Autorijden op een groot wit blad papier op de plastieken tuintafel... Het zorgde gisternamiddag voor heel wat spelplezier! Dat het in de grotemensenwereld helaas vaak minder ontspannend is, beseffen onze achterbankzitters nog niet. (En de monsterfiles die België vaak kent, blijven ons hier gelukkig bespaard.)
Ondertussen brachten enkele praktische afspraken me vorige week nog eens naar België. In m'n eentje in de wagen richting Straatsburg/Metz/Thionville en Luxemburg, belandde ik rond 17u in Sterrebeek in volle avondspits. Het verkeer viel haast onmiddellijk stil! De Belgen in hun wagens rondom mij zaten er gelaten bij, eentje zat zelfs rustig vakantiebrochures door te nemen... Niets nieuws dus onder de Vlaamse zon :-)
En toch. Mijn verbazing nam recht evenredig toe met de groeiende rij wagens in mijn achteruitkijkspiegel!
'Doen jullie dit echt iedere dag?' wilde ik nog vragen, maar ik besloot mijn mond te houden en verder mee te zingen met de muziek in mijn wagen. Want dat doe ik dus, zelfs uren aan een stuk indien nodig: luidkeels meebrullen met alle "foute" liedjes in de CD-speler. (Tot ik enkele zijdelingse blikken voel en ik vlug doe alsof ik handsfree bel. Niemand voelt zich graag betrapt.)
Autorijden dus. Op een plastieken tuintafel of in de grotemensenwereld...
Hete zomerdagen in beweging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten