Licht

Soms ben ik het allemaal verschrikkelijk moe. Dan wil ik gewoon in een strooien hutje op een zonnig, verlaten strand gaan zitten... Hoef ik niet naar EDF te bellen voor gas- en electriciteitsaansluiting, heb ik geen garde-corps (trapleuning) meer nodig en stuurt de bouwfirma me ook geen nieuwe avenant (wijzigingsclausule) die de prijs alleen maar verder opdrijft!

Dat het allemaal 'goed is voor mijn Frans', denk ik ook al lang niet meer. Met al die technische bouwtermen kan ik hier aan de kassa van de Super U niet terecht. En een Vlaamse pedagoge die de werking van haar panneaux solaires kan toelichten, wordt hier ook niet gezocht. (Om het maar even duidelijk te maken.)

Gisteravond toch plots blij verrast door de nieuwe tl-buis in de garage! Want door een elektronisch verklikkersysteem sprong het witte licht bij mijn binnenkomst meteen aan... Koud en helder licht dat op een gekke manier een warme beweging bracht in ons toekomstige nieuwe huis!

Werkelijk nooit gedacht dat een tube luminescent voor zo'n mooi licht kon zorgen.

Blotevoetenpad

Toegegeven, het klinkt wat geitenwollensokkenachtig, zo'n blotevoetenpad... Maar het enthousiasme van onze oudste(!) zoon vanmiddag in het Parc de Wesserling was écht geweldig om zien.

En noem me gerust ook een ouderwetse moeder, maar ik ben altijd blij als het lukt om de televisie, de computer en de nintendo (tijdelijk) uit te schakelen als 'meest interessante speelkameraad'.

Zeker ook op zo'n mooie en warme zondag als vandaag...

Want de thermometer aan de Crédit Mutuel in Pfastatt haalde weer gemakkelijk 31°C! En ja, boven op een geasfalteerd plat dak bevindt zich waarschijnlijk ook het warmste punt van heel het dorp om de buitentemperatuur te meten... Maar het getal stond er toch maar mooi weer :-)

Nog even vasthouden, die nazomer!

Le Parc du Petit Prince

Het heeft deze zomer zelfs in de Vlaamse kranten gestaan: de opening van het pretpark van 'de prins en de zakenman' in Ungersheim, vlakbij Mulhouse!

Vorig weekend trokken we er met het gezin naartoe, met hoge verwachtingen die helaas niet helemaal ingevuld werden...

Want het mooie weer bleef uit, waardoor de twee grote luchtballonnen niet opstegen (en waarvoor we wel korting kregen in de snackbar van het domein, want de toegang voor het pretpark is best prijzig). Met de zwevende bar stegen we vervolgens toch op tot 35 meter. Maar als je weet dat de luchtballonnen normaal tot 150 meter hoogte opstijgen... Ja, dan heb je nog een heel ander zicht op de Vogezen.

De grootste teleurstelling was echter dat we het park in grote mate reeds kenden! Op dit terrein bevond zich vroeger namelijk de Bioscope, een alternatief pretpark rond 'water, vuur, aarde en lucht' dat we in 2011 reeds bezochten en dat nog duidelijk te herkennen was in zijn algemene structuur en in vele attracties.

Dat het park 'in een recordtijd van drie maanden in de Elzas verrezen is' (dixit een Vlaamse kwaliteitskrant), dien je dus met enige nuancering te lezen. Voor ons was het toch vooral een bezoek aan een vernieuwde versie van de Bioscope. Met een betere thematische inkleding dankzij Antoine de Saint-Exupéry, dat wel.

De korte tentoonstelling rond het leven en werk van deze piloot/schrijver was trouwens ook interessant. Zijn fabel 'De kleine prins' werd in meer dan 275 talen vertaald, waaronder ook het Elzasser dialect! Maar het park zelf houdt het in zijn toelichting toch bij het algemene Frans, Duits en Engels.

De shows en 3D-animaties zijn ook volledig in het Frans. Met kinderen die enkel Nederlands spreken, ben je dus bvb. al beperkt voor de interactieve quiz rond de planeten en de uitleg in de vlindertuin door de Franstalige medewerkers.

Een leuke zondag dus, maar niet de 'hoogvlieger' die we verwacht hadden... Misschien gaan we toch nog eens terug voor de twee grote luchtballonnen :-)

Zwatschgawayafascht

Eigenlijk zou iedereen eens in het buitenland moeten gaan wonen. Eén jaar, minstens. Meerdere jaren, nog beter! Ik meen het. Stap uit de 'comfortzone' van het bekende en zoek je weg in een ander land, een andere taal... Met een schotelantenne op je dak zoals alle migranten in het eigen vaderland... Want je hoeft zelf ook niet ver te gaan om te ervaren hoe hard je vasthoudt aan je eigen cultuur, hoe moeilijk echte integratie is.

Op het jaarlijkse pruimenfeest met de onuitspreekbare naam kwam ik ondertussen weer heel wat bekende gezichten tegen. Na vier jaar voelen we ons hier ook echt 'thuis'. En toch. Dat ik deze editie van het straatfeest zo geslaagd vond, kwam vooral door de aanwezigheid van de Vlaamse vriendin. Nu konden we namelijk samen onze tong breken over het woord 'zwatschgawayafascht' :-)

'Taalgevoelig' word je beslist ook (nog) meer in het buitenland.

Wijngaard selfie

Vandaag in Eguisheim het mooie weer gemaakt met de vriendin die nog de hele week blijft! Een zalige nazomerdag die ik graag tijdloos wil vasthouden... En ja, een selfie in de wijngaarden van de Elzas is dan een must :-)

Terrasje doen?

Basel, Mulhouse en Colmar, het Vitrahaus en de Grand Ballon... Het voorbije weekend toonde ik tegen hoge snelheid heel wat moois uit onze streek aan de twee Vlaamse vriendinnen die op bezoek kwamen.

En werkelijk alles zat goed, iedereen genoot zichtbaar. Slechts het weer toonde zich van zijn meest grillige en onbetrouwbare kant, met als hoogtepunt (al zeg ik beter 'dieptepunt') een volledig uitgeregende wandeling in Basel.

Maar het terrasje deden we wel degelijk. Op het hoogste punt van de Vogezen, met een toast op onze vriendschap die met minder ook geen genoegen had genomen: we kennen elkaar nu bijna dertig jaar!

Un été indien

Een foto genomen vorige zaterdag om 19u51 op ons terras. Sinds de start van het schooljaar halen we dagelijks temperaturen van 25 graden en meer! Blote armen hangen dus weer even nonchalant uit geopende autoraampjes, kleurrijke topjes laten terug de schouders zien... De nazomer doet deugd.

Na een grillige zomer met grote temperatuursschommelingen, veel regen en veel wind, mag dat ook wel. Het werd een harde zomer bovendien, met vier Palestijnse neefjes die het leven lieten op een strand in de Gazastrook, met een Australische grootvader en zijn drie kleinkinderen aan boord van vlucht MH17... Afstand houden wordt moeilijk wanneer verdriet een naam en een gezicht krijgt.

Dus ja, wat extra zonneschijn die deugd doet!

En morgen hoop ik in Basel een terrasje te doen met de twee Vlaamse vriendinnen die komen logeren! Het wordt hier dus sowieso een mooi weekend met vele 'warme' babbels.

Steinwasenpark

Eindelijk gelukt, de beloofde uitstap voor de goede rapporten van het voorbije schooljaar! En ondertussen werd ook de jarige dochter nog even gevierd...

Het Steinwasenpark in Oberried (vlak naast Freiburg) viel gisteren bij iedereen in de smaak. Midden in het Zwarte Woud bevindt zich hier een mooi natuurpark met heel wat wilde dieren en enkele leuke attracties.

Vooral de snelle bobslee-pistes tegen de groene heuvelflanken vond ik zelf zeer geslaagd: ze zorgen voor een goede portie pretparkamusement, zonder alle technische hoogstandjes of drukke opsmuk die ik in een gewoon pretpark meestal zo vermoeiend vind.

Dat je vanaf acht jaar ook helemaal alleen in zo'n bobslee mag, maakt dat de jongste zoon eind oktober dringend nog eens terug wil. Met zoveel enthousiasme je verjaardag vieren, doe je toch vooral op jonge leeftijd :-)

Cider moment

Met pannenkoeken, marmercake en cupcakes vierden we woensdagnamiddag elf jonge meisjesjaren in huis. De moeders trakteerden zichzelf ook op een glaasje cider, de start van het nieuwe schooljaar verdiende wel een drankje! (Dat de twee vriendinnen op de foto niet meer bij elkaar in de klas zitten, vinden hun moeders voorlopig trouwens erger dan de meisjes zelf.)

Ondertussen zorgde Valérie Trierweiler voor veel ophef in het hele land met de plotse verschijning van haar boek 'Merci pour ce moment'. François Hollande kon evenwel rekenen op veel steun uit onverwachte hoek, zoals dat altijd gaat in grote nood. Desalniettemin. Het boek ging gisteren vlot de toonbank over en het ziet er niet goed uit voor onze Franse president.

Niet dat onze jarige dochter daarvan wakker ligt. Hier moeten boeken gekaft worden en pages de garde gemaakt. Half september starten ook terug de dansles, turnles en tekenles. En eerst staat nog dat lang beloofde pretparkbezoek op de agenda!

Veel ademruimte is er bij de start van een nieuw schooljaar niet.

'Ah, oui, c'est la rentrée,' zei mijn BFV laconiek en ze opende vlot de fles cider.

Eentje van de twaalf miljoen

In Frankrijk starten twaalf miljoen kinderen en jongeren deze week een nieuw schooljaar. Dat is - ruim gemeten en vergeleken - zowat de hele Belgische bevolking die hier naar school gaat.

In de Franse media wordt ondertussen druk gesproken over le nouveau rythme scolaire. Heel wat kinderen hebben nu ook op woensdagmorgen "les" (maar in de praktijk betreft het vaak slechts knutselateliers) en de zorg voor een goed evenwicht leeft sterk bij vele ouders.

Dat Vlaamse kinderen in de basisschool sowieso vijf dagen per week naar school gaan - vaak zelfs vanaf erg jonge leeftijd - kan men hier moeilijk geloven. Veel Franse privéscholen zoeken voorlopig naar een "tussenoplossing" en daar is onze jongste zoon alvast zeer dankbaar om.

Maar vanaf nu zal dochterlief dus ook op zaterdagmorgen met haar grote broer naar school gaan! Want gisteren maakte ze vlot de overstap naar het college... En de feestelijke zwarte koord zag, samen met haar, een hele nieuwe lichting zesdejaars (hier tellen ze omgekeerd) voorbijgaan!

'Daar gaat eentje van de twaalf miljoen,' dacht ik nog en ik maakte juist op tijd een foto.