We zijn terug thuis in Pfastatt sinds donderdagmiddag en het vertrouwde leven lijkt weer even niet te passen. Het huis is te groot, de badkamer te oud, de hele omgeving te rustig... Hoewel, de laatste dagen in New York hadden we het wel gehad met de niet aflatende mensenzee op Times Square. Langs de achterkant van het hotel (41th Street) probeerden we de drukte wat te vermijden, al bleef dat erg relatief in deze wereldstad.
Dat we terug alles zelf moeten doen, valt natuurlijk ook wat tegen. De vuile borden verdwijnen hier niet vanzelf van tafel, badhanddoeken en lakens worden niet automatisch ververst, de vuilbakjes in huis worden niet voor ons geleegd... Als we iets speciaals willen eten of drinken, zullen we ook eerst zelf terug boodschappen moeten doen! Kortom, we zijn voor iedere bediening weer volledig op onszelf aangewezen ;-)
Het slaapkamerraam maakt evenwel veel goed. Anders dan in ieder groot hotel, kan dat thuis weer gewoon op kip. Geen airconditioning die je hoeft aan te zetten, maar wel frisse buitenlucht die 's nachts op natuurlijke wijze de kamer vult. Heerlijk!! Een kleine handeling die na een verre reis ook weer aan betekenis wint!
Want airconditioning was achter de gesloten ramen in New York alomtegenwoordig. In het hotel en in de metrostellen, in musea en winkels, in restaurants en theaterzalen,... Het maakte het warme, vochtige weer ook draaglijk: je kon weer even 'adem-halen' voor je buiten terug de hitte inliep.
Hoe warm het wel kan worden, merkten we pas goed bij onze terugkeer op de luchthaven van JF Kennedy. Gezeten in een Airbus A330-300 werd onze vlucht vlak voor het vertrek afgebroken. Een zwaar warmteonweer naderde New York en de verkeersleiding vroeg om alle motoren stil te leggen... Een halfuur zonder airconditioning is dan werkelijk voldoende om alle passagiers goed verhit te krijgen! En nergens dus enig raampje dat even op kip gezet kon worden... (Dat de take off vervolgens nog erg hobbelig verliep, verbeterde de stemming aan boord ook niet onmiddellijk.)
En ja, dan geniet je bij thuiskomst toch weer van het oude slaapkamerraam. Zelfs zonder dat het je een spectaculair uitzicht biedt.
Pagina's
Over mij
- An en co
- Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!
Dag An,
BeantwoordenVerwijderenJe levenechte verhalen en gebeurtenissen hier, met een ongelofelijk oog voor detail (wat ik ook sterk in mezelf herken - alhoewel heel andere belevenissen) maken het dat ik hier telkens heel graag kom lezen, lieve vriendin!
Om te koesteren , wat je schrijft én meemaakt ...
Groetjes, Carla