nog de meeste verbeeldingskracht!)

Eerste logés

Gisteravond onze eerste logés van 2025 ontvangen:

Stephan en Annelies op de terugweg van Cortona,

waar ze zaterdag nog de Strade Bianche meepikten.

Vanochtend reden ze alweer verder noordwaarts, terug naar huis en naar de nieuwe werkweek. Altijd leuk om hier even bij te babbelen en te merken dat we met onze studerende kids nu ook weer in een zelfde fase zitten. Want of de kroost in Leuven of in Frankrijk studeert: het maakt echt geen verschil! De kleinste zaken klinken ongelooflijk herkenbaar.

Wittenheim

Eerste wegkoers van het seizoen voor Kobe,

en zijn grootste fan was meteen op post ;-)

Onze coureur startte zijn koers rustig achteraan,

maar in de eerste ronde kwam er al telefoon

uit de volgwagen dat Clément gevallen was 

(fietskader gebroken, met de ploegmaat ging het gelukkig wel).

Toer na toer (10x13km) werd intussen dapper afgewerkt,

terwijl Jan tevergeefs met nieuwe drinkbussen zwaaide.

Uiteindelijk finishte Kobe gelijktijdig met Nathan,

zijn fietsvriend van het eerste uur, 

en kan hij terugkijken op een geslaagde eerste wegkoers

tegen een gemiddelde van 47,8 km/u.

Heerlijk om met dit mooie weer te gaan supporteren! Fijn ook dat die eerste koers altijd dicht bij huis is: Wittenheim is voor ons slechts "een paar dorpen verder". Vanavond vertrok manlief voor het werk echter terug richting India. Het is nu wachten op een foto van een koe ginder midden op de weg...

Bezoek in onze gang

Nog een toost op mijn 52 lentes,

met Gino en Roberta die even in de Elzas waren,

en ze kwamen langs zonder hun dochter Lea,

maar wel met hun lieve viervoeter Odette,

al moest dit schattige beestje veel in de gang zitten...

Een fijne avond met onze Italiaanse vrienden, al was ons konijn Fee gestrest door de komst van Odette en stampte ze de hele tijd driftig in haar kot. We verhuisden Odette dus noodgedwongen naar de gang, waar het brave beestje zich mooi onderaan de trap uitstrekte en waar ze geen kik gaf. (Net zoals onder onze tafel trouwens.) Fee bleef evengoed stampen en ikzelf had het gevoel dat we het verkeerde dier straften. Geen idee natuurlijk hoe een konijnenbrein echt werkt.

India

De afgelopen week zat Jan in India,

eerst in Hotel Taj Palace in New Delhi,

met prachtige bloemen overal,

en met een uitzicht om bij weg te dromen...

In Mumbai had hij dan weer dit uitzicht

vanuit het kantoor in de Rupa Building,

en trok hij met collega Rayo nog naar een event

in de Courtyard Marriott om de reis goed af te sluiten.

Van Mumbai naar New Delhi over Pune terug naar Mumbai: de werkweek in India was goed gevuld voor Jan. De pittige keuken liet zich echter ook voelen bij manlief, maar intussen gaat het al (ietsje) beter met de buikloop en staat hij op een Frans dieet van soep en droge baguette :-)