Westvlaams in Pfastatt!

"Eerst wel, dan toch niet. Wie wil er nu een wafel met suiker?!" Zo stonden we afgelopen zaterdag met onze kids wat gehaast te overleggen voor een kraampje op de kerstmarkt hier in Pfastatt. Waarop de juffrouw van de wafels ons vervolgens vriendelijk in het "Algemeen Nederlands" te woord stond! Ja, even later zelfs in het "Westvlaams" toen ik vroeg vanwaar ze kwam en het Brugge bleek te zijn. Al sprak ze ook moeiteloos Duits en Frans: ze had in de loop der jaren al op meerdere plaatsen gewoond. Maar sinds vorig jaar woont ze dus in Mulhouse. Een jonge dertigster die zich overal lijkt thuis te voelen. Zelf was ik ondertussen erg blij met deze korte babbel in onze moedertaal. En zij gaf me spontaan haar mailadres, om verder af te spreken... Wat ik zeker ga doen! Kan ik nog eens tegen hoge snelheid spreken ;-)

Worldwide candle lighting

Dat was het dan
Even daar en dan weer weg
Even alles, dan weer niets
Even iemand en dan niemand
Enkel blijft de zucht
Van hoe het is gegaan

G. Van der Stighelen

Een golf van licht over de wereld...
Ook hier zal zondag om 19u een kaarsje branden.

Sint gezien!

Met "manala's en warme choco", zo wordt Sinterklaas hier gevierd. Heel sober dus, zonder verlanglijstjes vol speelgoed en een te vullen schoen. Sint en Piet kom je ook amper tegen. Niet in winkels, niet in scholen. Tot deze middag. Daar stond hij: aan een kraampje voor de droguerie in onze straat! Maar 't was niet de echte Sint volgens Kobe, want "hij had gewone schoenen aan en geen laarzen, mama!" Ondertussen werden de schoenen van de eigen kids afgelopen weekend toch weer gevuld met speelgoed. Die Belgisch-Nederlandse traditie blijven ze alledrie belangrijk vinden ;-)

Mercredis bien chargés

Goed gevulde woensdagen hier. Ballet, turnles, zwemles, voetbaltraining, Italiaanse les, knutselatelier: alles volgt elkaar mooi op in een strak schema voor "taxi mama". Geen tijd meer om "gewoon te spelen"? Jawel, hoor. Tussendoor werd vandaag nog dit kamp gemaakt in onze tuin.

Tandenmuis?

Hier in Frankrijk komt niet "de tandenfee", maar wel "la petite souris" de uitgevallen melktandjes 's nachts vanonder het hoofdkussen halen. "En sommige kindjes vinden 's morgens dan wel 15 € onder hun kussen, mama!" Jaja, goed geprobeerd van onze drie kids die dus volop hun tanden aan het wisselen zijn...

Europees parlement

Gisteren naar het Consulaat van België in Straatsburg geweest voor de aanvraag van mijn internationaal paspoort. Wandeling gemaakt rond het Europees parlement. Wat een prachtig gebouw!!!

Vlaamse zondag!

Vandaag organiseerden we hier een Vlaamse zondag voor mijn tai chi-vriendin en haar gezin. Op het menu:
- witloofblaadjes met garnalen bij een frisse Vedett
- stoofvlees met verse, zelfgemaakte frietjes en bruine/blonde Leffe
- chocomousse en zoete "petit-beurre-taart" naar het recept van mijn grootmoeder

Ter ondersteuning van onze verdere integratie brachten zij mee:
- een fles Pinot Gris uit de Elzas
- zes fijne Elzas-wijnglazen
- een receptenboekje voor Elzas-koekjes

Een lekkere uitwisseling onder nieuwe vrienden!

Scrapbooking européen

Atelier "scrapbooking européen" gevolgd en ziehier mijn eerste pagina! Deze variant op de "scrapbooking américain" wil foto's op een meer sobere manier op een pagina in beeld brengen. Zonder dus al te veel stickertjes, glittertjes, strikjes of andere opsmuk die je bij de Amerikaanse versie wel in overvloed tegenkomt. De animatrice was een fijne madame die haar opleiding volgde bij AZZA, een organisatie die haar oorsprong vindt in BELGIË! Om dat te ontdekken moet je dus naar Frankrijk verhuizen ;-)

Allerheiligen

STER, zo hebben we haar in maart spontaan genoemd. Bij een klein meisje van 23 cm en net geen 200gr, hoort een kleine naam, vonden we. Vandaag voor het eerst met de kids naar het kerkhof gegaan en een roos voor ons kleine zusje op de strooiweide gelegd. Veel bloemen in een mooie herfstzon. Frankrijk houdt zeker ook aan haar traditie van "Toussaint". Daarna pannenkoeken bakken en naar de speeltuin. Terug het leven in...

Europa-park

Gisteren met de familie op uitstap naar Europa-park, het grootste pretpark van Duitsland, op één uur rijden van Pfastatt. De file aan de afrit konden we helaas niet vermijden, maar dit park is absoluut het aanschuiven waard! En ook aan de grote attracties moet je helaas wat "aanschuifgeduld" hebben... Maar anders: een knap en goed onderhouden themapark! Deze dagen is alles bovendien prachtig aangekleed in het kader van Halloween. Twee shows die we je zeker kunnen aanraden: het riddergevecht in de arena en de dansvoorstelling op het ijs. Beide werkelijk spectaculair!

Interlaken

Hier is de herfstvakantie deze week al begonnen. We trokken een paar dagen naar Interlaken (op twee uur rijden van Pfastatt) en vierden Kobes vijfde verjaardag in de eerste sneeuw op de Niederhorn (1950m). De jarige had in het afdalen zijn handjes vol met zijn trotti (soort step die je tussen 2 kabelstations kan huren), maar op het einde lukte het toch aardig. Op de terugweg naar huis bezochten we het kasteel van Thun en liepen we ook even door de "Altstadt", het oude centrum van Bern. Prachtig land, Zwitserland! Zeker qua natuur: het berglandschap is er werkelijk adembenemend mooi! Alleen jammer dat alles er zo duur is. De prijzen in restaurants en winkels doen je soms ook wel naar lucht happen ;-)

Dimanche autrement

Deze morgen naar de eerste "andere zondag" in de kerk van Bourtzwiller. Een verplichte familieviering voor iedereen met een eerste communicant in zijn/haar gezin. Voor Britt en voor ons dus dit schooljaar van toepassing. Het werd grondig aangepakt met een gezamenlijk ontbijt in zaal Pax om 8.30u. Vervolgens brachten een aantal tieners in de kerk de evangelietekst (Matteüs 6, 25-34) mooi in beeld, waarna een bespreking in kleine groepen volgde, volwassenen en kinderen per leeftijdsgroep apart. Tot slot was er de eigenlijke misviering, die daarna op het kerkplein werd afgesloten met Pinot-Gris-in-plastieken-bekertjes. De opkomst voor dit alles was groot, de mensen waren enthousiast, de priester jong en dynamisch. Werkelijk een "dimanche autrement" dus. Tegen de volgende keer (februari, Pfastatt) moeten we wel dringend het "Onze Vader" in het Frans vanbuiten leren. Een pastoraal medewerkster kwam ons namelijk bezorgd zeggen dat Thomas dat nog niet kon. "En die heeft toch al zijn communie gedaan?!" Wij fier: je kan aan onze kids dus niet meer horen dat ze eigenlijk vlaamstalig zijn. Nu de ouders nog ;-)

Cadenas

Afgelopen woensdag werd mijn fiets gestolen aan de Super U. 't Was de "cadenas" die ontbrak. (En zo leren we dus elke week nog nieuwe woorden bij.) Al stond er op het politiebureau onlangs nog iemand zonder fiets en mét hangslot, zij het doorgeknipt. En nog even verder ter mijner verdediging: ik heb wel degelijk 2 cadenas die op dat eigenste moment ook effectief gebruikt werden aan Britts fiets (turnzaal) en Thomas' fiets (zwembad). Al laat je een fiets die niet van jou is gewoon staan. Cadenas of niet.

Dimanche Alsacien!

De gastvrouw had haar best gedaan en zette enkele typische streekgerechten op tafel: Elzasser-worst met choucroute als hoofdschotel en tarte aux quetsches (pruimen) als dessert. Daarna nog een heerlijke chocoladetaart voor de Vlaamse vrouwen (met onze namen op!). Drank was er ook in overvloed: champagne bij de aperitiefhapjes, rode wijn en de gekende rieslingwijn bij de Elzasser-worst. Bij het dessert tot slot nog "un vin bourru": jonge, nog niet gegiste wijn die hier elk jaar vlak na de druivenoogst tijdelijk te koop is. De dag werd afgerond met een fijne wandeling door het veld (klaprozen!) naar een plaatselijk speeltuintje. Binnenkort is het onze beurt voor een "Vlaamse zondag". Op het menu: stoofvlees met frietjes en enkele Belgische bieren. De wandeling nadien zal ook nodig zijn ;-)

Vriendin

Ze wilde tai chi volgen. En of ik zin had om mee te gaan naar een proefles? Ondertussen zijn we drie sessies verder en rijden we elke dinsdagavond samen naar de Lerchenberg in Mulhouse, op zoek naar relaxatie en harmonie - of naar gewoon wat tijd voor onszelf dus. Daarbuiten is ze evenwel een drukke dertigster die werk, gezin en huishouden zo goed mogelijk probeert te combineren. Aan de schoolpoort en bij de bakker kom ik haar dus vaak met iets meer haast tegen. Al had ze onlangs toch een boodschap uit de CORA voor me mee die ik zelf niet vond. Een fijne, attente "madame" dus!
En dit weekend heeft ze ons gezin uitgenodigd voor een etentje bij haar thuis. 't Zal een drukke tafel worden met 4 volwassenen en 6 kids. Onze dochter is alvast erg opgetogen over de uitnodiging want het is bij "haar beste vriendin van de klas" te doen! Het klikt dus ook goed tussen ons, de mama's. En toegegeven: ik pieker me al de hele week suf over een gepast cadeautje voor deze Franse gastvrouw. Ik wil haar graag iets speciaals geven. Iemand een suggestie? Want nieuwe vrienden maken in het buitenland: 't is geen evidentie. Blij dat ik haar heb leren kennen!

"Zoek de 10 verschillen"

Wat één jaar Frankrijk ons bijbracht:
1. de Franse taal: mooiste uitdrukkingen: "pas de soucis" en "je vous en prie": onvertaalbaar in het Nederlands, vind ik!
2. het chequeboekje: pure nostalgie naar het boekje van mijn moeder vroeger! Zelf nooit gehad in België. Maar hier wordt het dus nog courant gebruikt en ook mijn tweede eigen exemplaar is nu bijna op... Voelt erg volwassen ;-)
3. de gekleurde plastieken schoolkaftjes: véél kleuren, véél betekenissen en bij elke juf anders! Je moet er vooral geen logica in zoeken. Enkel het schrift voor de communicatie met de ouders heeft standaard een zwart kaftje.
4. de begroeting: 2 kussen op de wang bij mensen die je goed kent, maar ik weet nog altijd niet met welke wang ik moet beginnen. Zorgt soms voor een kus op de mond, bijna toch ;-)
5. het verkeer: we wonen in een drukke regio, maar files zijn (nog) uitzonderlijk! Zeker geen dagelijkse standaardfiles zoals op de Brusselse ring.
6. de vuilnisophaling: 2 keer per week! In vuilniszak of grote vuilbak: maakt niet uit! Sorteren (papier, glas, plastiek) kan in grote bollen aan warenhuizen en op vaste punten in ieder dorp. Er zijn ook echte "containerparken", maar die zijn klein en lekker chaotisch. Je hebt daar ook geen badge of betaalkaart nodig. Alles is (nog) gratis.
7. de winkels: gigantisch grote supermarkten zoals E. Leclerc, CORA, Super U, Prix Bas... (De Colruyt zou hier haast een buurtwinkel lijken.) Gelukkig toch ook nog een charmante "droguerie" en "papeterie" in ons dorp. Voor kledij: de soldenperiodes zijn minder strikt. Vaak ook "vente privée" met klantenkaart.
8. de beenhouwer: geen kip curry en geen américain préparé in de toonbank, maar het gehakt "pur boeuf" voor de spaghettisaus wordt vers door de molen gedraaid waar je bij staat. Heerlijk "echt vlees"!
9. de stakingen door het schoolpersoneel: wegens te weinig middelen, te grote klasgroepen... Standaard bij het begin van het schooljaar! Vaak op dinsdag. En op woensdag is het sowieso geen school. Onze jongste vindt het hier dus vaak "weekend" ;-)
10. het weer: landklimaat met veel mooie dagen. In lente en herfst vaak ook (nog) zeer warm weer. Naar ons gevoel doorheen het jaar alleszins minder "aanhoudend grijs weer" dan in België.

Eerste jaar rond!

Met het "Zwatschgawayafascht" is ons eerste jaar hier rond! Dat gevoel hadden de kinderen en ikzelf gisteren, toen we rondliepen op het jaarlijkse straatfeest in Pfastatt. Hoe nieuw was alles hier nog voor ons tijdens de vorige editie... Nu, één jaar later, zijn mensen en plaatsen meer en meer "vertrouwd" geworden. Zonder lange voorgeschiedenis, maar gewoon: een nieuwe geschiedenis.

Anders

Eind augustus, een warme dag op ons terras: "Is het nu anders, je verdriet?" Een goede vriend stelde me deze vraag zonder omwegen. Een omvattend antwoord geven, was iets moeilijker. Maar zijn directe vraag en oprechte interesse apprecieerde ik wel. Ondertussen het boek "Tonio" gelezen van A.F.Th. van der Heijden, een bekende Nederlandse auteur die schrijft over het verlies van zijn zoon bij een verkeersongeval op de Eerste Pinksterdag van 2010. Een pijnlijk mooi boek over zoeken naar zin en betekenis. En over hoe alles plots anders wordt onder dezelfde zon... Héél stil werd ik ervan. Wat maken we ons vaak druk over banale zaken.

Eerste voetbaltraining!

Gisteren Kobes eerste voetbaltraining! Grote broer gaf nog wat raad vooraf: "niet trekken en niet duwen, hé". (Rugby zou inderdaad nog iets voor onze jongste zoon zijn ;-)) Korte beentjes in miezerweer, maar het enthousiasme was groot! Mama hoefde niet te blijven kijken.

La rentrée!

Vandaag de eerste schooldag voor onze kids hier in Frankrijk! Met een volle boekentas (alle mappen en schriften moeten door de ouders op voorhand aangekocht worden) en véél meer zelfvertrouwen dan vorig jaar stonden ze om 8u in de Rue des Ecoles voor de naamafroeping per klas. En dan zonder omkijken met de juf de klas in: "les petits belges" waren er klaar voor! Ze gaven ons, de ouders, het nakijken. En dat zullen ze in de toekomst wellicht nog vaak doen...

Loire

Met z'n tweeën een aantal dagen naar de Loire, dat was voor ons een lijstje afwerken van imposante kastelen (Chenonceaux, Amboise, Chambord) en historische steden (Blois, Beaugency, Orléans). Stijlvol logeren ook en heerlijk tafelen in Auberge de Combreux! Met op de terugweg naar huis andermaal de gedachte: we keren hier zeker nog eens terug...

La dolce vita...

Onze vakantie aan de Adriatische kust in Italië: dagen vol zon, zee, strand en de lekkerste ijsjes! We deden ook uitstappen naar San Marino (indrukwekkende kastelen), Ravenna (schitterende mozaïek), Chióggia (charmant vissersdorpje), Venézia (duiven vangen op het San Marco-plein!), Vicenza (ook erg mooi, maar minder interessant voor kids) en Verona (balkon van Romeo en Julia!). In Rimini bezochten we "Italia in miniatura" en droomden al even weg naar onze volgende vakantiebestemming. Er valt nog veel te bezoeken in het warme en mooie Italië ;-)

Schoolmijmering in volle vakantietijd...

Vrijdag 1 juli was hier de laatste schooldag. Tijd om de juffen van onze kids te bedanken (met Vlaamse Delacre-koekjes uit de Super-U!) en hen op foto vast te leggen. Met Thomas' klas trok ik die dag mee op uitstap naar Château du Hohlandsbourg vanwaar we een prachtig zicht hadden op de stad Colmar.
Het is nu hopen dat de nieuwe juffen in september ook zo goed zullen meevallen. De juf linksboven in de fotocollage houden we zeker nog een tijdje: haar extra Franse lessen voor Thomas en Britt met de "Grenadine-methode" bij ons thuis zijn schitterend!

Parade in Mulhouse

De stad Mulhouse startte het eerste weekend van de zomervakantie met een "festival automobile" en die zondag gingen we met ons trio kijken naar de "Grande Parade automobile". Het zonnige terras en de paardenmolen op de Place de la Réunion konden ons die dag ook bekoren. En zo hadden we alle ingrediënten voor een fijne uitstap dicht bij huis. Ondertussen viert België vandaag de nationale feestdag en vindt er ook in Brussel een "parade" plaats, zij het niet van stijlvolle oude auto's. Onze jongste zou teleurgesteld zijn ;-) Alhoewel, bij nader inzien: hij is in zijn "ik wil vechten"-fase en dan is de jaarlijkse MILITAIRE parade in het Parc de Bruxelles natuurlijk wél zeer interessant...

Let's dance!

Gisteren hebben we de vakantie hier al dansend ingezet op het feest van de turnclub waar Britt sinds het begin van het schooljaar iedere woensdagvoormiddag - kids zijn in Frankrijk 's woensdags een hele dag thuis! - les volgde. "L'Espérance Pfastatt" telt 285 leden en een tiental lesgevers die iedere week trainen in een moderne en grote sporthal, nieuw gebouwd in 2001. De club doet mee aan wedstrijden in heel Frankrijk en komt regelmatig met prijzen naar huis. Dochterlief was dus behoorlijk nerveus voor haar eerste optreden. Maar glunderen deed ze nadien des te harder toen ze van trainster Vanessa haar eerste medaille kreeg! Ondertussen gaf ook Axelle Red op het grote marktplein in Mulhouse het beste van zichzelf. Maar tegen het optreden van onze eigen kleine Vlaamse dame kon uiteraard niets of niemand op.

De mooiste en de slimste!

Alle ouders vinden dat de eigen kinderen de mooiste en de slimste van de hele wereld zijn. Dat is een vaststaand feit. Wetenschappelijk onderzoek om dat te bewijzen is volstrekt overbodig. Maar gisteravond waren wij toch bijzonder trots op Thomas en Britt die met respectievelijk 96% en 89% op hun rapport hun EERSTE SCHOOLJAAR IN HET FRANS afsloten! En alle bescheidenheid ten spijt: wij vonden gisteravond onze kinderen dus écht de mooiste en de slimste van de hele wereld. Neem het ons niet kwalijk ;-)

Zomertijd!

Manlief maakt deze week het mooie weer op werkvergaderingen in Pamplona (35°C) en ook hier is het weer een erg warme dag (30°C). Vandaag start trouwens officieel de zomer. Zo leerde ik het vroeger toch op school. Maar het klimaat houdt zich al een hele tijd niet meer aan die vaste indeling in 4 seizoenen en zo zomert het dit jaar in Pfastatt reeds sinds eind april. Ons zwembad kende dus al heel wat hoogdagen. Hopen dat dit zo blijft, nu de grote vakantie nadert! De plannen voor een fijne zomertijd zijn er alleszins: onze vakantie in Italië ligt vast en enkele goede vrienden uit België komen ook even naar de Elzas afgezakt. Laat die "lange zomeravonden" waar ik zo van hou dus maar komen. Al blijft het ook uitkijken naar wat warmte in eigen hart nu ons kleine kindje deze zomer niet meer geboren zal worden. Want wat mis ik het weer hard.

Kasteelweekend

Tijdens het pinksterweekend bezochten we met de familie Maes het kasteel in Haut-Koenigsbourg. Indrukwekkend en de moeite waard! Helaas is dit kasteel daardoor ook gekend als belangrijke toeristische trekpleister en het was er dus ontzettend druk. Maar ook in het kleinere kasteel in Kintzheim even verderop - meer een ruïne en als dusdanig te bezoeken - was het bijzonder druk. Gelukkig waren er banken genoeg om, rustig zittend, de spectaculaire roofvogelshow op het buitenplein van nabij te kunnen volgen. Ondertussen zomert het hier volop en dat zal onze BBQ geweten hebben. Niet alleen met Pinksteren ;-)

Zwarte Woud

Met het lange hemelvaartweekend zijn we op daguitstap geweest naar het Zwarte Woud. Op anderhalfuur rijden van ons huis bevonden we ons midden in de Duitse natuur en cultuur. En zoals het goede toeristen betaamt hebben we enkele echte trekpleisters bezocht. Al viel de start met "wereld grootste koekoeksklok" eerlijk gezegd wat tegen. Maar misschien een must voor wie van de Duitse folklore houdt? De watervallen in Triberg, de hoogste van heel Duitsland, vonden wij alleszins heel wat indrukwekkender: met drie korte bewegwijzerde paden, kon je leuk en veilig met kinderen langs het neerstortende water naar boven gaan. Tot slot kon de Titisee, onze derde trekpleister, ook op heel wat bijval rekenen bij ons trio. Vooral dan het tochtje in de pedalo op het meer: mama en papa mochten de beenspieren nog eens goed gebruiken!

Porte ouverte!

Gisternamiddag was het open deur bij de "kleine bakkerij" in onze straat. (We hebben hier ook nog een "rode bakkerij" en een "blauwe bakkerij" die we zo noemen omwille van de respectievelijk rode en blauwe voorgevel van hun winkel.) Terwijl Thomas en Britt thuis Franse les hadden, bezocht ik met Kobe het magasin van de kleine bakkerij en kregen we te zien hoe de baguettes, banettes, pains... hier gemaakt worden. Echt zeer interessant! Zo weet ik nu dat de banette - mijn favoriet bij deze bakker - een stokbrood is dat vervaardigd wordt uit fijne en zuivere tarwebloem en dat het z'n typische puntige vorm verkrijgt door de manuele afwerking. Aan de familie en vrienden in België: de banette is ook exclusief verkrijgbaar bij bakkerij Sint-Paulus in Brugge. Voor een gemoedelijke rondleiding over het bakkersambacht en voor het gratis proeven van heel wat heerlijke specialiteiten op een charmante Franse binnenkoer moet je echter wel naar hier komen ;-)

Bioscope

Afgelopen zondag naar de Bioscope in Ungersheim geweest: een alternatief pretpark waar alle attracties in het teken staan van "water, vuur, aarde en lucht" en het behoud van onze planeet. Erg indrukwekkend vonden we de show explosif met water en vuur, en de bioquizz met de acrobatische ballonvaarder (zie de video op de Bioscope-website). Ook het interactieve labyrint met "les Routes des Epices" over de wereld en de 3D-film over Afrika waren prachtig. Een aanrader voor gezinnen met kinderen in de lagere-school-leeftijd!

Tijd baart rozen

Vandaag toegekomen in een postpakket uit België: een prachtig op doek geschilderd kadertje dat ik heel hard ga koesteren. Dankjewel, lieve vriendin!

Vlekkie

Ons konijn Vlekkie lag deze morgen dood in de tuin. Wellicht is ze aangevallen door een kat uit de buurt en van schrik gestorven (want veel verwondingen had ze niet). De kinderen weten het nog niet. Ik ga het hen straks na schooltijd voorzichtig vertellen. Ach, wat kunnen we dit nu echt wel missen...

Onze nummer 11

Paaszondag in Pfastatt: 31 ploegen nemen deel aan het internationaal kwalificatietornooi U11. Een hele dag lang geven 11-jarige jongens (en een paar meisjes) het beste van zichzelf. Er komen ploegen uit grote steden als Nancy, Strasbourg, Colmar, Mulhouse, Belfort, Basel... De jongste U11-voetballer bij Pfastatt is ondertussen onze Thomas. En al is hij nog lang geen 11 jaar, hij speelt dan toch met rugnummer 11 ;-)

Het mooiste gesprek

Vorige week werd dat kleine mensje van ons gecremeerd en hebben we een roos gelegd op de strooiweide van het kerkhof in Mulhouse-nord. Tegen de kinderen zeggen we dit voorlopig allemaal niet. Als er (later) vragen komen, zullen we er zeker met hen over spreken. Voor onze vierjarige is het ondertussen simpel: "de baby is nu weg, maar misschien komt er later wel terug een nieuwe baby". En onze bijna negenjarige zoon zocht in eerste instantie ook direct naar vervanging. Tot afgelopen weekend. We staan klaar om met z'n vijven te gaan fietsen. Zegt hij plots: "Mama, ook al is dat kindje nu weg, het zal altijd een beetje bij ons zijn, hé. En zelfs als er een nieuw kindje komt, dan is dat kindje er ook nog altijd..." Ik haast me om te zeggen dat dat kindje er inderdaad altijd wel ergens zal zijn en dat ik het nu ongelooflijk hard mis. Vol verdriet ben ik op dat moment ook ontzettend blij met die oudste zoon van ons. Want hij beseft reeds meer dan wij soms denken. Het meest waardevolle in het leven is inderdaad vaak niet vervangbaar. En zo had ik afgelopen zondag het mooiste gesprek met onze zoon van bijna negen die even later lachend en vol energie het bos infietste...

Een goed gesprek...

Het staat er achteloos tussen, in de aanhef van mijn blog: "ik hou van zwarte chocolade, mooie foto's, een goed gesprek, lange zomeravonden,..." De voorbije maand ondertussen veel per mail gesproken. Woorden gezocht en gevonden om ons verlies wat te plaatsen. Twee echte gesprekken ook die me zullen bijblijven. Het eerste gesprek duurde 10 minuten, in de inkomhal van een feestzaal in België, met een bevriende man van 70 jaar. Het tweede gesprek duurde 2 uren, in een armetierig bureautje in een ziekenhuis in Mulhouse, met de "chef sage femme" van 45 jaar, in het Frans. Twee gesprekken die vanuit een totaal verschillende achtergrond startten. Maar waardevol en diepgaand waren ze. Absoluut.

14 maart 2011

Het werd een korte bevalling. En dan dat zeer kleine mensje in mijn armen: twee oogjes, een neusje, een mondje, tien vingertjes en tien teentjes,... maar geen kloppend hartje. Veel verloren die dag, mezelf incluis. Want er is even geen links en geen rechts, geen boven en geen onder meer. Alleen een "hier en nu". En veel verdriet... Dank voor alle reacties vol mede-leven die we sindsdien mochten ontvangen. Het helpt om voort te gaan.

10 jaar getrouwd

Vandaag 10 jaar wettelijk getrouwd. Bedankt, lieve echtgenoot, voor alles en nog zo veel meer... Zeker nu. X

Halfweg

Vorige week 20 weken zwanger. Halfweg! En dan de echo: het hartje klopt niet meer. Op de bus naar huis de gedachte: "Zolang ik het tegen niemand zeg, is het nog even niet waar." Ik ben een kwartier in niemandsland. En dan ben ik thuis... Met mijn excuses aan onze familie en vrienden om dit slechte nieuws via mijn blog te moeten vernemen. Ik kan het even niet opbrengen om iedereen persoonlijk op de hoogte te brengen.

Blind date

Gisteren had ik een "blind date" met een Vlaamse vrouw die sinds 2 jaar met haar gezin in Basel woont en die mij op het spoor was gekomen via mijn blog. En blij dat we beiden waren om eens onze ervaringen als lotgenoten uit te wisselen en eens goed te kunnen doorpraten in het Vlaams! Echt een boeiende en intense namiddag op een terrasje langs de Rijn... En we spreken zeker verder af want we zijn nog lang niet uitgebabbeld! De voormiddag had ik ondertussen in alle stilte doorgebracht in het kunstmuseum van Basel en afgesloten met een lekkere maaltijd in de bistro ernaast. Een dag met het culturele, culinaire en sociale in perfecte harmonie dus ;-)
De voorbije avonden ben ik bovendien ook twee keer met manlief in Mulhouse op stap geweest. Onze kids zijn nl. sinds maandag bij familie in België - 2de week wintervakantie hier - en dat laten we zeker niet ongemerkt voorbijgaan: maak ons "kidsfree" en we zijn twee losgeslagen tieners die voortdurend de hort opgaan. Zo waren we in België en zo zijn we ook hier. Al lang voorbij het stadium van een mogelijke "blind date", maar geef ons even alle tijd voor onszelf en voor elkaar en we genieten er weer volop van! Heerlijk...

Cité du Train

Een druilerige zondag gisteren. Het ideale weer dus voor een uitstap naar het treinmuseum in Mulhouse. En net als het automuseum is ook dit museum absoluut een bezoekje waard! Het is andermaal een aanrader voor gezinnen met kleine jongens en volwassen echtgenoten die gek zijn van alles op wielen ;-) Neem ook wat kleingeld mee om de miniatuurtreintjes op de schitterende maquette te laten rondrijden en de dochters en mama's zijn ook verkocht... Met dank aan nonkel L. die afgelopen weekend nog eens op bezoek kwam en onze kids op zijn schouders mee door het museum gidste.

Musea Mulhouse

Mulhouse heeft het grootste aanbod aan technische musea van heel Europa. De "Cité de l'Automobile" is wellicht het paradepaardje en bezochten we reeds in oktober toen Kobe 4 jaar werd. Een groot succes toen voor het hele gezin.
Afgelopen weekend mochten de kinderen bij klasgenootjes gaan spelen en bezochten wij onder ons tweeën het "Musée de l'Impression sur Etoffes" (textieldrukmuseum) met de grootste collectie textiel ter wereld. Origineel was zeker het toegangsticket op... een stukje stof! Van het museum zelf had ik eerlijk gezegd meer verwacht. De tentoonstelling was weinig interactief en de Russische stoffen (tijdelijke tentoonstelling) vond ik op een te drukke achtergrond gepresenteerd. De kids zouden het museum misschien fijn gevonden hebben, maar dan om de verkeerde redenen: je kon in de zalen goed rondcrossen en de trappenhal tussen de twee verdiepingen zag er ook een interessante "aire de jeu" uit...
Wellicht komen de "Cité du Train" en de "EDF Electropolis" meer in aanmerking voor een volgende uitstap met het hele gezin. En van de gratis-toegang-voor-iedereen in het "Musée des Beaux-Arts" gaan we toch ook eens gebruik maken om te testen hoe "cultuurgevoelig" ons trio reeds (of misschien meer realistisch: nog niet) is. Geen euro verloren als we daar dan na 10 minuten terug buitenstaan ;-)

Strasbourg!

We zijn dus gisteren naar Strasbourg geweest. Kidsfree, maar wel met heel wat documenten om ons gezin in te schrijven op het Consulaat-generaal van België. En wat was het heerlijk om daar op het Consulaat in het Vlaams onthaald te worden! (Ik moest me inhouden om ook niet de ingelijste foto van ons koningspaar tegen de muur enthousiast "goeiendag" te zeggen ;-))
En dan de stad zelf... zo mooi!!! Je vindt er veel historische gebouwen en een imposante kathedraal waarrond enkele kleine, gezellige pleinen en straten met huizen opgetrokken in de typische Elzas-gevels. Daarnaast de chique winkels (Cartier, Vuitton, Galeries Lafayette,...) en een druk tramverkeer dat samenkomt in een bewonderenswaardig goed geregeld knooppunt op de Place de l'homme-de-fer. Even verderop zie je dan weer de dure wagens met de CD-nummerplaten die ongegeneerd half op het trottoir geparkeerd staan... Wat is Strasbourg boeiend en veelzijdig! We keren zeker gauw eens terug om deze stad verder te verkennen.

De liefde, altijd de liefde...

Vandaag hangt er hier buiten aan de droguerie in Pfastatt een slinger met plastieken hartjes vrolijk in de wind te wapperen. Enkele plaatselijke handelaars hebben zich bovendien aan een tafeltje vóór het uitstalraam van de winkel geïnstalleerd en bieden voorbijgangers een gratis cocktail in een plastieken bekertje aan. Een hartverwarmende toast op Valentijn in de eerste zon! En ook het plaatselijke café en de bakkers hier in de "hoofdstraat" hebben al enkele dagen alles met rode hartjes opgesmukt in het kader van 14 februari. De dochter en ik vinden het allemaal even schitterend! De echtgenoot neemt ondertussen maandag een dagje verlof. Niet zozeer uit romantische, dan wel vooral uit praktische overwegingen: we gaan naar het Consulaat-generaal van België in Straatsburg voor de aanvraag van onze nieuwe identiteitskaarten "Belg-in-het-buitenland". (En het wordt wat dringend want begin maart vervallen onze huidige vertrouwde identiteitskaarten.) Maar hey, we gaan het praktische natuurlijk wel met het aangename combineren en er een fijne dag "Straatsburg-onder-ons-tweeën" van maken. Dus toch een speciale Valentijnsmaandag ;-)

Schooluitstappen

Deze morgen ben ik als begeleidster mee op uitstap geweest met de klas van dochterlief. We gingen naar de schouwburg in Mulhouse. Een symfonisch orkest bracht "la neuvième symphonie du Nouveau Monde" van Antonin Dvorak. Een acteur vertelde het verhaal van Amerika, de Nieuwe Wereld, tijdens de uitvoering van deze symfonie. Het was echt heel knap uitgewerkt voor kinderen! 't Was ook fijn om zien hoe onze dochter ervan genoot ("Is het nu al gedaan?!") en hoe zij zich daar duidelijk op haar gemak voelde in die schouwburg vol franstalige leerlingen uit verschillende lagere scholen uit de omgeving.
Zelf ben ik trouwens ook een zéér dankbare ouder om mee te nemen op zo'n schooluitstappen. Zelfs toen ik in november meeging naar het afvalverwerkingscentrum van Illzach voor een "instruction civique, éducation à la citoyenneté" was ik zeer enthousiast. Ik stond daar ook weer tussen dat drukke, jonge volk met zo'n deugddoende, beschouwende ingesteldheid van "wat-bijzonder-dat-wij-nu-in-Frankrijk-wonen-en-dat-ik-dit-hier-nu-kan-meemaken". Zo'n emoties heb ik werkelijk nooit gehad in een containerpark in België ;-)

Tand nr. 51

Die tand "speelde" onze jongste kwijt zaterdagvoormiddag: tand nr. 51. (I.e. een grote voortand.) De voetbalmatch met grote broer was dus weer eens in een fameuse rugbymatch ontaard... De tandarts was zo vriendelijk om ons nog net vóór de middag (en dus het begin van zijn weekend) te willen ontvangen. De tand kon helaas niet meer teruggeplaatst worden, maar gelukkig was er geen sprake van verdere fracturen. Tand nr. 52 (kleine tand ernaast) vertoonde weliswaar ook "une légère mobilité". Maar aangezien het hier nog om melktanden gaat, zal de schade op termijn dus beperkt zijn. Grote broer wist ondertussen met zichzelf geen blijf en ratelde aan één stuk door. Schuldgevoel, weet je wel.
Voor de komende 48 uren heb ik ondertussen met onze kids afgesproken om zo weinig mogelijk te bewegen: papa zit voor een meeting in het buitenland (België ;-)) en mama heeft dus geen auto (en ook helemaal geen zin!) om zich met hen naar gelijk welke dokter te moeten haasten...

Bavarde

Het gaat goed met onze kinderen op school. Ze beginnen de Franse taal nu echt goed te verstaan! Het spreken volgt, zoals te verwachten, in een wat trager tempo. Alhoewel... dochterlief is volgens haar juf reeds behoorlijk "bavarde"! Ik zou haar wel eens willen bezigzien tegen haar klasgenootjes. De conversaties gaan wellicht nog met veel gebaren gepaard. Maar dat maakt niet uit. Het voornaamste is dat ons trio zich prima redt. Ze spelen, leren, maken nieuwe vriendjes en zien er gelukkig uit. Voor een goed Vlaams gesprek kunnen ze trouwens thuis nog steeds terecht ;-) Wat dat laatste betreft, is onze jongste zelfs vrij strikt: hij wil thuis geen letter Frans horen. Toen ik onlangs "pardon" tegen hem zei, verbeterde hij me dan ook direct. Het moest "sorry" zijn! Ik heb maar niet gezegd dat dat eigenlijk Engels is...

Ondersteboven!

Gisteravond werd onze computer helemaal "ondersteboven" gezet. Het internet, onze digitale documenten: alles stond op z'n kop! En 't is niet dat onze pc last had van "chagrin d'amour", wat het boeiende thema was van mijn privé-les Frans die namiddag. Neenee, onze 4-jarige smurf wou 's avonds de computer goed afsluiten en had in al zijn ijver op (heel) wat knoppen tegelijk geduwd zodat het beeld op het scherm helemaal ondersteboven stond! We hebben telefonisch direct onze technische bijstand uit Mechelen ingeschakeld want meerdere gezinsleden waren hier toch wel "licht in paniek" ;-) Gelukkig werd het euvel na een halfuurtje zoeken verholpen en waren we dus vlug terug online zoals het hoort. Maar de "contrôle parental" van Orange wordt deze dagen wel weer aangevuld met een versterkte "contrôle physique" van mamalief. We hebben ons lesje geleerd.

Franse mysteries

Een paar dagen geleden mailde een vriendin me met de vraag "wat de drie grootste Franse mysteries waren die ik tot nog toe tegenkwam?". Geen alledaagse vraag waar ik graag de tijd voor wilde nemen! Dit was wat ik haar antwoordde:

- hoe de overdracht van het water vlak na onze verhuis dan toch in orde is gekomen! (Ik weet nog altijd niet wie wanneer de meterstand is komen opnemen - ik heb nooit iemand van de watermaatschappij gezien! - en in het begin was daar dus veel verwarring over met het Immo-kantoor en de eigenaars van ons huis hier.)
- hoe het op zondag 14 november 2010 zó warm kon zijn zodat we al ons tuinmeubilair terug hebben uitgehaald en 's middags aan het zwembad buiten hebben gegeten! Twee weekends later lag er hier echter volop sneeuw en heb ik de foto van ons kerstkaartje getrokken! (Of hoe de klimaatswijziging ook hier een feit is...)
- hoe ik hier al mensen heb leren kennen van wie de linken met mijn eigen achtergrond toch wel heel bijzonder zijn (bvb. de française B. die met een Nederlander getrouwd is en waar ik in hun woonkamer nederlandstalige CD's zie staan die mij ook heel vertrouwd in de oren klinken). En zo zijn er nog wel een paar voorbeelden van ontmoetingen in de voorbije maanden die me doen denken aan de uitspraken "Alles is met alles verbonden" en "Niets bestaat wat niet iets anders aanraakt"...

"Echte vrouwen kiezen anders"...

...is de uitdagende titel van een boek dat ik deze kerstvakantie van een vriendin cadeau kreeg. Het gaat over de keuzes die vrouwen op een bepaald moment in hun leven moeten maken. Uit de teksten blijkt dat een nieuwe weg vaak gekozen wordt op een moment dat alles hopeloos lijkt en er weinig licht aan de horizon gloort. Moeilijke situaties kunnen dus voor moedige beslissingen zorgen. Boeiende lectuur! Ondertussen wens ik jou, mijn beste blog-lezer, toch graag een mooi 2011 ZONDER al te veel moeilijkheden, maar wél vol fijne ontmoetingen en leuke uitdagingen die jou als mens doen groeien. Veel geluk ook in alle zaken die jou nauw aan het hart liggen! En moge er een goed evenwicht zijn in alle activiteiten die jouw agenda vullen...
Hier zit de kerstvakantie er nu op. Ons trio trok deze morgen weer dapper naar school. De voorbije 2 weken verbleven we bij onze families in België die we langs deze weg graag nog eens expliciet willen bedanken voor alle goede zorgen. We wensen hen graag een rustige(!) verderzetting van hun vakantie ;-)