Groen licht

Sinds gistermorgen "groen licht" op onze live box!

We kunnen dus terug op het internet!!

En zonet heb ik ook mijn eerste telefoongesprek gevoerd vanuit het nieuwe huis, naar mijn grootmoeder in België! Dat ik een gelukzak ben, zei ze. Omdat ik de voorbije dagen zoveel heb mogen kuisen... Het groene huurhuis blonk vanmiddag ook effectief voor de 'état des lieux de sortie'. Dat ik de voorbije dagen veel aan haar had gedacht, was dus zeker geen leugen. Mijn grootmoeder deed vroeger namelijk niets liever dan kuisen. 'Ge hebt daar achteraf zo'n deugd van, als alles proper is.' (Jammer wel dat die 'achteraf' in mijn beleving nooit lang duurt.)

Maar ondertussen roept het nieuwe huis alweer om een grondige schoonmaakbeurt!!

Want de voorbije dagen kwamen hier nog heel wat werkmannen over de vloer... In onze living lijkt ook een bom ontploft: kartonnen dozen overal, enkele stoelen die nog op zolder moeten, een bureau vol papieren... En in de keuken vinden we de zojuist gekochte afwasblokjes niet! (Maar misschien liggen ze daar ook nog niet??)

Soit. Vanavond gaan we uit eten!

We vieren dat we het groene huurhuis NOOIT MEER hoeven te kuisen!!

En morgen geven we dan "groen licht" aan de opkuis en inrichting van het nieuwe huis 'want daar gaan we zeker deugd van hebben.'

Tourner dans le vide

Alles is nu weg uit het groene huis! Samen met drie voetbalvaders hebben we gisteren onze meubels verhuisd. Eerst een grote lading naar Troc, daarna alle bedden en nog enkele kleine meubels naar het nieuwe huis.

En vandaag halen we hier de kaders van de muren... De definitieve schoonmaak kan dus beginnen! Voor de komende dagen liggen ook alle afspraken voor de afsluiting van water, gas en electriciteit vast want donderdag hebben we onze laatste afspraak met de eigenaars voor de 'état des lieux de sortie'.

We zijn er nu echt bijna :-)

Ondertussen hebben we de eerste nacht in ons nieuwe huis zalig goed geslapen! Morgen verwachten we daar Orange voor de telefoon- en internetaansluiting... Ik ben benieuwd of het zal lukken om 's avonds aan de nieuwe tafel een eerste blogbericht te schrijven!

'Tourner dans le vide,' zingt Indila nu onophoudelijk in mijn hoofd. Letterlijk én figuurlijk van toepassing deze laatste dagen. Want bij een verhuizing voel ik me zelf toch ook altijd een beetje binnenstebuiten gekeerd... Alsof ook daar alles opnieuw zijn plaats moet vinden.

Dans les cartons

De stevige bruine dozen voor de zware spullen, de fijne gekleurde dozen voor wat minder zwaar weegt: meer logica hoefde je hier de voorbije dagen niet te zoeken in mijn persoonlijke verhuissysteem.

Heel wat autoritten verder, maakt het groene huis nu een geplunderde indruk. De kamers klinken hol en leeg, een huis dat al geen thuis meer is... Het raakt me echter weinig, ik ben gewoon te moe om nog veel te kunnen nadenken. (In de wachtzaal van de logopedist had ik vanavond een dutje kunnen doen, maar stilvallen is voorlopig geen optie.)

'Je suis dans les cartons,' mag dan al een mooie Franse uitdrukking zijn, 'verhuizen' blijft toch een vreselijk vermoeiende en uitputtende bezigheid.

Beetje Sinterklaas vandaag

Ze hadden de verkeerde tafel bij!! Dat werd meteen duidelijk toen de eerste bruine tafelpoot werd uitgepakt... (Alles wat mis kan gaan, gebeurt hier dus echt! Deze keer had ik nochtans gerekend op de Duitse Gründlichkeit.)

Maar anderhalf uur later stond Stilobjekt terug voor onze nieuwe voordeur... Nu wel degelijk met de juiste, zwarte tafel!

En vanavond werd ze door het hele gezin gekeurd en goed bevonden! Het was een beetje Sinterklaas voor ons vandaag.

Nog twee weken...

...en dan kennen we enkel nog deze voordeur!

Maar voorlopig leef ik haast letterlijk tussen twee huizen...

Want meermaals per dag rijd ik nu met een volle auto naar het nieuwe huis:
vorige week onze boeken, deze week alle kledij en (breekbare) huisraad!

Het voorbije weekend werden ondertussen de zolder en de garage met vereende Vlaamse mankracht ingericht... Dankjewel, Kris, voor je komst en voor alle bruikbare hulp!!

Komende zaterdag zullen immers onze bedden en meubels verhuisd worden met de grote 'camion' van een Franse voetbalvader...

En wat nu al weg is, geeft ons dan meer tijd om alles meteen op de juiste plek te zetten!

Het strakke schema lijkt voorlopig haalbaar :-)

Even groot!

Over niet al te lange tijd steekt hij met hoofd en schouders boven mij uit en moet hij zich bukken om mij een nachtzoen te geven... Of geven grote zonen geen nachtzoen meer? Ik hoop van wel!!

Maar voorlopig zijn we dus even groot en dat vonden we allebei wel een foto waard :-)

Gelukkig komt de grootste van het gezin morgen terug thuis uit Dusseldörf, net op tijd voor het eerste grote verhuisweekend! En we krijgen zelfs hulp uit België! Fijn!! Want alle dozen vol boeken voel ik ondertussen goed in mijn armen zitten...

Nog drie weken...

... en de hele verhuis is achter de rug!!

Vandaag kregen we alvast het eerste bloemetje voor ons nieuwe huis: in de late namiddag stond onze Hollandse vriend met zijn lieve vrouw plots voor de deur.

Veel kon ik hen helaas niet aanbieden. Geen stoel, geen tafel, zelfs geen fris biertje... Slechts een nieuwe deurmat in een verder leeg huis dat ik juist grondig had schoongemaakt.

En dus volgde een rondleiding op kousenvoeten! In een living zonder aankleding, een keuken zonder afwas en slaapkamers zonder rommel... Een leeg huis heeft beslist een hoog 'zen' gehalte :-)

Maar morgen vul ik de nieuwe bibliotheekkast met al onze boeken! En ik verwacht 'monsieur Centlivre' - what's in a name? - voor de montage van het lange bureaublad. Hopelijk schijnt de zon ook weer zo mooi binnen!

A La Laiterie

Hij spreekt Frans met een zelfde Vlaams accent en maakt herkenbare taalfouten, maar het houdt hem niet tegen het concert van de nodige schwung te voorzien en de zaal volledig op zijn hand te krijgen!

Milow dus.

In 'La Laiterie' in Straatsburg, een concertzaal met de uitstraling van een alternatief jeugdhuis buiten proportie, genoten we gisteravond van de Vlaamse singer-songwriter. En ja, ook in het buitenland doet Mie-loo het best aardig: de zaal vulde zich niet alleen met Fransen, maar ook met Belgen (uiteraard) en veel Duitsers die enthousiast meezongen. Op het podium kon muzikant Remco zijn naam trouwens ook niet Hollandser laten klinken...

En zo verenigden enkele buurlanden zich in elkaars goede gezelschap op een koude winteravond begin februari.

Van eigen, Franse bodem was wel 'Joe Bel', een ravissante zangeres uit Lyon die het voorprogramma mocht verzorgen en ons vooral aan Selah Sue deed denken. (Maar misschien worden we nu toch iets te chauvinistisch?)

'Merci beaucoup,' zou Milow meerdere keren op de avond herhalen. Net als 'eh ben dis donc' en 'arc-en-ciel', de allereerste woorden Frans die hij op school ooit leerde, zo lichtte hij vrolijk toe. En met die 'regenboog' verwees hij naar het handboek Frans uit zijn jonge jaren... Waarmee hij natuurlijk ook meteen mijn nostalgische kant raakte... En ik me helemaal thuis voelde komen in de voormalige, kleine melkfabriek in Straatsburg.

Herinneringen, ze blijven hier komen en gaan. Als verhuisdozen in mijn denken. Goed te bewaren voor later.

Gelukt!

Na drie jaar en vier maanden was het vanmiddag eindelijk zover... Om 15u30 vond de definitieve oplevering van ons nieuwe huis plaats!!!

En dat de télécommandes van de rolluiken alsnog ontbreken - eind februari komen ze uit Bretagne toe, Frankrijk is een groot land - vinden we voorlopig niet zo erg. We hebben nu de definitieve sleutel van de voordeur en kunnen eindelijk onze spullen beginnen verhuizen!

Het weekend hebben we ondertussen alvast met lekkere taartjes ingezet :-)

Cassettebandjes

Ik weet niet meer hoe dat moet, mijn favoriete liedjes op een cassettebandje opnemen...

In de jaren '90 deed ik het nochtans regelmatig. Soms kreeg ik van een vriend of vriendin ook zo'n zelfgemaakte muziekcassette cadeau, met een A-kant en een B-kant, goed voor 2 x 45 minuten luisterplezier in mijn cassetterecorder of walkman! Eenvoudige technologie die verloren gegaan is.

Vorige week beluisterde ik mijn oude cassettebandjes nog eens...

En tussen de kartonnen dozen van de naderende verhuis, beland ik dan plots weer in mijn studentenjaren! INXS, R.E.M., Crowded House, The Red Hot Chili Peppers, The Levellers, The Cranberries, Crash Test Dummies, Pearl Jam, Lenny Kravitz, The Smashing Pumpkins, Ace of Base... Allemaal terug van weggeweest!!

Even later zit ik ook weer naast Jan in de groene Citroën AX, onze eerste auto samen. Manu Chao - "Me Gustas Tu" - gaat mee op huwelijksreis naar Noorwegen, in de cassettespeler van onze kleine auto zonder airconditioning en gps. Wijzelf lopen daar trouwens ook nog zonder gsm, Blackberry of i-phone rond... Gesofisticeerde technologie die we allemaal nog niet in huis hadden.

En zo ontsnapte het jaar 2015 me in de loop van de voorbije week steeds meer... Alsof er een grotere afstand kwam tegenover het heden dan tegenover het verleden! Een zeer bevreemdende ervaring.

Cassettebandjes dus.

En in de grote opruim voor de verhuis heb ik best wel even getwijfeld... Maar ik heb ze uiteindelijk niet naar het containerpark gebracht... In het nieuwe huis zullen ze toch ook niet zoveel plaats innemen :-)

Nog vier weken...

...en we zullen onze oude huissleutels voor eens en altijd ingeruild hebben!! Kunnen we eindelijk ook deze leuke sleutelhangers gebruiken die we reeds lange tijd geleden cadeau kregen :-)

Ondertussen werd het voorbije weekend de definitieve oplevering (die voor vandaag voorzien was) voor de derde(!) keer uitgesteld... Maar deze keer hadden we het eerlijk gezegd toch niet meer zien aankomen...

De reden?

Afwezigheid van de definitieve sleutels voor de voordeur en het ontbreken van de afstandsbediening voor de rolluiken!!

Bouwen in Frankrijk, het blijft een klucht jusqu'au bout.