Wensen

"Zie de wereld

als een lopend buffet

en schep op

wat energie geeft."

Beste bloglezer,

Ik wens je graag

fijne tafelmomenten,

een goede gezondheid,

veel (zonne)warmte

en veel nieuwe doelen

voor 2022!

X

Tussenstop

Op de terugweg naar Richwiller vandaag:

een korte tussenstop in Strasbourg,

om de oudste zoon voor oudjaar

op zijn studentenstudio af te zetten.

En zo zit iedereen dus weer 

op zijn eigen plek in Frankrijk!

Lille

Met de wagen dochterlief naar Lille gebracht,

waar we eerst samen rondliepen in het centrum,

en waar Britt in station Lille-Flandres 

vervolgens de trein nam,

terug naar haar studentenstudio in Bordeaux.

De eindejaarsvragen

Boek van het jaar

Dat zijn er twee voor mij: "Hard Land" van Benedict Wells en "Zwemmen in het donker" van Tomasz Jedrowski. Twee coming-of-age boeken over die ene onvergetelijke zomer waarin je voor het eerst echt verliefd wordt, over alle verwachtingen die je als jongere hebt, en dat alles vol melancholie geschreven in een prachtig proza dat grenst aan poëzie!

Muziek van het jaar

De CD "Evermore" van Taylor Swift. Originele songteksten over de complexiteit van volwassen liefde, met best nog veel uptempo nummers, maar absoluut geen klassiek popalbum zoals haar oude CD "1989". Recensenten noemen het een "indie/rock album", ik noem het gewoon een prachtalbum van een jonge zangeres die duidelijk een volwassen vrouw geworden is.

Ontroerendste tv-moment van het jaar

De tweedelige documentaire  "Rob De Nijs - Voor Het Laatst". Een verhaal over Robs carrière, zijn leven en zijn ziekte Parkinson. Bovenal een verhaal over de schoonheid én de kracht van kwetsbaarheid. Echt ontroerend mooi hoe een tot de nok gevuld Sportpaleis de Nederlandse zanger op handen draagt wanneer zijn stem het laat afweten en hoe het hem daardoor juist ook lukt om toch weer verder te zingen.

Corona-regel(s) van het jaar

De invoering van de Franse Pass Sanitaire en alle maatregelen met betrekking tot vaccinatie. Het boostervaccin dat nu ook verplicht is voor iedereen ouder dan 18 jaar, wil je die coronapas behouden. Welk derde vaccin je dan best neemt, en na hoeveel maanden exact, lijkt nu vooral af te hangen van wat voorradig is en hoe snel het moet gaan.

Meest trieste moment van het jaar

Mijn beste Franse vriendin met haar moeder samen in de Super U, enkele dagen nadat haar vader plots overleden is aan een hersenbloeding. Groot verdriet dat zich vasthoudt aan een winkelkar en dat mijn hart breekt. Midden alle warme zomerdagen verliest het woord "vakantie" daar en dan iedere betekenis. In Wallonië treffen de zware overstromingen door de Vesder dan heel wat gezinnen. Hallucinante beelden uit ons Belgenlandje.

Waar ik voor mezelf trots op ben...

De publicatie van mijn Franse boek "Étoile filante". Niet (helemaal) ontmoedigd door alle afwijzingen van gekende Franse uitgeverijen breng ik deze vertaling in eigen beheer uit. Met veel dank aan Librinova voor hun professionele ondersteuning bij het uitgaveproces, want in een andere taal is het toch weer nét iets moeilijker dan in je eigen moedertaal. Maar kijk, het is gelukt!!

Mijlpaal van het jaar

Dochterlief die 18 jaar wordt en haar eerste jaar aan de Kedge Business School in Bordeaux start: onze eerste week met z'n tweeën samen in haar smalle studio, de komst van haar vader en broers voor het weekend om haar verjaardag dan ook met z'n vijven te vieren.

Feest van het jaar

Het Vormsel van de jongste zoon eind mei: het eerste, echte feestje waar we terug even met familie mogen samenzitten na alle strenge coronamaatregelen. Het voelt in het begin zelfs wat raar en onwennig, maar daarna toch vooral bijzonder en zeer deugddoend!

Getal van het jaar

Negentien. De leeftijd van mijn oudste zoon nu én de leeftijd van zijn vader toen het serieus werd tussen ons. Negentien lijkt nu nog jonger dan het toen al was ;-)

De 12 uren van kerstnacht

Fijn dat het weer even kon

(en die neustest namen we er graag bij),

verzamelen rond het kerstdorp bij de (groot)ouders,

om Kerstmis weer samen te vieren,

met échte tafelmomenten,

en een quiz die duurde tot 5u 's ochtends...

(en met kleinkinderen die dus onvermoeibaar door gingen!)

Kortste dag

Voor de kortste dag van het jaar...

reden we "naar boven",

naar skigebied Le  Markstein op 1183m,

waar we genoten van dit prachtige vergezicht!

En voor het eerst sinds corona in 2020

hier alle wintersport deed stilvallen,

stonden Britt en Kobe terug op de latten,

duidelijk erg opgetogen dat dit 

weer/nog(?) even kon...

De lekkerste chocolademelk (met rum)

vonden hun ouders intussen in deze chalet :-)

En met het allerlaatste licht om 17u,

genoten we écht tot de laatste minuut 

van deze kortste dag in de Vogezen. 

TBK@home

Kerststal gezet en ook zetel goed gevuld,

de (blok)vakantie kan hier beginnen...

Veel slapen en lezen

Vroeger sprak mijn grootvader tegen Wilfried Martens en later tegen Jean-Luc Dehaene. Dat begon zo rond 19u45 en dan moesten mijn zus en ik stil zijn. Niet dat er ooit een antwoord kwam. Het BRT Journaal ging onverminderd verder, al had onze grootvader er dus veel op aan te merken.

Tegen Angela Merkel heb ikzelf vanuit onze living nooit gesproken. Maar ik vraag het me wel af, hoe het met haar gaat nu zij geen bondskanselier meer is. Want ik mocht haar wel. Met haar Duitse degelijkheid en haar gekleurde jasjes, de handen steevast in ruitvorm gevouwen. 'Wir schaffen das,' is haar meest bekende slagzin. En Merkels aanpak van de vluchtelingencrisis kon in het buitenland dan ook op veel lof rekenen, in eigen land was dat iets minder.

'Yes we can,' zei ook Barack Obama. Zijn verkiezingsmotto drukte hoop uit en daar kon niemand tegen zijn. En zag je hoe hij naar zijn Michelle keek? Wat had ik haar graag de eerste vrouwelijke president van de VS zien worden.

In het Élysée houdt Emmanuel Macron zich intussen staande. De coronamaatregelen hebben nog geen enkele politicus populair gemaakt en de gilets jaunes blijven ook een 'vaste waarde' in het Franse straatbeeld. Na Sarkozy en Hollande is dit onze derde president. Wat de verkiezingen in 2022 zullen brengen, blijft bang afwachten.

Maar hopelijk geniet Angela Merkel volop van haar politieke pensioen. Na zestien jaar heeft de crisismanager en Mutti van Duitsland dat wel verdiend. Ze kwam door onderschatting aan de macht en had 'geen charisma om het tot bondskanselier te schoppen'. Mannen aan de top kunnen zich echter lelijk vergissen en op de groepsfoto's ging ze vervolgens kleurrijk tussen al die heren staan.

'Veel slapen en lezen,' wil ze nu doen. Met dat eenvoudige antwoord slaagde ze er alweer in om alles klein te maken en zich te tonen als een goed en bescheiden mens. (Ik denk dat mijn grootvader daar weinig op aan te merken zou hebben.) Haar geruststellende verschijning in het nieuws zal ik nu wel missen. Net zoals ik Obama eigenlijk al een tijdje mis.

Kuisen x2

Laatste Manche de la Coupe de France in Troyes vandaag. Kobe eindigde 91ste op 165. Bij thuiskomst kon hij nu twee fietsen kuisen: de zijne én de fiets van schoolkameraad Augustin die hij mee deed als reservefiets... En zo duurt de hele organisatie errond al vlug véél langer dan de koers an sich.

Lichtpuntje

In de adventsperiode worden de dagen alleen maar korter en kouder... En voorlopig zijn die hier dit jaar vooral erg grijs en nat, wat zeker niet bevorderlijk is voor het humeur! 

Deze week wel al een mooi lichtpuntje in onze brievenbus: het eerste kerstkaartje!! Van de vroegere kampleidster van ons trio in Interlaken, mét een persoonlijke brief erbij, want ze had mijn Franse boek gelezen... Mooie, handgeschreven woorden die een rilling over mijn rug deden lopen! En de gure regenwind buiten? Die heb ik die dag dus niet meer echt gevoeld.

"Van het eerste uur"

Spurt naar huis na de cyclo-cross om deze tartiflette te maken... Twee maal zelfs, want ik vulde dus twee zo'n ovenschotels! (Gek hoe het altijd weer lukt om alles nét op tijd klaar te krijgen tegen dat het bezoek arriveert. Met dank ook wel aan onze vrienden die gelukkig niet zo stipt zijn.) 

Er volgde een zaterdagavond zoals we die graag hebben: ongedwongen rond onze livingtafel, met de vrienden "van het eerste uur", in een mengelmoes van Frans en Nederlands... Tot Wilco in al zijn enthousiasme uitsluitend Nederlands sprak en Nathalie hem met grote, vragende ogen aankeek. (Hilariteit alom toen hij ook nog eens een reactie van haar verwachtte!)

"C'était vraiment un bon week-end avec vous!!" stuurde mijn Franse vriendin achteraf. Na de haute cuisine in Kaysersberg, smaakte de eenvoudige ovenschotel ons even goed. Want het is het gezelschap dat telt. Al elf jaar intussen. En dat zijn eigenlijk best véél uren.