Pfastatt is een gemoedelijk dorp met twee hoofdstraten, beide eenrichtingsverkeer, die rond de kerk lopen. Deze twee hoofdstraten zijn meteen ook de grootst denkbare structuur die je hier kan vinden, voorts maakt het dorp een rommelige en verfomfaaide indruk op iedere buitenstaander. Ons huis bevindt zich achter de kerk, in de meest actieve hoofdstraat van het dorp. Dat wil best wat zeggen. Hier vind je een postkantoor, een slager en maar liefst drie bakkers op een steenworp van elkaar. Heel wat dagelijkse boodschappen kan je gewoon tevoet doen.
Dat we in het centrum wonen, zorgt soms voor leuke, onverwachte bezienswaardigheden.
Vorig weekend nog. Het liep al tegen de middag en onze straat lag er zoals iedere zondag godverlaten bij. (De zevende dag uit het scheppingsverhaal wordt hier als rustdag nog sterk naar waarde geschat.) Binnenshuis kwam de dag ook zeer traag op gang. We hadden laat ontbeten en we hoefden niet meteen de deur uit. Ieder had het voorbije uur ook wat zijn eigen bezigheid gezocht: Nintendo, speelgoedautootjes en de afwas van de dag voordien...
Tot plots de fanfare luid musicerend voorbij trok, met in haar kielzog de burgemeester en zijn gevolg. Meteen stonden we met z'n vieren aan het raam.
'Oooh, mama, kijk, ook legermannen!!!'
Complete verrukking bij onze jongste zoon.
'En zijn dat echte schietgeweren???'
Hij wilde onmiddellijk de straat op. In pyjama.
De burgemeester had het leger ingeschakeld om onze sluimerstand te doorbreken!
Nu ja, het was ook ter gelegenheid van de Commémoration du 69ème anniversaire de la libération de Pfastatt (wat ik achteraf even heb opgezocht in het maandelijkse tijdschrift 'Pfastatt Infos').
Ondertussen verwachten we dit weekend geen 'legermannen met echte schietgeweren' in onze straat. Maar binnenshuis wordt er wél ijverig afgeteld naar zondag... Want dan komt papa thuis... Met cadeautjes uit Amerika!!
We zullen het leger niet nodig hebben om deze nieuwe zondag op gang te trekken :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten