Negende Zwatschgawayafascht

Woensdagochtend naar goede gewoonte een pruimentaartje gekocht op het pruimenfeest in Pfastatt. Deze jaarlijkse braderie doet me altijd terugdenken aan onze start in 2010, aan die allereerste weken in ons Franse huurhuis...

Tijd dus voor een round up.

Wat ik niet meer zou willen missen:

1. de Franse zon: ze schijnt hier vaak en warm!

2. de politesse én de nonchalance van de doorsnee Fransman: beide beheerst hij even goed :-)

3. de vele ronde punten op straat: een extra rondje mag altijd wanneer je de weg zoekt

4. de Grand Ballon in de verte: het hoogste punt van de Vogezen en mijn vaste ankerpunt boven alle menselijke gewriemel (het mooist wanneer er sneeuw ligt)

5. de ruime supermarkten: brede gangpaden en steeds voldoende parking voor de deur

6. de late openingsuren van de grote ketens: tot 20u kan je boodschappen doen (of terugrijden voor de eieren/boter/yoghurt... die je vergeten bent)

7. de witte Elzasser wijn, de verse kazen en de café gourmand: alles dus wat mijn Franse nutritionniste me ooit heeft afgeraden (en het is dan ook bij die éne consultatie gebleven)

8. de déchetterie: het containerpark dat (nog) volledig gratis is en zalig complexloos: wat je nergens kwijt kan, mag je altijd bij de déchets encombrants gooien

9. de droguerie, boîte à retouches, cordonnerie: kleine winkeltjes die stammen uit de jaren stillekes en nooit van interieur veranderd zijn: heerlijk oubollig vind ik dat :-)

10. het chequeboekje: je kan er hier nog altijd mee betalen, dus ook bij een panne van het elektronische betaalsysteem (maar bij kleine bedragen ben ik wel degelijk een hevig voorstander van het 'sans contact' betalen met de kaart)

Wat ik minder leuk vind:

1. de nonchalance uit het lijstje hierboven: zonder (veel) geduld geraak je hier haast nergens

2. de Franse bureaucratie: voor alles bestaat er een officieel document!! Yep, werkelijk voor alles!!

3. de baccalauréat waar de school zo hoogdravend over doet (al beweert ze tezelfdertijd van niet): het komt steeds dichterbij voor onze pubers!

4. mijn eigen accent: je blijft horen dat ik een buitenlander ben

5. de 'sportieve leggings' in het straatbeeld: in Vlaanderen gaan de vrouwen echt veel mooier en stijlvoller gekleed

Wat ik nog mis uit België:

Mijn moedertaal, mijn grootmoeder (skypen lukt niet echt ;-)) en een goed frietkot!

Verder blijft de afstand relatief, kan 'alles en iedereen' zich wel naar hier verplaatsen...

Op dus naar ons tiende pruimenfeest!