Martin

Begin jaren '80 kwam ik voor het eerst bij Marleen thuis spelen en het huis van Martin en Stephanie kan ik me nog altijd goed voorstellen: de donkere gang, de smalle keuken, Marleens kamer en die van haar broer ertegenover... Eerste indrukken die blijven, met fijne herinneringen aan ouders die altijd vriendelijk waren. Want bij oude vriendschappen ken je ook de ouders van je vrienden al lang. 'Meneer' en 'mevrouw' noemde ik ze toen wel, ik gebruikte zeker nog niet hun voornamen.

Martin bleef me intussen wel nog regelmatig 'Anneke' noemen, zo ook toen hij in december belde om me te bedanken voor mijn jaarlijkse kerstkaartje. En wat koester ik nu het laatste bezoekje aan hen in hun serviceflat afgelopen kerstvakantie... Nooit gedacht dat ik slechts een paar weken later voor Martins afscheidsviering alweer naar België zou reizen.

Rust zacht, beste Martin. Fijn jou gekend te hebben. De kinderen en kleinkinderen zorgen nu goed voor jouw lieve Stephanie. Want jouw grote liefde voor haar is echt uniek en bijzonder, en die liefde is nu beslist ook een voorbeeld voor ons allen. X