Om de 45 kaarsen van mijn BFV te vieren, trokken we gisteravond naar een optreden van haar gitaarleraar Eric in een 'bar discothèque' in Colmar. Twee mojito's waren voldoende om me helemaal gelukzalig te laten zuchten hoe geweldig zo'n 'boîte de nuit' op zondag wel is: je vergeet helemaal dat het de volgende ochtend weer maandag is (maar voelen doe je dat dan natuurlijk wel des te harder).
Zangeres Nadia bleek ook een klok van een stem te hebben en liet 'Respect' van Aretha Franklin gemakkelijk de hele ruimte vullen. Met haar knappe versie van het eeuwenoude 'Amazing grace' zorgde ze bovendien voor de ultieme afsluiter om alle weemoed pas écht goed te voelen. Want dat doet alcohol dus met me: Weemoed met een grote W schrijven... En zin krijgen in een goed pak friet! Ja, dat ook. 'Met een frikandel,' vulde mijn BFV op de terugweg in de wagen zelfs enthousiast aan. 'En of we voor haar verjaardag dus nog even langs België konden rijden,' vroeg ze vervolgens bloedserieus aan Jan.
Want zo'n uitstap doet je werkelijk iedere nieuwe maandag vergeten...
Tot vanochtend dus.
Aiaiai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten