Het plaatselijke dialect van de Elzas is een mengelmoes van Frans en Duits. Ik hoor het hier vaak bij de beenhouwer en de drogist in onze straat. Dan hoor je dus een paar Franse woorden, gevolgd door heel wat Duitse woorden en klanken, om dan plots terug een perfect Franse zin te horen. (Ik ben nog altijd op zoek naar de "logica" in dat dialect.) Gisteren was het weer zover. Twee dames van middelbare leeftijd bij de drogist. Over Sarkozy en Hollande. Over de crisis. Over de vele mensen in Frankrijk die nu massaal hun job verliezen. En over onze buren, de Zwitsers, die zo slim zijn geweest om niet over te schakelen op de euro. In 't dialect dus. En maar kommentaar geven... 't Was zalig!
Maar de realiteit is voor velen dus hard. En alle politieke en economische kwesties zijn helaas niet zo vlug oplosbaar als die twee dames lieten uitschijnen. Noch in Frankrijk, noch in enig ander land. In mijn eigen Frans-Vlaams accent heb ik dus toch ook even verwezen naar de volledige sluiting van Ford Genk in 2014. Ik kon het niet laten: de discussie vroeg enige nuancering. Maar over het Belgische koningshuis en de Vlaamse regering heb ik wijselijk gezwegen. Al had de splitsing van BHV een mooie anekdote kunnen vormen om ons gesprek in 't dialect en met accent af te ronden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten