Over mij

Hallo! Ik ben An (°1973) en ik ben met man en kinderen in augustus 2010 van België naar Frankrijk verhuisd. Ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,... Elke reden is ook goed om een feestje te geven! Ik ben een perfectionist en een controlefreak, maar mijn gezin houdt mijn leven chaotisch en onvoorspelbaar ;-) Ik startte deze blog om familie en vrienden op de hoogte te houden van ons leven hier in Frankrijk. Welkom om mee te lezen!

zaterdag 28 juli 2018

Apero Roma

 
Onze groepsfoto voor den aperitief op een dakterras in Rome! De enige groepsfoto trouwens want daarna brak tante Bie haar selfie stick per ongeluk in tweeën (en dit tot groot jolijt van de twee nichtjes). Maar 'lachen om alles en niks', we deden het wel vaker de voorbije dagen...
 
Want er was het piepkleine meertje in park Villa Borghese waar het roeibootje voor groot plezier zorgde, de Trevi-fontein waar we zoals elke klassieke toerist een muntje over onze schouder gooiden, de Basilica San Clemente waar Romeinse ligbanken diep onder de grond goed bewaard bleven en het strand in Santa Severa waar de zee voor wat verfrissing zorgde... (Alhoewel er daar tevens een kleine storm opstak die geen enkele app zag aankomen! Opa en tantan daarentegen zagen de lucht wel degelijk donker worden!!)
 
Bij 'Bici and Baci' was Sarah uit Menen onze gids en het Vaticaan had ik zelf nog nooit zo mooi gevonden als glurend door het sleutelgat op de Aventijnheuvel! (Britt had oma intussen geleerd een panoramafoto van het Colosseum te maken en daar was oma nog steeds erg blij mee.) 's Avonds smaakte de pasta cacio e pepe zeer lekker bij de gebroers in de wijk Trastevere en voor de biscotto gelato gingen we zelfs nog eens op zoek naar exact het zelfde ijssalon waar we tijdens de fietstocht halt hielden... Goed eten en drinken, wordt heel belangrijk gevonden in onze familie :-)
 
In ons hotel aan de Piazza di Spagna zorgde de immer glimlachende Filipijn Dante intussen voor de koffie bij het ontbijt en het gesleur met al onze valiezen. Bij Pompi en Venchi haalden we vlug nog onze laatste tiramisu en likijsjes vooraleer taxi Gianni ons weer naar de luchthaven bracht. (Nichtje Marie had ons de voorbije dagen intussen goed de weg gewezen in de metro, waarvoor ook veel dank!)
 
Vakanties gaan altijd vlug voorbij en city trips vormen daar geen uitzondering op. Integendeel, ze voelen als een warme wervelwind die je nog lang wil vasthouden terwijl die tijd je juist meteen en ter plekke ontglipt... Staren naar een groepsfoto op een dakterras helpt dan wel een beetje ;-)

1 opmerking:

  1. Hey An,

    Hele schone foto ! Grappig hoe jullie, ondanks de warmte toch tegen elkaar plakken : mooie familieverbondenheid, het spat eraf, zoals dat soms zo mooi lukt op een foto ! Groetjes en tot binnenkort, Carla

    BeantwoordenVerwijderen